Tου Πασχου Μανδραβελη
Μια απορία έχουμε: το «δίκιο του αίματος» επιτρέπει στους μετανάστες να ψηφίζουν για διαχειριστή της πολυκατοικίας τους ή κι εκεί πρόβλεψε ο –κατά ΣτΕ– συνταγματικός νομοθέτης την εθνική ομοιογένεια; Η απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν είναι χειρότερη από έγκλημα, είναι βλακώδης. Και ηθικά και πολιτικά, αλλά κυρίως νομικά.
Κατά τους δικαστές του Τμήματος (πρόεδρος Σωτ. Ρίζος και εισηγητής Ε. Αντωνόπουλος), ο συνταγματικός νομοθέτης «εμερίμνησε να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους, μεταξύ των άλλων και διά της θεσπίσεως δικαίου ιθαγένειας, του οποίου οι ρυθμίσεις εβασίζοντο, κατ’ αρχήν, στο σταθερό κριτήριο του “δικαίου του αίματος” (ius sanguinis), δηλαδή την καταγωγή από Ελληνες γονείς». Ολο το αίμα πρέπει να είναι ελληνικό ή μπορούν οι παππούδες τους π.χ. να είναι Εβραίοι; Διότι, αν μη τι άλλο, οι νόμοι της Νυρεμβέργης, δεν άφηναν νομικές ασάφειες. Π.χ. το «Ελληνες
γονείς» (δηλαδή δύο), αφήνει κενά και θα πρέπει να ρωτήσουμε: ο πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να ψηφίζει ή μήπως πρέπει να τού βγάλει απαγορευτικό το ΣτΕ.;
Σε άλλο σημείο, η απόφαση υποστηρίζει ότι δόθηκε η ελληνική ιθαγένεια σε αλλοδαπούς «χωρίς... την εκ μέρους τους εθελούσια αποδοχή των αξιών που συνάπτονται προς τον ελληνισμό και την εντεύθεν απόκτηση ελληνικής συνειδήσεως». Κι εδώ τα πράγματα είναι ασαφή. Πώς μετρείται η κατά Ρίζο - Αντωνόπουλο «ελληνική συνείδηση»; Μήπως πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια του κ. Αλαβάνου; Δηλαδή, αν βρούμε μετανάστες που να υποστηρίζουν το άσυλο, ψηφίζουν ή υπάρχει και άλλη μονάδα μέτρησης της «ελληνικής συνείδησης»; «Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης», γράφουν οι δικαστές, μπορεί να γίνει «μόνο από τους έχοντες δικαίωμα ψήφου Ελληνες πολίτες ή ελληνικής συνειδήσεως». Σύμφωνοι! Με τους πολίτες χωρών–μελών της Ε.Ε., οι οποίοι, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές τι κάνουμε; Φεύγουμε από την Ε.Ε. ή προσθέτουμε και μια νομική ιδιορρυθμία στην υπόλοιπη ελληνικότατη ιδιοπροσωπία (χωματερές, greek statistics κ.λπ.); Να σημειώσουμε κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, που ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές είναι Γερμανοί, οι οποίοι έχουν τεράστια ελλείμματα «ελληνικής συνείδησης», δηλαδή δεν συμμερίζονται την βασική αξία του έθνους «πρώτα σπαταλάμε και μετά βλέπουμε». Επιπλέον, κατά τους δικαστές, η ψήφος των μεταναστών είναι αντίθετη προς τα άρθρα 1, 52 και 102 του Συντάγματος, διότι οι εκλογές για την ανάδειξη αιρετών στους ΟΤΑ έχουν «πολιτικό χαρακτήρα εν όψει των αρμοδιοτήτων που ασκούν οι οργανισμοί αυτοί, αλλά και διότι η εκλογή αυτή ανάγεται στην πολιτική ζωή της χώρας». Δεν ξέρουμε σε ποιο σύνταγμα βρήκαν τα παραπάνω οι δικαστές του ΣτΕ. Αλλά το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας μετά το 1974 αναφέρεται ρητά σε «τοπικά ζητήματα» και «καθολική ψηφοφορία». Δεν αναφέρει τίποτε περί πολιτικού χαρακτήρα ή πολιτικής ζωής της χώρας. Εξάλλου, στην Ελλάδα τα πάντα θεωρούνται πολιτικά και, μερικές φορές, οι δημοσιογράφοι βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα ακόμη και από τις εκλογές στις πολυκατοικίες και ξαναγυρνάμε στο αρχικό ερώτημα. Οι μετανάστες μπορούν να ψηφίζουν για διαχειριστή ή πρώτα πρέπει να τούς πάρουμε τα μέτρα;
