ΓΤΤ


Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ανεπανόρθωτη η μόλυνση!

Η ΕΡΕΥΝΑ παρουσιάζει σήμερα την εισήγηση του καθηγητή στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλου για τον Πηνειό - Στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα




Του Αποστόλη Ζώη
Την εισήγηση του καθηγητή στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο, ο οποίος επισκέφθηκε σημεία του Πηνειού ποταμού με το κλιμάκιο της Υπο-επιτροπής Υδατικών Πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, αποκαλύπτει σήμερα η ΕΡΕΥΝΑ. Μεταξύ άλλων ο κ. Μυλόπουλος υποστηρίζει πως η διατάραξη του υδατικού ισοζυγίου στο μεγαλύτερο μέρος του υδατικού διαμερίσματος και η μεγάλη περιβαλλοντική αλλά και οικονομική καταστροφή που τη συνοδεύει, με μείωση των παροχών του ποταμού Πηνειού, εξάντληση των αποθεμάτων του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, ποιοτική ακαταλληλότητα μεγάλου μέρους των διαθεσίμων και οικονομική καταστροφή των κατοίκων της περιοχής.
Επιβαρυμένα
Ειδικότερα σύμφωνα με τον κ. Μυλόπουλο, ο Πηνειός θεωρείται σήμερα ένα από τα πιο επιβαρυμένα ποτάμια της χώρας αλλά και της Ευρώπης.
Δέχεται, εξηγεί, αστικά λύματα πόλεων και κωμοπόλεων (με χωματερές δίπλα ή και μέσα στην κοίτη) βιομηχανικά απόβλητα (μεταξύ των οποίων και τα χημικά απόβλητα ορισμένων χημικών βιομηχανιών), κτηνοτροφικά απόβλητα (ποιμνιοστάσια, χοιροστάσια, βουστάσια), γεωργικά φάρμακα και λιπάσματα (υπολογίζεται ότι στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα).
Οι συγκεντρώσεις τόσο των φωσφορικών, όσο και των νιτρικών υπερβαίνουν κατά πολύ το ανώτερο επιτρεπτό όριο για τα επιφανειακά νερά, και σε συνδυασμό με τις μεγάλες συγκεντρώσεις κολοβακτηριοειδών αποδεικνύουν ότι ο Πηνειός έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα, υποστηρίζει ο ίδιος.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά ο κ. Μυλόπουλος υποστηρίζει πως πρόκειται για ένα μοναδικό παράδειγμα υδατικού διαμερίσματος με τόσο επείγοντα υδατικά προβλήματα. Αγγίζει τα όρια μεγάλης οικολογικής καταστροφής. Το κύριο χαρακτηριστικό του προβλήματος είναι το μονίμως ελλειμματικό υδατικό ισοζύγιο. Εξαντλούνται και τα μόνιμα υδατικά αποθέματα, που αποτελούν τη φυσική κληρονομιά της περιοχής (μείωση της παροχής των ποταμών, δραματική πτώση της στάθμης του υπόγειου ορίζοντα). Τέλος σημειώνει πως στις ορεινές λεκάνες δυτικά, τα υπάρχοντα έργα αφορούν αποκλειστικά σε γεωτρήσεις και κρίνονται ως επαρκή
Στις πεδινές λεκάνες τα έργα αποδεικνύονται ανεπαρκή, αφού η ζήτηση ανεβαίνει κατακόρυφα Μεσδάνι, Αλή Εφέντη, (προστίθεται ζήτηση 200 hm3 χωρίς έργα συλλογής).
Στην Πηνειάδα παντελής έλλειψη έργων - έλλειμμα δυσανάλογο της μικρής έκτασης της λεκάνης.
Λεκάνες του νότου: Σκοπιάς (μικρό έλλειμμα), Σμοκόβου (λόγω φράγματος, τεράστιο πλεόνασμα), Νότια Λεκάνη (η μεγαλύτερη σε έκταση, με την υψηλότερη υδατική κατανάλωση, έλλειμμα σχεδόν 0,5 δις).

Η ΕΡΕΥΝΑ 20 Μαρτίου 2010, αρ. φύλλου 15455, σελίδα 10