Δύο διαδρομές, μέσα στη φύση, σ' ένα εξαιρετικού κάλλους φυσικό τοπίο, προσφέρουν τα Τρίκαλα. Με αφετηρία την ίδια την πόλη των Τρικάλων, οι δύο αυτές διαδρομές υπόσχονται στον επισκέπτη μια μικρή απόδραση από την καθημερινότητα…
Η μία από τις διαδρομές ακολουθεί το μονοπάτι Πύλη - Ι.Μ. Γκούρας - Ι.Μ. Αγ. Βησσαρίωνα - Πόρτα Παναγιά - Μυρόφυλλο. Στην είσοδο ενός φυσικού περάσματος, που δημιουργείται από τον Κόζιακα και τον Ίταμο και θεωρείται σημείο ένωσης της Θεσσαλίας με την Ηπειρο, βρίσκεται ο ναός της Πόρτα Παναγιάς.
Ο ναός, σταυρεπίστεγη τρίκλιτη βασιλική, χτίστηκε πάνω σε έναν αρχαίο ναό, το 1283, από τον Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Δούκα τον Κομνηνό. Σ΄ αυτό το συμπέρασμα οδηγούν οι κίονες που βρίσκονται στο χώρο γύρω από το ναό και η ύπαρξη πολλών αρχιτεκτονικών μελών, εντοιχισμένων στην τοιχοποιΐα του, όπως και η περισυλλογή πολλών αρχιτεκτονικών τμημάτων που φυλάσσονται μέσα στο ναό.
Ο γλυπτός, ψηφιδωτός και γραπτός διάκοσμος του ναού, δημιουργεί ένα σύνολο μοναδικό, "κόσμημα" όχι μόνο για το μνημείο, αλλά και για ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, αυτήν την εποχή.
Ο γλυπτός διάκοσμος -δυστυχώς- καταστράφηκε από πυρκαγιά του 1855, ενώ υπάρχουν δύο ψηφιδωτές εικόνες, (1285) μοναδικές για την τεχνική και τεχνοτροπία τους, όπως και για την ιδιόρρυθμη ανάστροφη θέση που είναι τοποθετημένες.
Η Πύλη -όπως αναφέρουν στοιχεία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων- δίνει τη δυνατότητα να παραμείνει ο επισκέπτης αρκετά και να απολαύσει μνημεία, όπως τη μονότοξη πέτρινη γέφυρα του Πορταϊκού, την Μονή Αγ. Βησσαρίωνος (Δουσίκου), χτισμένη το 1530 από τον Αγιο Βησσαρίωνα, με περίτεχνη αρχιτεκτονική και αξιόλογες αγιογραφίες.
Σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί και η Ι.Μ.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γκούρας, χτισμένη στα ερείπια καταστραφείσας μονής του 18ου αιώνα.
Μοναδικής φυσικής ομορφιάς είναι και η ιστορική κοινότητα Μυροφύλλου, με την ιστορική μονή Αγίου Γεωργίου. Η διαδρομή στην Κοινότητα είναι αρκετά δύσκολη, αλλά η επίσκεψη στη μονή που υπάρχει στην περιοχή ανταμείβει τον επισκέπτη, με τα αξιόλογα κειμήλια και μια πανοραμική θέα του Αχελώου.
Τρίκαλα - Φαρκαδόνα
Πολλά είναι τα αξιοθέατα στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων. Εκείνο, όμως, που έχει ταυτισθεί με την ίδια την πόλη είναι το Βαρουσι, μια παραδοσιακή συνοικία, που αναπτύσσεται κατά μήκος της ανατολικής παρειάς του Φρουρίου και προσφέρει μια εξαιρετική διαδρομή στον περιηγητή.
Ξεχωρίζει για τα στενά του δρομάκια, για τα δίπατα σπίτια, βαμμένα σε πολλά χρώματα και τα μικρά εκκλησάκια, που ξεφυτρώνουν ανάμεσά τους, όπως αυτά του Αγ. Ιω. Πρδρόμου (1674), των Αγ. Αναργύρων(1575), του Αγ. Ιωάννη Ελεήμονα και Παντελεήμονα όπως εκείνου του Αγ.Δημητρίου (τέλος 16ου- αρχές 17ου αι.), όταν ακόμη η πόλη βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων. Αλλά και τους μεγαλοπρεπείς ναούς, όπως της Αγ. Επισκέψεως(1863-1877), της Παναγίας Φανερωμένης(1849-1853) και της Αγ. Παρασκευής (1843).
Προς τη μονή Κορμπόβου, στον Παλιόπυργο, ο επισκέπτης θα δει τον Άγιο Αχίλλειο, ένα ναό που παλιά αποτελούσε τη γνωστή Μονή Ζαβλανίων, που σε έγγραφα αναφέρεται από το 1336 μ.Χ.
Η Φαρκαδόνα, στα αρχαία χρόνια ήταν από τις πιο σημαντικές πόλεις της Θεσσαλίας, με δικό της νόμισμα. Προς τα δυτικά της πόλης συναντάμε το ναό του Αγ. Νικολάου, με τοιχογραφίες του 1612. Στην Παναγίτσα, έχουμε τον ναό της Αγ. Παρασκευής με αρχιτεκτονικά στοιχεία των παλαιοχριστιανικών χρόνων, με υπολείμματα τοιχογραφιών του 17ου αι.. Στο Γριζάνο υπάρχει η Μονή Αγ. Δημητρίου, μία από τις πιο ακμάζουσες τον 18ο αι., στο Αχλαδοχώρι βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, του 14ου αι., που ακολουθεί τον σπάνιο για το θεσσαλικό χώρο, αρχιτεκτονικό τύπο, τον σταυρεπίστεγο, με τοιχογραφίες του 18ου αι.. Στο Ζάρκο, δεν μπορεί πάρα να "πέσει" το μάτι του περιηγητή στη μονή του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου.
Σε όλες τις παραπάνω τουριστικές διαδρομές, ο επισκέπτης θα απολαύσει τη μοναστική φιλοξενία και ξενάγηση (στις μονές που εγκαταβιούν μοναχοί). Θα γνωρίσει τη μοναστική σιωπή, θα έλθει σε επαφή με τη βυζαντινή αγιογραφία και μουσική και -γενικά- θα βρεθεί σ' ένα άνετο περιβάλλον, κατάλληλο για τη θέωση.
Στον επισκέπτη δίνεται η δυνατότητα να διαμείνει στα αστικά -και όχι μόνο- κέντρα των διαδρομών αυτών, αλλά και να γευθεί πλούσια εδέσματα και ποτά τοπικού χαρακτήρα (πίτες, λουκάνικα Τρικάλων, κοκορέτσι, κεμπάπ, πατσά, κρεατοσκευάσματα παρασκευασμένα με χίλιους κι έναν τρόπους, τραχανάδες, χυλοπίτες, ποικιλία παραδοσιακών σπιτικών γλυκών κουταλιού- ταψιού, σιροπιαστών κλπ) και να απολαύσει το φημισμένο και παραδοσιακά παρασκευαζόμενο τσίπουρο Τρικάλων, κρασί φτιαγμένο από πολλές ποικιλίες σταφυλιών και πολλά είδη παραδοσιακών λικέρ (από κράνα - άγριες φράουλες - τριαντάφυλλο κλπ).
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
