Αφιέρωμα στη Νέα Ιωνία για τη Μελίνα Μερκούρη.

Εγκαινιάζεται σήμερα το απόγευμα η έκθεση με φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό

Έκθεση με φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό αφιερωμένη στην προσωπικότητα της Μελίνας Μερκούρη εγκαινιάζεται σήμερα, Τετάρτη 11 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας στις 7.00 το απόγευμα. Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης Νέας Ιωνίας «ΙΩΝΙΑ» με το Ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη».

Παράλληλα τη Δευτέρα 23 Νοεμβρίου στις 8.30 το βράδυ στην αίθουσα τέχνης του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας με αφορμή την έκθεση  αφιέρωμα  στη Μελίνα, το μουσικό σχήμα «Ίαμβος» πρόκειται να παρουσιάσει στους φίλους της ποιοτικής μουσικής «Μελίνα Μερκούρη  Τα τραγούδια που αγάπησα».

Όλη η ζωή της Μελίνας ήταν γεμάτη όνειρα, αγωνίες και αγώνες. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ου αιώνα. Πολύμορφη προσωπικότητα. Αγωνίστρια της Δημοκρατίας στον αγώνα κατά της επταετούς δικτατορίας 1967 1974. Σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που καταγράφηκαν στις σελίδες της Έβδομης Τέχνης. Πολιτικός που σημάδεψε με την παρουσία της τον πολιτισμό της Ελλάδας καθώς τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. ’λλωστε η ίδια πίστευε ακράδαντα ότι ο πολιτισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία μας.

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920 στην Αθήνα. Κατάγονταν από οικογένεια αστών πολιτικών και ήταν η αγαπημένη εγγονή του Σπύρου Μερκούρη ενός από τους δημοφιλείς Δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 20 χρόνια. Δίπλα στον παππού της έμαθε τους κανόνες της δημοκρατικότητας όπως και την τέχνη του να συνομιλείς ισότιμα με όλους. Ο πατέρας της ήταν ο επίσης πολιτικός Σταμάτης Μερκούρης ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Μητέρα της η Ειρήνη Λάππα που ανήκε σε μια από τις καλύτερες αθηναϊκές οικογένειες. Παιδί ανήσυχο και με μυαλό προσηλωμένο σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μαθήματα, ήταν από τις χειρότερες μαθήτριες. Τούτο όμως δεν την εμπόδισε με την πάροδο των χρόνων να ενταχθεί στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου όπου αρχικά ερμηνεύει μικρούς ρόλους στην κεντρική σκηνή. Το 1945 ερμηνεύει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο της Λαβίνια στο έργο του Ευγένιου Ο΄ Νηλ «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». Μολονότι η πρώτης επιτυχία έρχεται με το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς σε μια παράσταση του θεάτρου τέχνης όπου ερμηνεύει τον ρόλο της Μπλάνς Ντιπουά. Συνεχίζει την καριέρα της στο «Θέατρο Τέχνης» με τον Κάρολο Κουν.

Ακολουθεί μια περίοδος που ζει στο Παρίσι και το 1953 κερδίζει το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη». Με την επιστροφή της στην Ελλάδα γίνεται η πρόταση να πρωταγωνιστήσει στην κινηματογραφική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα».

Η ταινία επαινέθηκε ιδιαίτερα στο Διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κανών το 1956. Η εμφάνισή της σ΄ αυτό θα σταθεί μοιραία αφού εκεί θα γνωρίσει τον Αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασσέν κατοπινό σύντροφο της ζωής της. Η Μελίνα θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται»και θα λάβει μέρος σε πολλές ταινίες όπως «Ποτέ την Κυριακή» «Φαίδρα» «Τοπκαπί» και άλλες. Για την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» θα της απονεμηθεί στο Φεστιβάλ Κανών το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Η διεθνής αναγνώριση είναι πια γεγονός. Το 1967 βρίσκεται στο Μπροντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου της τηλεφωνεί ο Μάνος Χατζιδάκις και την ενημερώνει πως στην Ελλάδα κηρύχθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα. Από την ώρα εκείνη ξεκίνησε και συμμετείχε ενεργά σε προσπάθειες αντιδικτατορικού αγώνα. Μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και με άλλους φίλους αγωνιστές οργανώνουν συναυλίες, διαδηλώσεις, πολιτικές και καλλιτεχνικές επιτροπές. Γνωρίζεται και συνεργάζεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το μένος της εναντίον της χούντας ανάγκασε τους πραξικοπηματίες να της αφαιρέσουν την ελληνική ιθαγένεια και να της απαγορεύσουν την είσοδο στη χώρα.

Αμέσως μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η Μελίνα επιστρέφει και εμπλέκεται στις εκλογές με το ΠΑΣΟΚ όπου το 1977 αναδεικνύεται βουλευτής Πειραιά. Το 1981 αναλαμβάνει υπουργός πολιτισμού.

Με πρωτοβουλία της ίδιας ξεκίνησε ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα.

Είναι αλήθεια πως η Μελίνα πίστευε στην πολιτιστική αποκέντρωση. Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης αποτέλεσαν τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τις πλέον διάσημες και προβεβλημένες προσωπικότητες της χώρας. Έφυγε από κοντά μας στις 6 Μαρτίου 1994. neostypos.gr