Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Η έννοια «ο καταλληλότερος
Πρωθυπουργός» που χρησιμοποιείται όχι απλά και μόνο συχνά, αλλά υπερβολικά
συχνά, σε κάθε μικρή και μεγάλη, επίσημη και ανεπίσημη, αυτοδύναμα εκτελούμενη
ή κατά παραγγελίας των Κομμάτων ελληνική δημοσκόπηση λένε πολλοί συμπολίτες μας
ότι έχει κουράσει, όχι απλά και μόνο πολύ, αλλά υπερβολικά πολύ…
Κάποιοι μάλιστα διατείνονται ότι
η έννοια «πτώχευσε» καθώς σχεδόν νομοτελειακά ως «καταλληλότερος» αναδεικνύεται
από το άτομο που κατέχει την εποχή που γίνεται η
δημοσκόπηση τον Πρωθυπουργικό
θώκο και ακολουθεί, ο εν δυνάμει καταλληλότερος Πρωθυπουργός που είναι, κατά
κανόνα σχεδόν, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης!..
Εάν υπήρξε κάποια εξαίρεση σε
κάποια δημοσκόπηση κάποια εποχή απλά και μόνο υπήρξε ως επιβεβαίωση του παραπάνω
κανόνα…
Τι ψάχνουν λοιπόν οι δημοσκόποι,
αναρωτιούνται πολλοί, και ταλανίζουν με την σχεδόν άχρηστη πλέον ερώτηση, όσους
ανήκουν στο στατιστικό τους δείγμα και απαντούν στην ερώτηση και το αναγνωστικό
κοινό που διαβάζει τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων;
Στο γρήγορο σημερινό μου σχόλιο
ΔΕΝ υπάρχει χώρος για επιστημονική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αλλά επειδή
είναι, όπως το συνηθίζω στις αναρτήσεις μου στο blog, και… «πιπεράτο» θα σταθώ στην χθεσινή δημοσκόπηση
της VPRC (στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ) που αναδεικνύει τη συνεχή άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ που
κατέχει πλέον την πρώτη θέση και τον απίστευτο καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ σε ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ
από τη μέρα της γέννησής του ποσοστά που το κατατάσσουν στην τελευταία θέση
(ακόμη πιο κάτω από το ανύπαρκτο «άλλο Κόμμα…»
Ευρήματα ενδιαφέροντα, αλλά όχι και
«πιπεράτα».
Το «πιπεράτο» της υπόθεσης το εντοπίζω στο ποσοστό του 51% των Ελλήνων που
δηλώνει στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση (γιατί άραγε μου ήρθε στο νου ο Κύκλωπας
του Ομηρικού έπους της Οδύσσειας) ως «καταλληλότερο» Πρωθυπουργό»:
τον μεγάλο πράγματι Ηγέτη,
τον διακεκριμένο και έξοχο άνδρα
(στην Πατρίδα μας θα μπορούσε ποτέ να είναι γυναίκα;), τον ικανό να μας
εμπνεύσει καθώς θα ξαναφέρει ρευστότητα στην αγορά, θα δημιουργήσει με τις
πολιτικές του θέσεις απασχόλησης στους ανέργους νέους και ώριμους στην ηλικία,
θα βάλει φρένο στα λουκέτα μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, τέλος στις
μειώσεις μισθών και συντάξεων…
Τον ηγέτη που θα ανακόψει τη
φυγή επιστημόνων, και όχι μόνο, στην ξενιτιά, θα φέρει την ΕΛΠΙΔΑ που το
πολιτικό σύστημα και οι υπηρέτες του έχουν κλέψει από την καθημερινότητά μας,
και το χαμένο χαμόγελο στα χείλη του Λαού της Ελλάδος!...
Σε αυτόν υποκλίνομαι σήμερα,
παραδέχομαι ότι λείπει και υπόσχομαι να τον τιμήσω με την ψήφο μου στις
επόμενες Εθνικές Εκλογές…
Γρήγορα και «πιπεράτα» : Υποκλίνομαι στον…
«ΚΑΝΕΝΑ»!...
