Ομιλία στη συζήτηση για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού 2013 (video+ομιλία)

 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.

Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κα Ηρώ Διώτη, που της ευχόμαστε και καλή δύναμη.

ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

«Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, για όνομα του Θεού στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους πολύτεκνους βρήκατε να χτυπήσετε τη δημόσια σπατάλη», αναφώνησε ο κ. Αντώνης Σαμαράς στον περσινό προϋπολογισμό. «Τι σχέση έχει με τα ελλείμματα του δημοσίου η περικοπή εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα; Όλες οι εκθέσεις λένε άλλα. Λένε ότι η βασική επιβάρυνση της ανταγωνιστικότητας προέρχεται από
το μη μισθολογικό εργασιακό κόστος», έλεγε πάλι ο κ. Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία χειροκροτούσε. «Το μνημόνιο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς δεν πρέπει να ασκείται η οικονομική πολιτική. Πολλοί ισχυρίζονται, όχι εμείς, ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Αυτό που πάντως σίγουρα έχει χρεοκοπήσει είναι το ίδιο το μνημόνιο, ένα σύστημα που βασιζόταν στην προείσπραξη του αύριο της χώρας και των παιδιών της, φράκαρε μέσα στα αδιέξοδά του με κύριο υπεύθυνο το ΠΑΣΟΚ που το οικοδόμησε». Αυτά έλεγε ο κ. Σαμαράς, σημερινός Πρωθυπουργός της χώρας στην περσινή του ομιλία για τον Προϋπολογισμό.

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά έρχεται με την επιχειρηματολογία την οποία τότε κατήγγειλε, να σαρώσει ό,τι άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις διότι δεν ήταν αρκετά μεσαίωνας και γιατί δεν είχαν γίνει αρκετά χατίρια στην εργοδοσία, στο ΣΕΒ και στην τρόικα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όμως, όλα αυτά φαίνονται πια τόσο τετριμμένα και τόσο θεατρικά και δεν θέλω να φάω πραγματικά το χρόνο μου παραβιάζοντας ορθάνοικτες πόρτες. Όποιος ή όποια είχε την παραμικρή αμφιβολία για το ποιο είναι το σχέδιο όλων αυτών, μα όλων αυτών, καινούργιων και παλιών για τη χώρα, πλέον είναι σίγουρος και σίγουρη. Λεηλασία, ξεπούλημα, φτώχεια, ανεργία, ρατσισμός, καταστολή, αναξιοπρέπεια, πλούτος για τους ήδη πλούσιους, ατιμωρησία.

Εμείς τι λέμε απέναντι σε όλα αυτά; Λέμε ότι ήρθε η ώρα της Αριστεράς. Λέμε ότι ήρθε να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά. Λέμε ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει ο λαός. Το μέλλον δεν θα ‘ρθει μοναχό του, έτσι νέτο σκέτο, εάν δεν πάρουμε μέτρα και εμείς. Αυτά έγραφε ο Μαγιακόφσκι. Θα πάρουμε τα μέτρα μας, λοιπόν, για να μη στείλετε τη χώρα στον αγύριστο προκειμένου να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι πλούσιοι και προκειμένου να γίνουμε μια ωραιότατη αποικία κερδοφορίας του κεφαλαίου μαζί με όλο το Νότο της Ευρώπης.

Όση συκοφαντία και να έφαγε η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δυστυχώς για κάποιους δεν μπορεί να κρυφτεί ότι και με τα λάθη της και με τις κακές της στιγμές είναι αυτή, όμως, που πάσχισε για την ελευθερία, για τη χειραφέτηση της κοινωνίας, για την ισότητα των φύλων, για να μην υπάρχουν σκλάβοι, για την τέχνη, για την ελευθερία της έκφρασης, για τη αξιοπρέπεια, για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, για τη φύση, για έναν καλύτερο κόσμο για όλους και όλες χωρίς κανέναν αποκλεισμό.

Και δεν το έκανε αυτό επειδή έχει το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας, που έλεγε χθες ο κ. Λυκουρέντζος, ή το προνόμιο της καλής καρδιάς που μας έλεγε πριν από δυο χρόνια ο κ. Λοβέρδος. Το έκανε επειδή παλεύει για έναν δίκαιο κόσμο.

Τι λέμε, λοιπόν, εμείς σήμερα ως Αριστερά μέσα και έξω από την Ελλάδα; Η Ελλάδα εκτός από χώρα σε ανθρωπιστική κρίση με εκατομμύρια ανέργους, νεόπτωχους και απελπισμένους συνταξιούχους, με διαλυμένη την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση, με διαλυμένη την παιδεία είναι μια κοινωνία που αγωνίζεται ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις που παλεύει να σταθεί όρθια μέσα από εκατοντάδες δίκτυα αλληλεγγύης για όλες και για όλους σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη. Και θα σταθούμε, λοιπόν, όρθιες και όρθιοι σε πείσμα της Κυβέρνησης, σε πείσμα των δανειστών.

Είναι πεποίθησή μας ότι ο ελληνικός λαός όπως και όλοι οι λαοί της Ευρώπης και του πλανήτη διαθέτει και τους οικονομικούς πόρους και τους φυσικούς πόρους και πάνω απ’ όλα και τους ανθρώπινους πόρους, ανθρώπους που έχουν ικανότητες, ανθρώπους που έχουν όρεξη για να ζήσουν με αξιοπρέπεια, με δημοκρατία, με αλληλεγγύη για να απαλλαγούν από το βρόχο της τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τη λεηλασία των κυβερνήσεων, του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου.

Αυτό είναι η αλήθεια, κυρίες και κύριοι της τρικομματικής Κυβέρνησης. Τίποτα μεν δεν είναι ρόδινο και τίποτα πια δεν είναι εύκολο. Φυσικά να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία επιστροφή στο προηγούμενο. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση της Εισηγήτριας της Δημοκρατικής Αριστεράς που έλεγε ότι δεν έχει νόημα μια πολιτική η οποία δεν οδηγεί σε αποτελέσματα που να έχουν κοινωνική δικαιοσύνη. Μα, ακριβώς η εφαρμογή αυτής της πολιτικής οδηγεί σε αποτελέσματα που δεν έχουν καμία κοινωνική δικαιοσύνη. Οδηγεί σε αποτελέσματα που είναι απελπιστικά.

Η μόνη διέξοδος, λοιπόν, που υπάρχει, εμείς μπορούμε να τη φωτίσουμε. Υπάρχουν Βουλευτές και Βουλευτίνες που δεν ανήκουν στην Αριστερά και θα ήθελαν να φωτίσουν αυτή την ίδια διέξοδο για τη χώρα και τους εργαζόμενους; Εάν ναι, τους καλούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το πολιτικό σύστημα κλυδωνιζόμενο σήμερα κάνει επικίνδυνες συμμαχίες χαϊδεύοντας ακροδεξιά αντανακλαστικά και δημιουργεί έναν τεράστιο κίνδυνο που όμως στη χώρα μας πιστεύω βαθύτατα ότι δεν μπορεί να περάσει, το φασιστικό κίνδυνο. Από όσα έχω διαβάσει, από όσα μου έχουν διηγηθεί, από όσα έχω δει στον κινηματογράφο, από όσα έχω ακούσει στη μουσική, κανείς ποτέ στην ιστορία δεν μετάνιωσε για τη συμμετοχή του στον αγώνα κατά του φασισμού είτε ως πολίτης είτε ως στρατιώτης είτε ως αντιστασιακός.

Όπως έγραφε και ο Χόμπσμπαουμ -που τον χάσαμε πρόσφατα- δύσκολα θα βρεθεί άνδρας ή γυναίκα που να μετανιώνει για την υποστήριξή του προς την Ισπανική Δημοκρατία, τότε επί Φράνκο, ή για το μερίδιό του, όσο μικρό και αν ήταν, στο πόλεμο κατά του φασισμού.

Έρχεται επέτειος του Πολυτεχνείου την άλλη εβδομάδα και είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην είναι περήφανος για τη συμμετοχή του στον αγώνα κατά της χούντας. Να μην ξεχνάμε, λοιπόν, για να μην κινδυνεύσουμε να ζήσουμε αποτρόπαιες στιγμές. Και δεν νομίζω ότι η θεωρία των δυο άκρων, που καλλιεργεί η Κυβέρνηση, βοηθά να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους κινδύνους.

Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορώ να μην επαναλάβω τις τόσο σημαντικές σκέψεις πάλι του Χόμπσμπαουμ, αυτού του μεγάλου ιστορικού, διανοούμενου και συγγραφέα στο βιβλίο του «Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο». Εκεί έλεγε: «Για άλλη μια φορά είναι προφανές ότι η λεγόμενη αγορά δεν έχει καμία απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο 21ος αιώνας, το οποίο είναι ότι η απεριόριστη και ολοένα και πιο υψηλής τεχνολογίας οικονομική ανάπτυξη κατά την επιδίωξη ενός μη βιώσιμου κέρδους, παράγει παγκόσμιο πλούτο αλλά με κόστος έναν ολοένα και πιο περιττό συντελεστή της παραγωγής, την ανθρώπινη εργασία και, θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, τους φυσικούς πόρους του πλανήτη».

Ο οικονομικός και πολιτικός φιλελευθερισμός μεμονωμένα ή συνδυασμένα δεν μπορεί να δώσει τη λύση στα προβλήματα του 21ου αιώνα. Για άλλη μια φορά έχει έλθει η ώρα να πάρουμε το Μαρξ στα σοβαρά. Για άλλη μια φορά λέω και εγώ, κύριε Πρόεδρε, και τελειώνω ότι ίσως πρέπει να θυμηθούμε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που έβλεπε τόσο μπροστά και έλεγε με τόση οξυδέρκεια «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς-Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία συνάδελφε.