Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η ιταλική προεδρία, δια του νέου προεδρεύοντος στην ΕΕ
πρωθυπουργού Ματτέο Ρέντσι, έχει δηλώσει πως δεν επιθυμεί χαλάρωση των
δημοσιονομικών κανόνων, αλλά θα επιδιώξει αλλαγή νοοτροπίας στην Ευρώπη,
ώστε να δοθούν απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που την ταλανίζουν.
Γι'
αυτό και ο Ρέντσι, στη δική του χώρα, λαμβάνει μια σειρά μέτρα, που
στην Ελλάδα, για να επιβληθούν, χρειάστηκε να φθάσουμε στο μνημόνιο και
στη βίαιη προσαρμογή.
Τα παραδείγματα είναι συγκεκριμένα και τα προβλήματα που ο Ρέντσι έχει να αντιμετωπίσει, παρεμφερή.
Πρώτα απ' όλα, η φοροδιαφυγή.
Στην Ιταλία, η παραοικονομία παράγει ετήσιο τζίρο ο οποίος αντιστοιχεί στο 17% του ΑΕΠ της χώρας.
Και ήδη υιοθετήθηκε το μέτρο της υποχρεωτικής δυνατότητας πληρωμής με πιστωτική κάρτα για αγορές και υπηρεσίες άνω των 30 ευρώ.
Δεύτερον, ο δημόσιος τομέας, που και εκεί νοσεί.
Ο
Ρέντσι υποσχέθηκε 15.000 προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, που όμως θα
συνδεθούν άμεσα με την υποχρεωτική συνταξιοδότηση όσων συμπληρώνουν 42
χρόνια ενσήμων, χωρίς να υπάρχει για τους δημοσίους υπαλλήλους η
δυνατότητα να ζητούν διετή αναβολή της συνταξιοδότησής τους, τη λεγόμενη
«παραμονή σε ενεργό δράση», που ισχύει μέχρι τώρα.
Παράλληλα το
ανώτατο όριο ηλικίας για την συνταξιοδότηση των ιατρών, των καθηγητών
πανεπιστημίου και των δικαστικών πρόκειται να μειωθεί από το εβδομηκοστό
πέμπτο έτος στο εβδομηκοστό - ειδικά για τους δικαστικούς, η αλλαγή
αυτή θα εφαρμοσθεί από το 2015.
Ο ίδιος ο Ρέντσι επιβεβαίωσε ότι
πρόκειται να μειωθεί κατά 50% το σύνολο των αδειών για συνδικαλιστική
δραστηριότητα, ενώ αποφασίστηκε η υποχρεωτική κινητικότητα για τους
δημοσίους υπαλλήλους, υπό τον όρο οι μεταθέσεις να μην ξεπερνούν την
απόσταση των πενήντα χιλιομέτρων από τον τόπο κατοικίας των εργαζομένων.
Μάλιστα, η μετάθεση θα γίνεται ακόμη και αν ο εργαζόμενος δεν δώσει τη συγκατάθεσή του.
(Μπορεί να διανοηθεί κανείς κάτι τέτοιο για την Ελλάδα, χωρίς τις γνωστές αντιδράσεις και οιμωγές;).
Όπως
επίσης έγινε γνωστό πρόκειται να αλλάξει και το καθεστώς που διέπει τα
λεγόμενα «πριμ παραγωγικότητας» για τα διευθυντικά στελέχη του δημοσίου,
καθώς αυτά δεν θα μπορούν να ξεπερνούν το 15% των ετήσιων απολαβών τους
και θα συνδέονται, κατά πάσα πιθανότητα, με την συνολική πορεία του ΑΕΠ
της χώρας.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί μια τελευταία πρωτοβουλία
του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού, που δείχνει και τη διάθεση για
αλλαγή νοοτροπίας.
Πολύ σύντομα, η είσοδος στα μουσεία θα είναι
δωρεάν για τους νέους ως 18 ετών, το εισιτήριο θα είναι μειωμένο για
τους νέους μέχρι είκοσι πέντε ετών, ενώ οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι έως
τώρα είχαν εξασφαλίσει ελεύθερη είσοδο, θα πρέπει να πληρώνουν κανονικά.
Και αυτό δίνει σίγουρα τον τόνο των αλλαγών που η νέα ιταλική κυβέρνηση θέλει να φέρει στη χώρα.
