Της ΘΕΚΛΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΔΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Η Θέκλα Παρασκευούδη συμμετείχε στο διήμερο Συνέδριο με θέμα: Διοργάνωση Φεστιβάλ, Τάσεις, Εξελίξεις και Προκλήσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που διοργάνωσε το τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Βύρωνα στην Αθήνα στις 16 και 17 Ιουνίου 2010. Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Αδιαμφισβήτητο γεγονός, είναι πλέον ότι στη σημερινή τεχνοκρατούμενη κοινωνία που ζούμε, οι αγχωτικοί ρυθμοί ζωής, η άμβλυνση των ηθικών φραγμών, η έννοια της συμμετοχής και του ανθρωπισμού έχουν δυστυχώς παραμεριστεί πρώτα από την καρδιά και μετά από το νου των σύγχρονων ανθρώπων, ιδιαίτερα όσων ζούνε σε μεγαλουπόλεις.
Ο εθελοντισμός ως μια έκφανση της προσφοράς έχει με τη σειρά του υποστεί σταδιακή αλλοίωση τόσο ως προς την ένταση, όσο και ως προς το περιεχόμενό του.
Για να ενισχυθεί η βαρύτητα του ρόλου του εθελοντισμού απαιτείται η συνδρομή της κοινωνίας με παράλληλη κρατική ενίσχυση και αρωγό την τοπική αυτοδιοίκηση. Η διοργάνωση φεστιβάλ ή άλλων εκδηλώσεων αποτελεί το
ιδανικότερο παράδειγμα συγκερασμού όλων αυτών.
ιδανικότερο παράδειγμα συγκερασμού όλων αυτών.
Οι ρίζες του εθελοντισμού είναι βαθιές μέσα στην ιστορία και στη διαχρονική εξέλιξη της κοινωνίας. Έχει παρελθόν, δεν είναι δημιούργημα της δικής μας εποχής, η διαφορά είναι πως κατά την κλασική εποχή κυρίως, ταυτιζόταν με τη φιλανθρωπία.
Ο εθελοντισμός, στο σύνολο του, είναι μια πράξη μέσα από την οποία οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και αποτελούν το πιο ενεργητικό κομμάτι της κοινωνίας. Ο εθελοντισμός δεν έχει καλούπια και όρια, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και διαστάσεις βασιζόμενο σε αξίες, αρχές και στην κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική πραγματικότητα της κοινωνίας μας.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι εθελοντές έχουν την δυνατότητα να προέρχονται από οποιοδήποτε χώρο και στρώμα της κοινωνίας. Ο εθελοντής δε έχει ταυτότητα και ιδιότητα, παρά μόνο αυτού του ανθρώπου που επιθυμεί να προσφέρει ανιδιοτελώς. Με λίγα λόγια, ο εθελοντής μπορεί να έχει οποιαδήποτε ηλικία, οικονομική κατάσταση και εκπαιδευτικό επίπεδο άρα εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε πως όλοι οι πολίτες μπορούν να είναι εν δυνάμει εθελοντές.
Ως Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος, μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης έχω να δηλώσω ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μου και μετά για τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης πως μόνο μέσα από τη πράξη σκιαγραφείς την ιδιότητα του εθελοντή. Δεν επιθυμώ να τονίσω μόνο την παροχή του ανιδιοτελούς κοινωνικού έργου αλλά κάτι πολύ περισσότερο, την υιοθέτηση μιας στάσης ζωής απαρτισμένη με ιδιαίτερες αξίες με έμφαση στον συνάνθρωπο.
Και πάνω σε αυτό απαντώ σε όσους δυσανασχετούν και δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη δυναμικότητα της έννοιας του εθελοντισμού. Τους προτείνω, λοιπόν, να απαλλαγούν από στερεότυπα και προκαταλήψεις, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο σε μια από τις χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις που λειτουργούν σε κάθε χώρα με ποικίλα πεδία ενδιαφέροντος.
Η οργανωμένη εθελοντική δράση στην Ελλάδα αποτελεί παρακλάδι της «κοινωνίας των πολιτών» και τείνει στο να διαμορφώσει τις κατάλληλες υποδομές και προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση πολλών αδιεξόδων στη χώρα μας.
Η εθελοντική συνεισφορά μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην προσπάθεια άμεσης ανακούφισης όχι μόνο σε δύσκολες και άσχημες καταστάσεις αλλά να γίνουν αρωγοί σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα των ανθρώπων. Αλλά δε μπορεί παρά να είναι η αρχή.
Αποτελεί την πιο υγιή αντίδραση και απάντηση της οργανωμένης κοινωνίας σε φαινόμενα αδράνειας και αποχής, που μας χαρακτηρίζουν. Η αξία του εθελοντισμού χρειάζεται, όμως, την ενίσχυση όλων μας, των εμπλεκόμενων φορέων, των οργανώσεων και έπειτα όλων των πολιτών.
Ο εθελοντισμός πρέπει να ξεκινάει από τις αρμόδιες αρχές και μετά να επεκτείνεται στους πολίτες. Η τοπική αυτοδιοίκηση, που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη, στην καρδιά των γεγονότων θα έπρεπε να αντιληφθεί το ρόλο, το λόγο και τα αποτελέσματα μιας εθελοντικής δράσης ακόμη και για τα πολιτιστικά δρώμενα της κατά τόπου περιοχής.
Όταν σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους εμείς έχουμε μόνο την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων το 2004, να επιδείξουμε. Δεν αμφισβητώ πως αποδείξαμε την ελληνική ψυχή, το πνεύμα ομαδικότητας, καταφέραμε άλλωστε να συνεργαστούμε άνθρωποι διαφορετικοί, με μόνο κοινό την αγάπη για αυτό που κάναμε. Αλλά μείναμε μόνο εκεί.
Δεν το πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, καθώς η συγκέντρωση των 160.000 αιτήσεων Εθελοντισμού αποτελεί αριθμό ρεκόρ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ειδικά σε σύγκριση με τους αγώνες στο Σύδνεϋ όπου συγκεντρώθηκαν 75.000 αιτήσεις και στην Ατλάντα 78.000.
Όμως, ήταν ένα μόνο γεγονός, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Έρευνες δείχνουν πως 23εκ. άνθρωποι προσφέρουν εθελοντική εργασία σε ετήσια βάση, ισοδύναμο με 180.000 εργαζομένους πλήρους απασχόλησης στο Ηνωμένο Βασίλειο ενώ στο Βέλγιο αφιερώνουν 5 ώρες την εβδομάδα σε εθελοντικές δραστηριότητες χωρίς αμοιβή, ίσο με περίπου 200.000 θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Ακόμη και η Πολωνία, σε μέτρηση του 2004 μετρηθήκαν περίπου 5,4εκ. πολίτες - εθελοντές, δηλαδή το 18,3% του συνολικού πληθυσμού.
Στον αντίποδα, χαίρομαι όταν βλέπω μικρές κοινωνίες, όπως ορισμένα χωριά της περιοχής μου, μιας και επέλεξα να ζω και να δραστηριοποιούμε στην περιφέρεια να διοργανώνουν ακόμα και σήμερα γιορτές, φεστιβάλ και εκδηλώσεις σημαντικές για την προβολή του τόπου, πάντα με την απεριόριστη αγάπη και το μεράκι των κατοίκων τους.
Μιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους, γρήγορα συνειδητοποιείς τη χαρά τους, ένα λαμπύρισμα στα μάτια τους και την ελπίδα για το μέλλον του τόπου. Άλλωστε η φύση, ο μεγαλύτερος «δάσκαλος» αυτό ακριβώς μας έχει διδάξει, με τις κοινωνίες των εντόμων. Όλοι μαζί για ένα κοινό αποτέλεσμα.
Ο εθελοντισμός «ανοίγει» πόρτες και αποφέρει οφέλη για όλους, αποτελεί συστατικό στοιχείο της σύγχρονης ιδιότητας του πολίτη μέσα απο την σύμπραξη της τοπικής αυτοδιοίκησης ενώνονται οι ατομικές πράξεις σε μια συντονισμένη δράση για το κοινό καλό.
Η εθελοντική προσφορά διαχρονικά αποτελεί σημείο «ορόσημο» στην ευρύτερη ανάπτυξη και ευημερία. Η προσφορά είναι ανεκτίμητη, όπως και η ζωή μας».
