Από την Κατερίνα Νεράντζη
Είναι απίστευτο πόση παρηγοριά προσφέρει στον Έλληνα μια 7η θέση στη Eurovision, ένα σκάνδαλο με αρχικουμανταδόρο του ΔΝΤ, το ξύλο που πέφτει στους μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας και η απόλυση του γείτονα που νομίζει πως δεν τον αφορά!!!
Έχουμε την μεγάλη πλάνη πως συμβάλλουμε στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό του 2011 ενώ είναι απεριόριστη η συμμετοχή μας στον Ευρωπαϊκό σκοταδισμό που κυριαρχεί και γράφει τη δική του ιστορία.
Μια κρατική εξουσία που καταρρέει, με πολίτες που εξαθλιώνονται μέρα με τη μέρα και που παραμένουν εθνικά υπερήφανοι για τους προγόνους τους και εθνικά τρομοκρατημένοι για τους απογόνους τους, προσπαθεί να μας πείσει με προγράμματα λιτότητας και ενοχών για να αποκτήσουμε εκείνο το αίσθημα εμπιστοσύνης που ποτέ δεν είχαμε ούτε καν στον εαυτό μας.
Η διαφθορά δυστυχώς κληρονομείται όπως ένα σπίτι στον δεύτερο όροφο πάνω από τους γονείς μας, όπως το χαμόγελό μας που θυμίζει τη γιαγιά μας, όπως μια επάρατη νόσο που προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε. Αυτό που δεν κληρονομείται αλλά είναι στη φύση των ανθρώπων είναι η ικανότητα του προβληματισμού.
Είναι μια αρχή ο προβληματισμός…ο εφησυχασμός είναι το τέλος και αυτό το τέλος δεν θέλουμε να το δούμε.
Ρωτήστε έναν εφησυχασμένο τι όνειρα κάνει και τι στόχους έχει, ρωτήστε έναν αθλητή πως αισθάνεται που βγήκε δεύτερος, ρωτήστε τον προϊστάμενο σας αν νιώθει τύψεις που σας βιάζει καθημερινά, ρωτήστε έναν μετανάστη γιατί ξενιτεύτηκε, ρωτήστε τον γείτονα που απολύθηκε αν θα έχει χρήματα να ψωνίσει από το μαγαζί σας, αναρωτηθείτε αν τα κληρονομικά σας «χαρίσματα» υπερτερούν από την ίδια την ανθρώπινη φύση...και κάναμε ήδη την αρχή.
