- Στις ψηφιακές μου παρέες και κυρίως στο facebook πληθαίνουν τα κρούσματα συμπαθητικών νεαρών που ενώ στο προφίλ τους και στο πεδίο political views δηλώνουν ότι ανήκουν στην Aristera, παραληρούν υπέρ της Θάτσερ. Το εκλαμβάνω ως εκδήλωση ερωτικού ενδιαφέροντος. Παρ’όλα, πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να ενημερώσει τη μαμά τους.
- Στην αντίπερα όχθη, αυτήν της Aristeras όλο και πληθαίνουν οι μάγειρες που υπηρετούν το con-fusion. Σκεφτόμουν ωστόσο τί είναι αυτό που κάνει την ευρέως ομιλούμενη γλώσσα της Aristeras να εκφράζει αποκλειστικώς και μόνο το περιθώριο; Το αποδίδω στο ότι η Aristera μπορεί να κυριαρχεί στο λόγο αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ορίσει την ατζέντα αν και η Aristera δεν έχει θέσεις, μόνο αντιθέσεις. Δεν την απασχολεί να χτίσει μόνο να γκρεμίσει αυτά που επιχειρούν να χτίσουν οι άλλοι. Αφοριστικό; Μπα. Θα την έλεγα συμπυκνωμένη αφήγηση 80 χρόνων ιστορίας που τελικώς και εξηγεί πειστικά γιατί η Aristera εκφράζει στην πραγματικότητα ένα τόσο δα μικρούλι κομμάτι των πολιτών.
- Κάποιος να πείσει τους φιλελεύθερους συντρόφους και λοιπούς συμμάχους πως οι Αμερικανοί Ρεπουμπλικάνοι και οι Βρετανοί Συντηρητικοί *ΔΕΝ* είναι φιλελεύθεροι. Αφορμή γιαυτό το σχόλιο είναι μια συζήτηση που έχει αρχίσει εδώ και καιρό και θα συνεχιστεί με τους αγαπητούς μου Τηλέμαχο Χορμοβίτη και Κώστα Κουκόπουλο (βασικώς με αυτούς τους δύο). Η Θάτσερ ή ο Ρέηγκαν καμάρωναν σας γύφτικα σκερπάνια για το πόσο συντηρητικοί ήταν και θα μπορούσαν και να σου τραβήξουν καμια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση αν τους αποκαλούσες φιλελεύθερους. Βασικός πολιτικός αντίπαλος του φιλελευθερισμού είναι ο συντηρητισμός και όχι η Aristera για πολλούς λόγους με βασικότερο το ότι ο συντηρητισμός είναι κανονιστικός και δεν αναγνωρίζει στα άτομα το δικαίωμα της επιλογής. Αυτό το αναγνωρίζει μόνον στους ήδη κατέχοντες χρήμα και εξουσία τη σταθερότητα και διαιώνιση της οποίας επιδιώκει να διατηρήσει για να μη σχολιάσω τις ηθικές κρίσεις σε βάρος των συμπολιτών τους, τη θρησκοληψία που χαρακτηρίζει όλο το ρεπουμπλικανικό χώρο και τις απόπειρες ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων βάσει της συμμόρφωσης με τις επιταγές της Βίβλου. Αν τα “tea parties” ήταν ρηξικέλευθα τον 18οαι. είναι ανεπαρκέταστατα ως πολιτική πρόταση τον 21οαι και θα ήθελα να είχαμε όλοι την πνευματική εντιμότητα να βάλουμε μέσα στην ανάλυσή μας την παράμετρο που λέγεται “χρώμα δέρματος του νυν προέδρου των ΗΠΑ”. Ειναι υποκριτικό και υποταγή στην πολιτική ορθότητα να μην αναρωτιόμαστε φωναχτά αν θα υπήρχε αυτή η κριτική αν ο Ομπάμα ήταν λευκός, ότι είναι το χρώμα αυτό που οι αμερικανοί του Νότου δεν λένε να χωνέψουν. Προφανώς και αντιλαμβάνομαι το appeal που έχει η προσωπικότητα της Μάργκαρετ Θάτσερ στον οποιοδήποτε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Οι τεράστιοι όρχεις, παραμένουν το γοητευτικότερο πλεονέκτημα ενός πολιτικού αλλά θα συμφωνήσουμε ότι έρχεται τρίτο: μετά την ιστορικότητα της πολιτικής του σκέψης και την προσήλωση στις ιδεολογικές του αρχές. Ο τσαμπουκάς είναι πολύ 80ies αλλά σ’αυτό θα επανέλθω. Ιν φακτ, θα είναι και το θέμα του επόμενού μου ποστ.
- Πίσω στο κεφάλαιο “Μικροδιαχείριση” το οποίο θα μπορούσε και να επιγράφεται ειρωνικά “Ψιλοπράγματα”, η κυβέρνηση κερδίζει αυτή την εβδομάδα το βραβείο “Con-fusion” για την ανικανότητά της να χειριστεί επικοινωνιακά τη φημολογία για την πτώχευση της χώρας και την επιστροφή στη δραχμή. Αν και δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ ανήκω σ’αυτούς που πιστεύουν πως η κυβέρνηση μπορεί να τα καταφέρει αλλά μάλλον δεν το πιστεύει η ίδια κι αυτό είναι βασικώς το πρόβλημα.
- Το Δελτίο Ανορθολογισμού άρχισα να το συντάσσω χθες το βράδυ αποφασισμένη να μη συνδέω άλλα μπλογκ και συζητήσεις γιατί αρκετά πλέον με τη διαφήμιση. Σκέφτομαι όμως ότι αυτό είναι κλασική Aristeri στάση και δεν θα την επιτρέψω στον εαυτό μου. Το επόμενο δελτίο θα διαλέγεται με την κοινότητα.
- Κατόπιν όλων των παραπάνω είναι ν’απορεί κανείς γιατί την εβδομάδα που μας πέρασε, μου έλειψε ο μπάρμπα-Μήτσος;
http://bspinoza.wordpress.com/2010/06/13/con-fusion-%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-1/
