Μπορεί να μειώθηκε το τουριστικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα αφού μας πήρανε χαμπάρι για τα δωμάτια τρώγλες που τα προσφέραμε σε τιμή μπανγκαλόου, για τις χωριάτικες σαλάτες που σερβιριζόταν σε τιμή γουρουνόπουλου, για τις διαδρομές ταξί γύρω-γύρω όλοι αρκεί να γράφει το ταξίμετρο, για τις διαδηλώσεις μας και τις απεργίες μας, για το κακό μας το χάλι που έχει ένδοξη ιστορία και άδοξο παρόν, αλλά παράπονο δεν έχουμε…
Μπορεί να χάσαμε τους επιλεκτικούς και καχύποπτους τουρίστες αλλά κερδίσαμε τους φιλέλληνες που με καλή πρόθεση ήρθανε να μας θυμίσουνε πόσο απατεώνες υπήρξαμε και πως ήρθε ο καιρός να βάλουμε μυαλό…
Αυτός ο καιρός όμως όλο λέει να έρθει και όλο δεν έρχεται!
Εξακολουθούν πάλι κάποιοι επιτήδειοι να πουλάνε το μικρό μπουκαλάκι νερού σε τιμή μαύρου χρυσού, η ξαπλώστρα στη παραλία να εξαργυρώνεται σε τιμή τετραγωνικού Κολωνακίου και το αναμνηστικό αγαλματάκι από τα τουριστικά μαγαζάκια να πουλιέται σε τιμή αρχαιοκαπηλίας!
Πώς να κοστολογήσει κάποιος όμως την τιμή του Έλληνα και πώς να τον εκτιμήσει ανάλογα και σε σχέση με τι, όταν η τιμή...τιμή δεν έχει και χαρά σε όποιον την έχει!
Απο τη Ν.Κ.
