Απο την Κ.Ν.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε και την αστεία πλευρά της καθημερινότητας και να αρχίσουμε να παίρνουμε τα δεδομένα πιο ήρεμα και πιο χαλαρά. Άλλωστε η αισιοδοξία του Έλληνα και η ανεμελιά είναι τα χαρακτηριστικά που αγαπούμε και θεωρούμε αναπόσπαστα κομμάτια της ιδιοσυγκρασίας μας ως λαός.
Τους τελευταίους μήνες γίναμε πιο Ευρωπαίοι και από τους Ευρωπαίους! Μας κατέκλυσε η σοβαροφάνεια, η ψυχρότητα και η ανέραστη πλευρά μας.
Είπαμε, να δουλέψουμε, να γίνουμε πιο συνεπείς και πιο καχύποπτοι στους ανθρώπους που φοράνε γραβάτα και έρχονται κατά πάνω μας με χαμόγελο αλλά νομίζω πως το παρακάναμε πια!
Συνεχώς παραπονιόμαστε, για τον καιρό, για τον κακό μας τον καιρό που μας μειώνουν μισθούς και περηφάνια, για τον γείτονα που είναι δημόσιος υπάλληλος και κλαίγεται ενώ εμείς δεν ξέρουμε αν θα είμαστε και αύριο στη δουλειά, μας φταίει όλος ο κόσμος κι όλο το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον μας!
Το κακό και το βέβαιο όμως είναι, πως, έτσι όπως πάμε θα μας γίνει συνήθεια αυτή η μιζέρια και δεν θα μας προτιμούν ούτε οι Ευρωπαίοι για τουρισμό στην Ελλάδα! Θα τους θυμίζουμε τα δικά τους χάλια και θα πάνε να ξεσαλώνουν σε τόπους πιο κολασμένους και ατιμώρητους!
Θέλει μια τονωτική ένεση ο έλληνας, αλλά πια δεν εμπιστευόμαστε ούτε το χέρι που θα μας την κάνει! Βλέπουμε χέρια και φοβόμαστε ότι έρχονται να μας πάρουν κι αυτά που έχουμε. Βλέπουμε χαμόγελα και νομίζουμε ότι μας κοροϊδεύουν. Βλέπουμε κανέναν ξέγνοιαστο και τον περνάμε για τρελό. Βλέπουμε τη σοβαρή φάτσα μας στον καθρέφτη και αμφιβάλουμε για τη μοναδικότητά μας, για τους λόγους που μας αγαπήσανε, και για όλα εκείνα που έχουμε να προσφέρουμε και να πάρουμε.
Η σοβαρότητα δημιουργεί ανεξίτηλες ρυτίδες.
Δείτε την αστεία πλευρά της ζωής.
Σήμερα που ο κόσμος βγήκε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και να διεκδικήσει αυτά που δικαιωματικά του ανήκουν, είδα ένα κόκκινο Ντάτσουν να ορίζει την πορεία και τα συνθήματα δίνοντας παλμό στον κόσμο, φωνάζοντας κάποιος μέσα από μια ντουντούκα…ήταν τόσο αστείο και τόσο ελληνικό το θέαμα που αναπόλησα τις μέρες της ξεγνοιασιάς, τις μέρες που δεν γνώριζα τι περιέχει ένα μνημόνιο, τις μέρες που η μνήμη μου με ξεγελούσε για τα λάθη που έχω κάνει και τα επαναλάμβανα με τόση αθωότητα που μου φαινόταν σαν καινούργια!
