Ο Βασίλης Παντελόπουλος διετέλεσε δάσκαλος στο Σαραντάπορο από το 1925 μέχρι το 1932. Το 1943 παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Ευαγγελία, με την οποία απέκτησαν μία κόρη, τη Θέμιδα. Η οικογένεια Παντελόπουλου συνέχισε να επισκέπτεται το Σαραντάπορο κάθε καλοκαίρι, όπου ο κυρ Βασίλης εξασκούσε το χόμπι του, το κυνήγι. Η μοίρα όμως δεν τους άφησε να χαρούν και το 1964 χάνουν την μονάκριβη κόρη τους από τροχαίο ατύχημα σε ηλικία μόλις 21 ετών.
Η Θέμις σπούδασε στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και δεν πρόλαβε να εργαστεί σε Δημοτικό Σχολείο ως Νομαρχιακή Δασκάλα περισσότερο από 3 μήνες. Είχε όμως προλάβει να αγαπήσει πολύ το Σαραντάπορο και τον κόσμο του, αφού κάθε χρόνο παραθέριζε εκεί με την οικογένειά της.
Ο Βασίλης Παντελόπουλος μετά το θάνατο της μονάκριβης κόρης του αποφάσισε στη μνήμη της να κάνει δωρεά στο χωριό ένα πνευματικό κέντρο για «να φύγουν...» όπως συνήθιζε να λέει: «...τα παιδιά από την μπόχα του τσιγάρου και του οινοπνεύματος». Ξεκίνησε την προσπάθεια, αλλά πριν προλάβει να την πραγματοποιήσει απεβίωσε στις 18/8/1972. Η σύζυγος του, η κα Ευαγγελία, μετά το θάνατο και του συζύγου της έμεινε μόνη και συνέχισε και ολοκλήρωσε το έργο, που είχε ξεκινήσει ο σύζυγος της, με πολλές στερήσεις. Το Παντελοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, αφιερωμένο στη μνήμη της Θέμιδος και του Βασίλη Παντελόπουλου, εγκαινιάστηκε στις 17 Ιουλίου 1974. Η κα Ευαγγελία ήταν εξίσου αγαπητή σε όλους τους Σαρανταπορίτες και συνέχισε να επισκέπτεται το χωριό μέχρι το θάνατό της το Δεκέμβριο του 2002.
Αρχικά το Παντελοπούλειο Πνευματικό Κέντρο ανήκε στο Δημοτικό Σχολείο και από τις 7 Μαρτίου 1977 στεγάζει τη δανειστική βιβλιοθήκη. Από το 1979 αποτελεί μέρος της περιουσίας του Επιμορφωτικού-Εκπολιτιστικού Συλλόγου Σαρανταπόρου (Ε.Ε.Σ.Σ.) και χρησιμοποιείται για τις διάφορες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις, καθώς και για τις πρόβες του χορευτικού συγκροτήματος.
sarantaporo.gr