Είναι να αναρωτιέται κανείς για τη σοφία των αγορών όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το Ντουμπάι από την Ελλάδα. Οχι γεωγραφικά -στις λογιστικές καταστάσεις δεν καταγράφεται το γεωγραφικό μήκος και πλάτος κάθε οφειλέτη- αλλά ως οικονομικές οντότητες. Η Ελλάδα είναι (σχεδόν κανονική) χώρα, το Ντουμπάι ήταν μια τεράστια επιχείρηση στην άμμο· ένα γιγαντιαίο «αλού φαν παρκ» που χρεοκόπησε. Τα προβλήματα της πρώτης είναι μακροχρόνια και διαρθρωτικά (που σημαίνει ότι και οι δυνατότητες είναι επίσης μακροχρόνιες) τα προβλήματα του Ντουμπάι είναι ότι έφτιαξαν πίστες χιονιού στην καυτή έρημο και κάποιοι (εν σοφία) τις χρηματοδότησαν.
Αυτό, όμως, όσο και να το γράφουμε στις ελληνικές εφημερίδες, δεν αλλάζει τα πράγματα στις διεθνείς αγορές. Οσο και να χλευάζουμε τη Fitch ή τη Moody’s για τις παρελθούσες αποτυχίες των, η Fitch και η Moody’s κανονίζουν τους όρους δανεισμού μας. Και δυστυχώς, έτσι που τα κάναμε, χρειαζόμαστε να δανειστούμε. Πολλά, όχι λίγα...
Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή στο μάτι του κυκλώνα. Πολλούς συμφέρει να χρεοκοπήσει ή έστω να γονατίσει. Δεν μας επέλεξαν γι’ αυτόν τον ρόλο. Προσφερθήκαμε. Τραγουδώντας και σπαταλώντας τα δανεικά πορευτήκαμε στην κρίση. Και σήμερα είμαστε στο έλεος κάποιων χαρτογιακάδων των εταιρειών αξιολόγησης. Μπορούμε να τους καταγγείλουμε, αλλά θα πληρώσουμε. Το ερώτημα είναι «πόσο;».
Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα. Να περιορίσει τις δαπάνες του Δημοσίου. Η μείωση του ελλείμματος από 12,7% σε 9,1% δεν αρκεί. Απόδειξη ότι το κόστος δανεισμού αυξήθηκε και μετά αυτήν την εξαγγελία. Επομένως είτε το θέλει ο κ. Παπουτσής είτε όχι, πρέπει να «ματώσουμε». Το πάγωμα των συνολικών αποδοχών δεν πρέπει να είναι στα 2.000 ευρώ, μάλλον θα χρειαστεί να πάει στα 1.500. Θα συμφωνήσουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν εξέλεξε ούτε τον κ. Αλμούνια, ούτε τον κ. Τρισέ, ούτε τον CEO της Fitch να κυβερνήσει. Οταν όμως είσαι με το χέρι απλωμένο στις διεθνείς αγορές χρειάζεσαι και τον Αλμούνια και τον Τρισέ και τον γραφειοκράτη της Moody’s για να μη δανείζεσαι με 2,5% περισσότερο από τη Γερμανία, ή -ακόμη χειρότερα- για να μπορείς να δανείζεσαι.
Τα παχιά σοσιαλιστικά λόγια δεν συγκινούν τις αγορές και οι συντάξεις δεν πληρώνονται με καλές προθέσεις. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το καταλάβει και η Αριστερά· πόσω δε μάλλον το ΠΑΣΟΚ. Να συμφωνήσουμε ότι δεν φταίει αυτό για την κρίση (το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από τα 167 δισ. στα 300 επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης) αλλά το ΠΑΣΟΚ εκλήθη από τον ελληνικό λαό να τη διαχειριστεί. Και όταν χρωστάς τόσα πολλά δεν έχεις πολλά περιθώρια. Πόσω δε μάλλον όταν τον Ιανουάριο θα ξαναβγούμε για να ζητήσουμε κι άλλα.
Εφτασε η στιγμή της κρίσης για όλους και πολύ περισσότερο για το ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, ξαναβρίσκεται στη θέση που πρέπει να αφανίσει το χρέος, πριν το χρέος αφανίσει τη χώρα. Να συμφωνήσουμε ότι αυτό δεν είναι δίκαιο για μια κυβέρνηση 65 ημερών, αλλά ποιος είπε ότι ζούμε σ’ έναν τέλειο κόσμο;
 | ||
