Συνέντευξη
του Γρηγόρη Πρεζεράκου στον διεθνολόγο-πολιτικό επιστήμονα
Ανδρέα
Χατζηβασιλείου
"Σε μια δημοκρατία,
όποιος θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά με οποιοδήποτε τρόπο, μπορεί να το κάνει,
χωρίς κανείς να μπορεί να του το απαγορεύσει."
Α.Χ.: κ. Πρεζεράκο
ξεκινώντας αυτή τη συνέντευξη θέλω να σας θέσω μια ερώτηση-απορία... Που
δραστηριοποιείται αυτήν την περίοδο ο Γρηγόρης Πρεζεράκος; Αδυνατώ να πιστέψω
ότι δεν παραμένετε «μάχιμος» πια...
Γ.Π.: Η βασική και
καθημερινή ενασχόληση μου κ. Χατζηβασιλείου είναι ένα κτήμα, που έχω
δημιουργήσει εκ του μηδενός. Εκεί αυτή τη στιγμή συνυπάρχουν ένα αμπέλι, ένα
παραδοσιακό καζάνι απόσταξης τσίπουρου και ένα μη ολοκληρωμένο μικρό
οινοποιείο. Δεν υπήρξα αγρότης στο παρελθόν, ούτε καν η οικογένειά μου, πλην
όμως, δεν το κρύβω, αυτή η ενασχόλησή μου με γεμίζει, μου διδάσκει πράγματα που
δεν γνώριζα και κυρίως με κάνει
να νιώθω ενεργός και παραγωγικός. Κάποια άλλη
μου εμπλοκή σε κάποιο πολιτικό κόμμα μάλλον, εκ των πραγμάτων, έχει περάσει σε
δεύτερη μοίρα.
Α.Χ.: Πως
βλέπετε την κατάσταση στη χώρα; Προς τα που βαδίζουμε;
Γ.Π.: κ. Χατζηβασιλείου είναι γεγονός ότι
ως χώρα έχουμε κάνει πολλά λάθη σ’ όλα τα επίπεδα, το ζητούμενο είναι να
μάθουμε από τα λάθη μας. Ο ορισμός όμως της μάθησης είναι η αλλαγή της
συμπεριφοράς και λυπούμαι που το λέω, αλλά δεν έχω διαπιστώσει καμία σημαντική
αλλαγή συμπεριφοράς στα κρατικά και κοινωνικά όργανα και στους θεσμούς. Ελπίζω
σύντομα να κεφαλαιοποιήσουμε όλες τις μέχρι σήμερα αρνητικές εμπειρίες μας
αλλάζοντας την συμπεριφορά – λειτουργία μας σ’ όλους τους τομείς.
Α.Χ.: Τις τελευταίες ημέρες
βγαίνουν ολοένα και περισσότερα δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων για
ενοχλήσεις του ελληνικού λιμενικού σώματος σε τουρκικά σκάφη. Γνωστή
προβοκατόρικη τακτική... Λαμβάνοντας υπόψη σας και τη ρευστή πολιτική
κατάσταση... τι πρέπει να περιμένουμε από εδώ και πέρα;
Γ.Π.: Θα σας παρέπεμπα στην προηγούμενη απάντησή μου,
αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά δεν είναι πιθανό να αλλάξει η κατάσταση.
Α.Χ.: Δημήτρης
Αβραμόπουλος στο ΥΕΘΑ... Πως κρίνετε την πορεία του;
Γ.Π.: Δεν είναι εύκολο, ούτε σωστό, να
κρίνεις ένα υπουργό μεσούσης της θητείας του. Εξ άλλου η άποψη μου αναφορικά με
το υπουργείο Άμυνας είναι ότι απαιτείται πλήρης αναδιοργάνωση και η μετατροπή
του σε ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο, που θα στοχεύει σε μια ταχύτατη,
οικονομική και κυρίως επιχειρησιακά αποτελεσματικότατη λειτουργία. Έχοντας
αυτές τις απόψεις δεν υπάρχουν κριτήρια, ώστα να κρίνουμε κάποιο υπουργό
σήμερα. Γενικότερα όμως πιστεύω ότι η στελέχωση των υπουργείων θα έπρεπε
θεσμικά να πραγματοποιείτο από επαΐοντες του χώρου, με ασυμβίβαστο στην κοινή
ιδιότητα βουλευτού και υπουργού. Νομίζω ότι οι αιρετοί χαράσσουν πολιτική, η
οποία εκφράζεται και εφαρμόζεται από τον εκλεγμένο πρωθυπουργό και
θεσμοθετείται – νομοθετείται από την αιρετή βουλή της χώρας. Επειδή, όμως η
ερώτηση σας αφορούσε τον σημερινό υπουργό θεωρώ ότι κάτω από τις υπάρχουσες
συνθήκες κάνει το καλύτερο.
Α.Χ.: Μιας
και γνωρίζω προσωπικά πόσο πολιτικοποιημένος είστε... αναρωτιέμαι γιατί ο
Γρηγόρης Πρεζεράκος δεν έλαβε ενεργό ρόλο στις τελευταίες αυτοδιοικητικές
εκλογές; Αυτή σας η στάση ήταν ένα πολιτικό μήνυμα;
Γ.Π.: Νομίζω ότι το ζητούμενο στην
πολιτική είναι οι σώφρονες πολιτικές και όχι ο κατά το δυνατόν μεγαλύτερος
αριθμός των υποψηφίων.
Α.Χ.: Λαρισαϊκή Λέσχη-«Το κοινόν των
Λαρισαίων». Σχεδόν ένας μήνας από το πρώτο σας κείμενο για το όραμα σας... και
αυτήν την προσπάθεια φαίνεται να την αγκαλιάζουν πολλοί Λαρισαίοι πολίτες. Τι
είναι η Λαρισαική Λέσχη; Σε τι αποσκοπεί η δημιουργία της;
Γ.Π.: Η ίδρυση της Λαρισαϊκής Λέσχης
αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κοινωνικού φορέα, που θα ασχολείται
με όποιο θέμα αφορά την Λάρισα και προφανώς παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον
για την περιοχή, ώστε να συμμετέχει και να βοηθάει σύμφωνα με τις δυνάμεις της
στην κάλλιστη λύση.
Α.Χ.: Ξέρετε...
με συγχωρείτε που θα γίνω λίγο καχύποπτος αλλά επειδή το άκουσα θέλω να σας το
ρωτήσω... Πολλοί νομίζουν ότι η Λαρισαϊκή Λέσχη είναι ο «Δούρειος Ίππος» του
Γρηγόρη Πρεζεράκου για να βγει δυναμικά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τι έχετε
να τους πείτε;
Γ.Π.: Κατ’ αρχήν νομίζω ότι κανείς δεν
μου απαγορεύει να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς να έχει ιδρυθεί η Λαρισαϊκή Λέσχη,
φαντάζομαι ότι ένας τέτοιος δρόμος δεν είναι ο συντομότερος. Είναι ξεκάθαρος ο
σκοπός της ίδρυσης της Λέσχης, όπως είναι ξεκάθαρο ότι σε μια δημοκρατία,
όποιος θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά με οποιοδήποτε τρόπο, μπορεί να το κάνει,
χωρίς κανείς να μπορεί να του το απαγορεύσει.
Α.Χ.: Λαρισαϊκή
Λέσχη: Το κοινόν των Λαρισαίων: Επειδή σας έχω διαβάσει πάρα πολυ καλά τον
τελευταίο καιρό... Θέλω να σας πω ότι οι δράσεις της Λαρισαϊκής Λέσχης μου
δίνουν την αίσθηση ότι οι Λαρισαίοι πολίτες που είναι πολιτικοποιημένοι αλλά
όχι κομματικοποιημένοι-και πιστέψτε με είναι πάρα πολλοί... βρήκαν το φυσικό
τους χώρο. Είναι εσφαλμένη η αίσθηση μου;
Γ.Π.: Έχετε απόλυτο δίκαιο. Πρέπει επιτέλους
να αντιληφθούμε ότι η κομματικοποίηση με την πολιτικοποίηση είναι δύο τελείως
διαφορετικά πράγματα. Εξ άλλου είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε κάποια
ενέργεια του ατόμου που να αναφέρεται στην κοινωνία ή κάποια ενέργεια της
κοινωνίας που να αναφέρεται στο άτομο, που να μην χαρακτηρίζεται ως πολιτική.
Ως παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε την συμμετοχή μας δια της ψήφου μας σε
εκλογές. Αυτή η κίνηση είναι μια κορυφαία πολιτική πράξη, χωρίς να έχει σχέση
με κανένα κόμμα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού το οποίο επιλέξαμε να ψηφίσουμε.
Α.Χ.: Οι
δράσεις θα έχουν τοπικό χαρακτήρα; Θέλω να πω... θα έχετε επαφή με τους Λαρισαίους
της ομογένειας;
Γ.Π.: Ο τόπος κατοικίας παίζει ένα
δευτερεύοντα ρόλο. Ο κοινός γεωμετρικός τόπος των μελών της Λέσχης, είναι η
αγάπη για τον τόπο και η συμφωνία με τις θεμελιώδεις αρχές, οι οποίες θα
διέπουν την Λέσχη, όπως αυτές θα φαίνονται στην ιδρυτική της διακήρυξη και το
καταστατικό της, όπως αυτά θα διαμορφωθούν, μετά από τις πρώτες ανοικτές
συναντήσεις μας.
Α.Χ.: κ.
Πρεζεράκο, σας ευχαριστώ θερμά γι’αυτήν την ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε...
Γ.Π.: Εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα να
σας ευχαριστήσω, να σας συγχαρώ για τις δράσεις σας και δια μέσου σας, λόγω του
νεαρού της ηλικίας σας, να παρακαλέσω την νεολαία της πόλης να μας διαβάσει και
αφού μας κρίνει να θεωρήσει την κίνηση ως πρόκληση για να τοποθετηθεί μπροστά
σ’ αυτή την προσπάθεια.
