Του Κώστα Αγοραστού
άρθρο αποκλειστικά
για το PRESS-GR
Tο επίπεδο διαλόγου στο πρόσφατο Συνέδριο του κόμματος, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στις κασσάνδρες που προέβλεπαν είτε μία υποτονική και ανούσια διαδικασία, είτε μία στείρα αντιπαράθεση άνευ ουσίας προς χάριν εντυπώσεων ή προσωπικών επιδιώξεων.
Βεβαίως και ταρακουνηθήκαμε από την μεγάλη ήττα του Οκτωβρίου. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ένδειξη πολιτικού ιδρυματισμού.
Αφουγκραζόμαστε τους πολίτες για να κατανοήσουμε καλύτερα τις επιλογές τους και κυρίως για να αποκωδικοποιήσουμε τις αγωνίες και τις ανάγκες τους. Αυτό είναι το ύψιστο χρέος ενός ιστορικού κόμματος σαν τη Νέα Δημοκρατία, με σταθερή αναφορά στην κοινωνία.
Προσωπικά προσυπογράφω κάθε κριτική φωνή, ακόμη και τις πιο αιχμηρές, για τις συμπεριφορές που κλόνισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και θόλωσαν το όραμα της Νέας Δημοκρατίας.
Και φυσικά, συμφωνώ απολύτως ότι τα πικρά παθήματα πρέπει να γίνουν σκληρά μαθήματα για την επόμενη ημέρα, η οποία, ήδη ανατέλλει και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε πιο φωτεινή και ελπιδοφόρα για τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που κατʼ επανάληψη μας εμπιστεύτηκαν, είτε μας ψήφισαν, είτε όχι στο παρελθόν.
Κι έρχομαι στην ουσία του διακυβεύματος της επόμενης ημέρας.
Ένα μεγάλο κόμμα σαν τη Νέα Δημοκρατία, με ιστορία και διαρκή και συνεχή σύνδεση με την κοινωνία, δεν μπορεί και...
δεν δικαιούται να περιορίσει τον εαυτό του σε στενά όρια.
Οφείλουμε στην ιστορία μας, αλλά προπάντων στους πολίτες, να οικοδομήσουμε και πάλι τις πλατιές κοινωνικές συμμαχίες με όλες τις ομάδες του πληθυσμού, μικρές και μεγάλες, που σύντομα θα αναζητήσουν ένα πιο στέρεο και ρεαλιστικό όραμα. Και προς τα δεξιά, και προς το κέντρο αλλά και προς τους πολίτες που σήμερα απορρίπτουν την πολιτική, γιατί νοιώθουν απογοήτευση και όχι γιατί αδιαφορούν για τα αποτελέσματά της.
Μπορεί, άραγε, κανείς να μην συμφωνήσει ότι ο νέος που ζει στο χωριό της Ευρυτανίας ή στα ορεινά της Λάρισας έχει λιγότερες ευκαιρίες από τον συνομήλικό του σε κάποιο αστικό κέντρου;
Υπάρχει κάποιος που θα διαφωνήσει με την ανάγκη στήριξης των παραγωγικών αγροτών και των μικρών ή μεσαίων επιχειρήσεων;
Δεν είναι αυτονόητο ότι θα οφείλουμε να εξαντλήσουμε τις προσπάθειες για να πάψουν οι νέοι μας να αισθάνονται στο περιθώριο και να ατενίζουν το μέλλον με το βλέμμα γεμάτο αγωνία και με την πικρή γεύση μιας γενικευμένης αδικίας?
Σε αυτά τα προβλήματα πρέπει να απαντήσουμε. Τόσο σε επίπεδο ιδεών και προγραμμάτων, όσο και σε επίπεδο πολιτικής στρατηγικής και κοινωνικών συμμαχιών.
Αρκεί να μην εξαντληθούμε και πάλι σε κάποιες κινήσεις τακτικής, επιδιώκοντας μια συγκυριακή και μόνο εκλογική νίκη.
Νέα ιδεολογία δεν χρειαζόμαστε. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αντέχει στον χρόνο και στην αντιπαράθεση με οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Γιʼ αυτό και παραμένει κυρίαρχος στην Ευρώπη.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μεράκι, όρεξη για δουλειά, και ήθος στην άσκηση, σήμερα της αντιπολίτευσης, και αύριο στη διαχείριση της εξουσίας.
Στις 29 Νοεμβρίου δεν ψηφίζουμε μόνο τον επόμενο αρχηγό της ΝΔ, αλλά τον δυνάμει πρωθυπουργό της χώρας. Ψηφίζουμε τον πολιτικό που μπορεί να συνθέσει και να ενώσει. Που διαθέτει τα εχέγγυα, προσωπικά και πολιτικά, για να πετύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση της παράταξής μας. Που βλέπει την άκρη του δρόμου και όχι την πρώτη στροφή. Που έχει αποδείξει ότι υπηρετεί με σθένος και εντιμότητα τις αρχές, τις αξίες και την πολιτική αυτής της παράταξης, από οποιοδήποτε πόστο. Με σεβασμό στους κανόνες του παιχνιδιού, με ωριμότητα αλλά και φρεσκάδα ιδεών και απόψεων. Στοιχεία που προσωπικά πιστεύω ότι διαθέτει η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η επιστροφή ενός κόμματος στην εξουσία είναι η κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας δηλαδή να πείσει ότι διαθέτει σχέδιο καλύτερο και αποτελεσματικότερο από το κυβερνητικό.
Πρέπει να αποφασίσουμε με αυστηρά κριτήρια συνδεδεμένα με το μέλλον της παράταξης και ιδίως με το μέλλον του τόπου.
Ήδη, το ΠΑΣΟΚ αρχίζει, συντομότερα απ΄ ό,τι οι περισσότεροι ανέμεναν, να διαψεύδει τον νέο εαυτό που επιχείρησε να αναδείξει στις εκλογές και κυρίως, να κλονίζει όσους πίστεψαν ότι αυτό που ακούγεται πιο ευχάριστο, μπορεί να αποδειχθεί κι αληθινό.
Η έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας για τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι παραπάνω από ορατή.
Το ίδιο και η αδυναμία να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που το ίδιο καλλιέργησε με τον ανεύθυνο προεκλογικό του λαϊκισμό. Συμπεριφέρεται σαν να μην έχει κατανοήσει πόσο εύθραυστη είναι η υπομονή των πολιτών. Η ώρα της κρίσης θα έρθει πολύ γρηγορότερα απ΄ ό,τι κάποιοι ήλπιζαν.
Και τότε, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η επόμενη σελίδα στην ιστορία της παράταξης πρέπει να γεμίσει από πράξεις και συμβολισμούς συλλογικότητας, αξιοκρατίας και αλληλεγγύης.
Μόνο όταν εμείς πείσουμε ότι ωριμάσαμε, ότι μάθαμε από τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τις παραλείψεις μας, θα συγχρονίσουμε και πάλι τον βηματισμό μας με την κοινωνία.
Ας απορρίψουμε, λοιπόν, τις νοοτροπίες που μας οδηγούν χωρίς επιστροφή στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.
Ας απορρίψουμε το άκομψο και στημένο παιχνίδι της λάσπης και των μαχαιρωμάτων.
Ας πούμε ένα μεγάλο όχι στην φοβική περιχαράκωση και στην επιστροφή στο χθες... Ένα όχι στις κορώνες και τους άσφαιρους εντυπωσιασμούς.
Ένα όχι στην ασπόνδυλη πολιτική άτολμη ρητορεία.
Ας πούμε ένα μεγάλο ναι στην πρόκληση του μέλλοντος.
Ας σεβαστούμε τους πολίτες που μας τίμησαν κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Ένα μεγάλο ναι στη σύνθεση, στη συλλογικότητα, στα νέα ρεύματα σκέψης.
Σε καιρούς μεταβατικούς σαν αυτόν που σήμερα διανύουμε, ο δυναμισμός, η τόλμη, η δομημένη και στέρεη πολιτική πρόταση, είναι η μόνη πηγή έμπνευσης και ελπίδας...
Ας μεταγγίσουμε στον νέο μας αρχηγό την αστείρευτη δύναμη αυτής της παράταξης για να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο του.
Με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή μας στη διαδικασία για την ανάδειξή του.
για το PRESS-GR
Tο επίπεδο διαλόγου στο πρόσφατο Συνέδριο του κόμματος, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στις κασσάνδρες που προέβλεπαν είτε μία υποτονική και ανούσια διαδικασία, είτε μία στείρα αντιπαράθεση άνευ ουσίας προς χάριν εντυπώσεων ή προσωπικών επιδιώξεων.Βεβαίως και ταρακουνηθήκαμε από την μεγάλη ήττα του Οκτωβρίου. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ένδειξη πολιτικού ιδρυματισμού.
Αφουγκραζόμαστε τους πολίτες για να κατανοήσουμε καλύτερα τις επιλογές τους και κυρίως για να αποκωδικοποιήσουμε τις αγωνίες και τις ανάγκες τους. Αυτό είναι το ύψιστο χρέος ενός ιστορικού κόμματος σαν τη Νέα Δημοκρατία, με σταθερή αναφορά στην κοινωνία.
Προσωπικά προσυπογράφω κάθε κριτική φωνή, ακόμη και τις πιο αιχμηρές, για τις συμπεριφορές που κλόνισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και θόλωσαν το όραμα της Νέας Δημοκρατίας.
Και φυσικά, συμφωνώ απολύτως ότι τα πικρά παθήματα πρέπει να γίνουν σκληρά μαθήματα για την επόμενη ημέρα, η οποία, ήδη ανατέλλει και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε πιο φωτεινή και ελπιδοφόρα για τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που κατʼ επανάληψη μας εμπιστεύτηκαν, είτε μας ψήφισαν, είτε όχι στο παρελθόν.
Κι έρχομαι στην ουσία του διακυβεύματος της επόμενης ημέρας.
Ένα μεγάλο κόμμα σαν τη Νέα Δημοκρατία, με ιστορία και διαρκή και συνεχή σύνδεση με την κοινωνία, δεν μπορεί και...
δεν δικαιούται να περιορίσει τον εαυτό του σε στενά όρια.
Οφείλουμε στην ιστορία μας, αλλά προπάντων στους πολίτες, να οικοδομήσουμε και πάλι τις πλατιές κοινωνικές συμμαχίες με όλες τις ομάδες του πληθυσμού, μικρές και μεγάλες, που σύντομα θα αναζητήσουν ένα πιο στέρεο και ρεαλιστικό όραμα. Και προς τα δεξιά, και προς το κέντρο αλλά και προς τους πολίτες που σήμερα απορρίπτουν την πολιτική, γιατί νοιώθουν απογοήτευση και όχι γιατί αδιαφορούν για τα αποτελέσματά της.
Μπορεί, άραγε, κανείς να μην συμφωνήσει ότι ο νέος που ζει στο χωριό της Ευρυτανίας ή στα ορεινά της Λάρισας έχει λιγότερες ευκαιρίες από τον συνομήλικό του σε κάποιο αστικό κέντρου;
Υπάρχει κάποιος που θα διαφωνήσει με την ανάγκη στήριξης των παραγωγικών αγροτών και των μικρών ή μεσαίων επιχειρήσεων;
Δεν είναι αυτονόητο ότι θα οφείλουμε να εξαντλήσουμε τις προσπάθειες για να πάψουν οι νέοι μας να αισθάνονται στο περιθώριο και να ατενίζουν το μέλλον με το βλέμμα γεμάτο αγωνία και με την πικρή γεύση μιας γενικευμένης αδικίας?
Σε αυτά τα προβλήματα πρέπει να απαντήσουμε. Τόσο σε επίπεδο ιδεών και προγραμμάτων, όσο και σε επίπεδο πολιτικής στρατηγικής και κοινωνικών συμμαχιών.
Αρκεί να μην εξαντληθούμε και πάλι σε κάποιες κινήσεις τακτικής, επιδιώκοντας μια συγκυριακή και μόνο εκλογική νίκη.
Νέα ιδεολογία δεν χρειαζόμαστε. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αντέχει στον χρόνο και στην αντιπαράθεση με οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Γιʼ αυτό και παραμένει κυρίαρχος στην Ευρώπη.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μεράκι, όρεξη για δουλειά, και ήθος στην άσκηση, σήμερα της αντιπολίτευσης, και αύριο στη διαχείριση της εξουσίας.
Στις 29 Νοεμβρίου δεν ψηφίζουμε μόνο τον επόμενο αρχηγό της ΝΔ, αλλά τον δυνάμει πρωθυπουργό της χώρας. Ψηφίζουμε τον πολιτικό που μπορεί να συνθέσει και να ενώσει. Που διαθέτει τα εχέγγυα, προσωπικά και πολιτικά, για να πετύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση της παράταξής μας. Που βλέπει την άκρη του δρόμου και όχι την πρώτη στροφή. Που έχει αποδείξει ότι υπηρετεί με σθένος και εντιμότητα τις αρχές, τις αξίες και την πολιτική αυτής της παράταξης, από οποιοδήποτε πόστο. Με σεβασμό στους κανόνες του παιχνιδιού, με ωριμότητα αλλά και φρεσκάδα ιδεών και απόψεων. Στοιχεία που προσωπικά πιστεύω ότι διαθέτει η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η επιστροφή ενός κόμματος στην εξουσία είναι η κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας δηλαδή να πείσει ότι διαθέτει σχέδιο καλύτερο και αποτελεσματικότερο από το κυβερνητικό.
Πρέπει να αποφασίσουμε με αυστηρά κριτήρια συνδεδεμένα με το μέλλον της παράταξης και ιδίως με το μέλλον του τόπου.
Ήδη, το ΠΑΣΟΚ αρχίζει, συντομότερα απ΄ ό,τι οι περισσότεροι ανέμεναν, να διαψεύδει τον νέο εαυτό που επιχείρησε να αναδείξει στις εκλογές και κυρίως, να κλονίζει όσους πίστεψαν ότι αυτό που ακούγεται πιο ευχάριστο, μπορεί να αποδειχθεί κι αληθινό.
Η έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας για τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι παραπάνω από ορατή.
Το ίδιο και η αδυναμία να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που το ίδιο καλλιέργησε με τον ανεύθυνο προεκλογικό του λαϊκισμό. Συμπεριφέρεται σαν να μην έχει κατανοήσει πόσο εύθραυστη είναι η υπομονή των πολιτών. Η ώρα της κρίσης θα έρθει πολύ γρηγορότερα απ΄ ό,τι κάποιοι ήλπιζαν.
Και τότε, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η επόμενη σελίδα στην ιστορία της παράταξης πρέπει να γεμίσει από πράξεις και συμβολισμούς συλλογικότητας, αξιοκρατίας και αλληλεγγύης.
Μόνο όταν εμείς πείσουμε ότι ωριμάσαμε, ότι μάθαμε από τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τις παραλείψεις μας, θα συγχρονίσουμε και πάλι τον βηματισμό μας με την κοινωνία.
Ας απορρίψουμε, λοιπόν, τις νοοτροπίες που μας οδηγούν χωρίς επιστροφή στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.
Ας απορρίψουμε το άκομψο και στημένο παιχνίδι της λάσπης και των μαχαιρωμάτων.
Ας πούμε ένα μεγάλο όχι στην φοβική περιχαράκωση και στην επιστροφή στο χθες... Ένα όχι στις κορώνες και τους άσφαιρους εντυπωσιασμούς.
Ένα όχι στην ασπόνδυλη πολιτική άτολμη ρητορεία.
Ας πούμε ένα μεγάλο ναι στην πρόκληση του μέλλοντος.
Ας σεβαστούμε τους πολίτες που μας τίμησαν κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Ένα μεγάλο ναι στη σύνθεση, στη συλλογικότητα, στα νέα ρεύματα σκέψης.
Σε καιρούς μεταβατικούς σαν αυτόν που σήμερα διανύουμε, ο δυναμισμός, η τόλμη, η δομημένη και στέρεη πολιτική πρόταση, είναι η μόνη πηγή έμπνευσης και ελπίδας...
Ας μεταγγίσουμε στον νέο μας αρχηγό την αστείρευτη δύναμη αυτής της παράταξης για να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο του.
Με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή μας στη διαδικασία για την ανάδειξή του.
http://press-gr.blogspot.com/2009/11/blog-post_6479.html
