Η καλύτερη είδηση ήλθε από τον Δίσκο της Φαιστού

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 

Δεν έχει, νομίζω, νόημα να ασχοληθεί κανείς με τη μίζερη αντιμετώπιση της επίσκεψης του Κινέζου πρωθυπουργού στη χώρα μας.

Άλλωστε, αν ρίξει κανείς μια ματιά σ’ αυτά που είπαν ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή, θα δυσκολευτεί να ανακαλύψει από ποιον από τους δύο εκπορεύτηκαν.

«Ούτε μία θέση εργασίας» οι μεν, «ούτε μια θέση εργασίας» οι δε.

Για «συγκριτικό πλεονέκτημα της θέσης του λιμανιού», που χαρίστηκε σε τρίτους οι μεν,  για συγκριτικά πλεονεκτήματα των λιμένων» που «χαρίζονται στον ξένο παράγοντα», οι δε.

Για «ατζέντηδες εφοπλιστικών συμφερόντων» οι μεν, για το εφοπλιστικό κεφάλαιο που ευνοείται, οι δε.

Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.

Και επειδή αυτά δεν έχουν πια σημασία, παρά μόνο για εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων, αυτό που αξίζει να υπογραμμίσουμε είναι τα όσα διαλαμβάνονται στην κοινή δήλωση των δύο πρωθυπουργών.

Κι’ αυτό, διότι δεν αναφέρθηκαν μόνο στη στρατηγική σχέση των δύο χωρών και στα θέματα οικονομικής συνεργασίας και πολιτιστικών ανταλλαγών, αλλά και στα εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και η αρχή της «Μιας Κίνας», επαναβεβαιώνοντας την προσήλωσή τους στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και στις Αποφάσεις του ΟΗΕ.

Στην κοινή δήλωση περιλαμβάνεται και η δέσμευση οι δύο χώρες να ενθαρρύνουν τους πολίτες τους να ταξιδεύουν σ’ αυτές – και αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα.

Και δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τον σημαντικό ρόλο που ήδη παίζουν στην Κίνα οι εικόνες του Κινέζου πρωθυπουργού από τις επισκέψεις του στην Ακρόπολη, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Κνωσό, στο Μουσείο του Ηρακλείου.

Όχι, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό!

Λιγότερη πολιτική μικροψυχία χρειάζεται.

Και με την ευκαιρία:

Δεν θυμάμαι πια πόσες φορές έχω γράψει και έχω φωνάξει για το αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου, για χάρη της Συλλογής των Μινωικών Αρχαιοτήτων του οποίου το επισκέπτονταν 250.000 επισκέπτες τον χρόνο.

Επιτέλους, έδωσε ο Κύριος και επαναλειτούργησε μετά από 7,5 χρόνια.

Οι επισκέπτες μπορούν πλέον να θαυμάσουν τον Δίσκο της Φαιστού, το Δαχτυλίδι του Μίνωα, τον Πρίγκιπα των Κρίνων και τόσα άλλα.

Είχε μπει λουκέτο από τον Νοέμβριο του 2006 και από τότε το φτιαγμένο με κοινοτικά χρήματα ολοκαίνουργιο κτίριο έμενε κενό, τα σπάνια εκθέματά του που άλλες χώρες και άλλοι λαοί θα παρακαλούσαν να έχουν, φυλάσσονταν σε αποθήκες – και κάποια μεταφέρθηκαν στο… υπόγειο γκαράζ από τις πολλές φωνές διαμαρτυρίας.

Είχε προηγηθεί, το 2004, πτώση… σοβάδων που προκάλεσε ζημιές σε προθήκες κεραμικών, ενώ δυο χρόνια αργότερα, η αίθουσα με τον Δίσκο της Φαιστού πλημμύρισε από τα νερά της βροχής – οπότε η ανακαίνιση συνοδεύτηκε από τους καυγάδες με τον εργολάβο και τις διαφωνίες μεταξύ των αρχαιολόγων.

Μετά από όλα αυτά, η επαναλειτουργία του Μουσείου και το γεγονός ότι πρώτος επισκέπτης του (και διαφημιστής του) υπήρξε ο Κινέζος πρωθυπουργός, υπήρξε η καλύτερη είδηση των ημερών…