Δραχμή θυμάσαι όταν σε κρατούσα στις τσέπες μου πόσο σε πρόσεχα και σε υπολόγιζα; Σε μετρούσα καθημερινά και ήσουν πάντα εκεί στις δύσκολες στιγμές μου. Σε έβαζα στον κουμπαρά, στο πορτοφόλι και στη τράπεζα γιατί συνήθως περίσσευες. Θυμάμαι πόσο στεναχωρήθηκα όταν έπρεπε να σε αλλάξω και να πάρω ευρώ…και πόσο δυσκολεύτηκα για να συνηθίσω να μετράω τα πάντα σε ευρώ! Μου λείπεις και σε σκέφτομαι. Δεν αντικαταστάθηκες ποτέ όπως σου άξιζε. Θυμάμαι που ο μισθός μου από δραχμές μετατράπηκε σε ευρώ τόσο βίαια, που δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω ακόμα και σήμερα, πως το 1 ευρώ αντιστοιχεί σε 340,75 άπειρες δραχμούλες!
Τώρα για να αγοράσω ένα γάλα αγαπημένο μου νόμισμα δίνω 550 στρογγυλοποιημένες αξεπέραστες δραχμές...και δεν το καταλαβαίνω…
Μιλάω σε όλους για σένα. Λέω για τότε που είχα 5.000 δραχμές και έβγαινα έξω και έπαιρνα ένα πακέτο τσιγάρα, έπινα 2 ποτά, έπαιρνα ταξί για να γυρίσω σπίτι και είχα και την επόμενη μέρα περίσσευμα για να βγω για καφέ και για να πάρω ακόμα ένα πακέτο τσιγάρα…κάπνιζα πολύ τότε, τώρα σκέφτονται να μου το κόψουν…δεν έχω ούτε αυτή την επιλογή.
Ωραίες εποχές που ζήσαμε! Ωραία που περάσαμε…
Δραχμή μου τώρα τελευταία ακούγεται ότι μπορεί να ξαναμπείς στη ζωή μου, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να κλάψω…δεν μου το διευκρινίζουν!
Λένε πως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν…αφού εσύ αποσύρθηκες τότε, τόσο ωραία, τι με περιμένει όταν επιστρέψεις;
Απο τη Ν.Κ.
