ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
Εδώ και μήνες δεκάδες
σωματεία, χιλιάδες Καρδιτσιώτες είναι σε αναβρασμό. Αγρότες, εργαζόμενοι στους
ΟΤΑ, ΑμΕΑ, τρίτεκνοι, γιατροί, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί, άνεργοι, μικρομεσαίοι
ελεύθεροι επαγγελματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, σπουδαστές και φοιτητές ορθώνουν
ανάστημα. Δεν πρόκειται για «συμφέροντα» συντεχνιών αλλά για ανθρώπινα
δικαιώματα. Χάνουν τα στοιχειώδη: το ψωμί,
τη δουλειά. Πολλοί από αυτούς παλεύουν
για την αξιοπρέπειά τους και θα γίνουν περισσότεροι. Η αγωνία και η οργή τους,
εδώ στην Καρδίτσα και σε όλη την Ελλάδα είναι απότοκο της μνημονιακής
πολιτικής. Αρκεί όμως η αγωνία; Αρκεί η οργή; Σαφέστατα όχι!
Αυτοί που μας
κυβερνούν (Έλληνες και ευρωπαίοι) κι αυτοί που τους στηρίζουν (επιχειρηματίες,
ιδιοκτήτες ΜΜΕ κτλ.) ζουν στη δική τους γυάλα, αυτή της πολυτέλειας και της
άνεσης. Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσω για το πόσο ανάλγητοι είναι
ενώ υπηρετούν φανατικά και πιστά τον ακραίο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, με την
πολιτική και οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας. Και δεν υπάρχει καμία
πιθανότητα να σταματήσουν αν δεν τους ανατρέψουμε. Ποιοι όμως; Και πως;
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, στην καλύτερη
δεν εμπνέουν και στην χειρότερη προκαλούν οργή στους εργαζόμενους. Είτε γιατί
είναι κυβερνητικές είτε γιατί έχουν αλλοτριωθεί από τα τόσα χρόνια συναλλαγών
και διαπλοκής με την εξουσία. Παράλληλα, ένα κομμάτι της αριστεράς βρίσκεται
εγκλωβισμένο στην κομματική περιχαράκωση ενώ το μεγάλο πλέον τμήμα της
ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς ανασυντάσσεται αργά αλλά σταθερά.
Εκείνο που απαιτείται για να μετατραπεί
αυτό το εκρηκτικό μίγμα της κοινωνικής απόγνωσης και οργής σε αποτελεσματική δύναμη
δημιουργικής ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και κυβερνήσεων είναι η αλληλεγγύη
μεταξύ αυτών των κοινωνικών ομάδων (του 99% δηλαδή της κοινωνίας) που
πλήττονται και ο συντονισμός της δράσης τους σε μεγάλους ενωτικούς αγώνες,
ξεπερνώντας διαπροσωπικές και κομματικές προκαταλήψεις.
Ακριβώς σε αυτά τα πλαίσια, τα πλαίσια
της δημιουργικής ανατροπής, θα ήταν χρήσιμη έως και απαραίτητη η συγκρότηση
ενός προοδευτικού ριζοσπαστικού δικτύου αλληλεγγύης και δράσης όλων των
κοινωνικών ομάδων και των συλλογικοτήτων αλληλεγγύης στο νομό μας που
αγωνίζονται έμμεσα ή άμεσα κατά των μνημονίων. Ενός δικτύου αγώνα που θα
συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης, της αλληλοϋποστήριξης και της
αγωνιστικής δράσης σε τοπικό επίπεδο.
Η συγκρότηση ενός τέτοιου δικτύου στην
Καρδίτσα- και τέτοιων δικτύων πανελλαδικά - θα διαμορφώσει όρους
ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας, θα φέρει μερική ανάκαμψη της διαλυμένης
κοινωνικής συνοχής, θα ενισχύσει την τραυματισμένη αυτοπεποίθηση των πληττόμενων,
θα φέρει νίκες στον καθημαγμένο λαό. Κυρίως όμως θα διαμορφώσει την απαιτούμενη
κοινωνική συνείδηση που χρειάζεται για την υπέρβαση παλιών λανθασμένων
αντιλήψεων (ρουσφέτια, αναξιοκρατία, «μίζες», «λάδωμα», ωχαδερφισμός κτλ) και
την ανατροπή αυτού του πολιτικού συστήματος της διαφθοράς. Θα είναι έτσι δυνατό
να διαμορφωθεί μια κοινωνία ενεργών πολιτών, με δικαιοσύνη, με κράτος πρόνοιας,
μιας κοινωνίας μετασχηματιζόμενης σε σοσιαλιστική με ελευθερία και δημοκρατία. Στο
χέρι μας είναι, λοιπόν, το 2013 να μείνει στην ιστορία. Ως έτος αλληλεγγύης και
δημιουργικής ανατροπής σε Ελλάδα και Ευρώπη. Κι αυτό είναι το στοίχημα που
πρέπει, ως βασική προϋπόθεση για την ζωή μας πλέον, να βάλουμε και να
κερδίσουμε.
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑΣ ΕΚΜ, γραμματέας ΝΕ
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
28/12/2012
