Προ ημερών ο κ. Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στη Βόρεια Ελλάδα. Εκεί περήφανος δήλωσε: «Πέρασα από μπλόκα αγροτών ερχόμενος στα Τέμπη, από αυτό εδώ όμως δεν μπορώ να περάσω. Κανείς δεν λέει ότι οι μεγαλοεργολάβοι έκλεισαν τον δρόμο».
Σύμφωνοι. Οι μεγαλοεργολάβοι έκλεισαν τα Τέμπη, αλλά από τα μπλόκα πώς πέρασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ; Μάλλον θα είχε μέσον, διότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι που επιχειρούμε κυκλοφορήσουμε στην εθνική οδό δεν μπορούμε. Πάμε από παράδρομους, από χωριά και ραχούλες με κίνδυνο τροχαίων ατυχημάτων, αφού από τους στενούς φιδίσιους παράδρομους δρόμους περνούν εκατοντάδες νταλίκες και άλλα βαριά οχήματα. Οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στην Ελλάδα ακόμη και για να ασκήσεις το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης χρειάζεσαι μπάρμπα στην Κορώνη ή έστω στο Κάστρο Βοιωτίας.
Κάποιοι μπορεί να σαρκάσουν ότι μεταξύ των «επαναστατών» υπάρχει κατανόηση. Η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετεί κάθε κινητοποίηση ανεξαρτήτως κόστους στην κοινωνία (ή χειρότερα: όταν παραβιάζει θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, όπως αυτό της μετακίνησης) παρέχει ελευθέρας στα μπλόκα. Οσοι διακηρύσσουν τα «δίκαια» των αγροτών δεν υφίστανται ταλαιπωρία ούτε κινδυνεύουν από τις νταλίκες. Οπως ο Κάιζερ έδωσε το 1917 κλειστό βαγόνι σε γερμανικό τρένο για να ταξιδέψει ο Λένιν με τους συνεργάτες του στη Ρωσία, έτσι και οι αγρότες άνοιξαν τα μπλόκα για να διαβεί ο εκλεκτός τους και να κηρύξει την επανάσταση κατά των εργολάβων στα Τέμπη. Αυτό όμως αναδεικνύει το αιώνιο πρόβλημα των πολιτικών αρχηγών, ακόμη και των μικρότερων κομμάτων: Είναι ξεκομμένοι από την πραγματικότητα. Επειδή ο κ. Τσίπρας πέρασε τα μπλόκα αβρόχοις ποσί, «διαπίστωσε» ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν είπε τουλάχιστον ένα λόγο συμπάθειας για όσους ταλαιπωρούνται δύο εβδομάδες τώρα· ούτε καν για τους ένδεκα τραυματίες του λεωφορείου που ντεραπάρισε έξω από τη Λαμία, αφού αναγκάστηκε λόγω μπλόκων να πάρει τους παράδρομους και τις ραχούλες.
Αλλά πάλι... Πού τους βρήκε τους αγρότες ο κ. Τσίπρας; Σε όλα τα μπλόκα της Εθνικής (τα οποία ο γράφων αναγκάστηκε χθες το πρωί να παρακάμψει) δεν υπήρχε ψυχή ζώσα. Το μόνο που κινούνταν ήταν οι ελληνικές σημαίες κρεμασμένες στις κεραίες των (κατά κανόνα καινούργιων) τρακτέρ. Είναι εκπληκτικό, αλλά όποιος αυθαιρετεί σ’ αυτή τη χώρα το πρώτο που κάνει είναι να σηκώσει την ελληνική σημαία. Τις μεγαλύτερες τις σηκώνουν όσοι καταπατούν τους αιγιαλούς.
Στην Ελλάδα «κινητοποίηση των αγροτών» σημαίνει παρκάρω το τρακτέρ στην Εθνική και πάω στις υπόλοιπες δουλειές μου ή στο καφενείο. Η μόνη ώρα της ημέρας που τα μπλόκα έχουν ζωή είναι στις 8 το βράδυ, όταν διάφοροι ευτραφείς κύριοι εμφανίζονται στην τηλεόραση για να δηλώσουν πόσο πεινάνε. Αφού τελειώσει το σόου τα μπλόκα νεκρώνουν, ώστε να μπορέσουν ανενόχλητοι οι διαμαρτυρόμενοι να ασχοληθούν με τις νυχτερινές δραστηριότητες, για τις οποίες έγιναν διάσημοι οι ελληνικοί κάμποι. Το δεύτερο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε κινητοποίηση των αγροτών, έχουμε κινητοποίηση των τρακτέρ για λόγους τηλεθέασης. Το ζήτημα είναι για πόσο θα το ανεχθούν η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη, δουλειά των οποίων είναι εκ του Συντάγματος η τήρηση της νομιμότητας.
