«Θα είμαστε στους δρόμους φωνάζοντας, διαδηλώνοντας...»

ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ Η ΠΟΡΕΙΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

Με μια δυναμική πορεία, τόσο σε όγκο όσο και σε παλμό, χιλιάδες Λαρισαίοι μαθητές βγήκαν ξανά χθες στους δρόμους, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Οι Λαρισαίοι μαθητές, θυμωμένοι από την κρατική βία διαδήλωσαν διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο, μέσω μια ειρηνικής πορείας από την οποία δεν έλειψαν οι μικροεντάσεις. Εκείνη όμως που διακρίθηκε για την απουσία της στη χθεσινή πορεία, ήταν η εκπαιδευτική κοινότητα του νομού, παρά το γεγονός ότι το συλλαλητήριο ήταν πανεκπαιδευτικό και μάλιστα η ΟΛΜΕ είχε προκηρύξει 3ωρη διευκολυντική στάση εργασίας. Χιλιάδες μαθητές, με τη συμμετοχή ελαχίστων φοιτητών και ακόμη λιγότερων καθηγητών, με την υποστήριξη συλλογικοτήτων, κομμάτων και κινήσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς συγκεντρώθηκαν χθες το μεσημέρι στην πλατεία Ταχυδρομείου. Για να ακολουθήσει πολύωρη πορεία διαμαρτυρίας σε δρόμους της Λάρισας, υπό ισχυρή αλλά διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Μαθητές φωνάζοντας αντιεξουσιαστικά συνθήματα, στρεφόμενοι κυρίως κατά της ΕΛ.ΑΣ. με αφορμή και τη δολοφονία του άτυχου μαθητή διαδήλωσαν διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο. Καθόλη τη διάρκεια της πορείας, οι μαθητές αποδοκίμασαν αστυνομικούς και ειδικότερα όταν κλούβα των ΜΑΤ σχημάτισε οδόφραγμα στη διασταύρωση των οδών Παπαναστασίου και Πολυτεχνείου προκειμένου οι διαδηλωτές να μην περάσουν μπροστά από την Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας ενώ περισσότερο οξύνθηκαν τα πνεύματα, μπροστά από το Δικαστικό μέγαρο και ενώ η πορεία κατέληγε στην πλατεία Ταχυδρομείου, όταν διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα κατά δυνάμεων της αστυνομίας. Τα πνεύματα ηρέμησαν χάρη στην παρέμβαση των πιο ψύχραιμων και η πορεία ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα στην πλατεία Ταχυδρομείου, χωρίς έκτροπα. ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Με αφορμή το χθεσινό συλλαλητήριο η Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση (www.anexmk.blogspot.com) σε ανακοίνωσή της μεταξύ άλλων αναφέρει πως «ένας χρόνος μετά, δύο χρόνια μετά, τρία χρόνια μετά... πόσα χρόνια μετά την απόπειρα δολοφονίας των ονείρων της νεολαίας; Σαν μαθητές δεν ζήσαμε το Πολυτεχνείο, δεν ζήσαμε τη δολοφονία Κουμή, της Κανελλοπούλου, του Καλτεζά, ζήσαμε όμως τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πριν από ένα χρόνο στις 6 Δεκέμβρη, ημέρα Σάββατο ένας 15χρονος συμμαθητής μας ξέκλεψε, όπως όλοι μας, 2 ώρες ξεγνοιασιάς, δύο ώρες αφιερωμένες στον εαυτό του και τους φίλους του, 2 ώρες μακριά από την καθημερινότητα και την καταπίεση του εκπαιδευτικού συστήματος και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Φαίνεται όμως πως το να ξεκλέψεις 2 ώρες ελευθερίας τιμωρείται με μια «εξοστρακισμένη» σφαίρα στο στήθος... γιατί έτσι έγινε με τον Αλέξη και σωριάστηκε νεκρός από τη βολή ενός αστυνομικού- δολοφόνου. Η βία και η αυθαιρεσία όμως έφερε την αντίδραση και από το ίδιο βράδυ άναψε το κόκκινο φως σε όλες τις μαθητικές και φοιτητικές κοινότητες ανά την Ελλάδα. Μαζικές καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές. Κανείς στα μαθήματα και όλοι στο δρόμο να σπάσουνε τον τρόμο. Όλη η νεολαία μάζεψε τη οργή και την αγανάκτηση της, όχι μόνο για τον δολοφονηθέντα Αλέξη αλλά και για τη συνεχή καταπίεση, την αδικία που βιώνει καθημερινά στο πετσί της και βγήκε να το φωνάξει. Όλοι όσοι βγήκαν στους δρόμους διεκδίκησαν την ελπίδα, το δικαίωμα στο όνειρο και στη ζωή».«Φαίνεται, προστίθεται σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, λοιπόν πως ο Δεκέμβρης μας δίδαξε πολλά. ‘όχι μόνο για το πόσο γρήγορα μπορεί να ξεκινήσει και να εξαπλωθεί μια εξέγερση κοινωνικού χαρακτήρα ή για την κρυμμένη δυναμική που επιφύλασσε η καταπιεσμένη νεολαία. Μας μαθαίνει ότι το κράτος έχει πολλούς τρόπους να καταστέλλει και να εκτονώνει καταστάσεις, αλλά κυρίως να τρομοκρατεί, όχι μόνο αυτούς που αγωνίζονται, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία που παρακολουθεί: όταν η «δημοκρατία» τους που δήθεν αγωνίζονται για να προστατέψουν δεν τους αφήνει να αυθαιρετούν, αυτοί την αγνοούν. Είναι υποχρέωση μας λοιπόν, όχι απλώς ως αγωνιζόμενοι νέοι, αλλά και ως σκεπτόμενοι άνθρωποι να διεκδικήσουμε επιτέλους τα δικαιώματα μας. Πρέπει επιτέλους να διεκδικήσουμε την κατάργηση του (αντι-)τρομοκρατικού νόμου. Να σεβαστεί δηλαδή το κράτος τις ίδιες του τις αρχές και το ίδιο του το σύνταγμα. Να απαιτήσουμε να μπει επιτέλους ένα τέλος στην αστυνομική και πολλές φορές δικαστική αυθαιρεσία. Να διεκδικήσουμε καλύτερη παιδεία. Να διεκδικήσουμε μια ζωή με μέλλον, προοπτικές και δυνατότητες εξέλιξης για όλους. Να διεκδικήσουμε δηλαδή τα αυτονόητα». Τη χθεσινή συγκέντρωση τέλος χαιρετίζει με ανακοίνωσή του το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «η προσπάθεια εκφοβισμού δεν πέτυχε. Ο κόσμος της εκπαίδευσης έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση. Είπε όχι σ` ένα σχολείο που έχει γίνει συνώνυμο ενός σύγχρονου Γολγοθά, αποκρουστικό για τους μαθητές του, που δεν προσφέρει πραγματικές γνώσεις, αλλά πνίγει την κριτική σκέψη σε έναν κυκεώνα πληροφοριών με στόχο την «ανάπτυξη δεξιοτήτων». Μια κοινωνική πραγματικότητα που εμποδίζει τους νέους ανθρώπους να κάνουν σχέδια και όνειρα για τη ζωή τους. Ένα κοινωνικό σύστημα που έχει πια την οσμή της σήψης στο πολιτικό και πολιτιστικό πεδίο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και κυρίαρχες πολιτικές που υπόσχονται ακόμα χειρότερες μέρες». Β.Κ. eleftheria.gr