να καταφέρω να απολαύσω όλα αυτά που οι γονείς μου με κόπο και θυσίες στερήθηκαν για να έχω εγώ...να μην μου λείψει τίποτα.
να καταφέρω να χαράξω έναν δικό μου δρόμο και να γευτώ τις επιτυχίες της ζωής.
όταν ήμουνα μικρός σαν όλα τα παιδάκια έλεγα και εγώ τι θα ήθελα να γίνω και πως άμα μεγαλώσω θα ήμουν σπουδαίος...καλύτερα να έμενα παιδί.
κάποτε μου έλεγαν πολλά μα δεν μου φανέρωναν την ουσία του μονοπατιού ή είχα αθώα μάτια και δεν μπορούσα να δω την αλήθεια ξεκάθαρα.
μα τώρα ποια την βλέπω...μου την δείχνετε καθημερινά όλοι εσείς με τις πράξεις σας και με την συμπεριφορά σας.
τώρα ποια βλέπω πως όσο και αν παλεύω να πραγματοποιήσω τα δικά μου όνειρα, εσείς φοβάστε τους ονειροπόλους...γιατί πολύ απλά ποιος θέλει να αλλάξει κάτι που τον βολεύει και τον κοιμίζει τόσα χρόνια ;
μα σαν λεξούλες σχηματίσω το στόμα μου κλείνετε....και μου ακυρώνετε την κάθε μου σκέψη...απλά για να μην την ακούσουν οι τριγύρω και προβληματιστούν...όσο ζούμε στην σιωπή τόσο η γαλήνη θα επικρατεί...ποιος δεν φοβάται τον ψίθυρο στην δημοκρατία;
και μετά περιμένετε η νέα γενιά να φέρει αλλαγή..και εξέλιξη μα πως ; αφού όλοι εσείς μας γαλουχείτε στην σταθερότητα του παρελθόντος...πως να τολμήσω να αλλάξω κάτι..που αν και μόνο το σκεφτώ θα είμαι από όλους ο λάθος...
αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζω...είναι αυτή που διάβαζα από μικρός και ανατρίχιαζα ή ζω στην Ελλάδα του σήμερα που σκοτώνουν τους νέους που παλεύουν για ένα όνειρο..έστω και μικρό.
Πανος Κ
για όλους μας που ονειρευόμαστε...
