Η δική μας Ύβρις...

Η ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ «ΣΥΝΔΕΟΥΝ» ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ «ΑΒΕΡΩΦ» ΜΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

* Η γραφειοκρατία –από την άλλη- στέκεται εμπόδιο στη φιλοξενία ενός πολιτιστικού γεγονότος σε ιερό χώρο

Της Λένας Κισσάβου

Η γαμήλια δεξίωση στο θωρηκτό «Αβέρωφ», που κατακρίθηκε από την κοινή γνώμη καθώς θεωρήθηκε προσβλητική για την ιστορική μνήμη του πλοίου, ανέδειξε το θέμα της αντιμετώπισης γενικότερα των ιστορικών μας μνημείων. Κατά καιρούς ανάλογα περιστατικά ανέδειξαν και δυστυχώς απέδειξαν την έλλειψη σεβασμού μας απέναντι στον πολιτισμό μας και ειδικότερα στα μνημεία της χώρας μας. Μ΄ αυτό ως αφορμή τολμούμε μια κριτική της δικής μας συμπεριφοράς, σε αυτά που σήμερα καλούμαστε να σεβαστούμε στη δική μας πόλη. Εκ των σημαντικότερων αρχαιοτήτων και πολυτιμότερων στοιχείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που σήμερα η πόλη μπορεί να υπερηφανεύεται ότι περικλείει στα όριά της, είναι το Α’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας και ακολουθεί στο ίδιο είδος το Β΄ Αρχαίο Θέατρο, με ιστορία χιλιάδων χρόνων. Μέχρι σήμερα αποδεικνύεται ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους δεν ήταν η φθορά του χρόνου, αλλά η ανθρώπινη παρέμβαση ή καλύτερα η ανθρώπινη καταστροφική μανία, ελλείψει παιδείας και ηθικών φραγμών απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε πολιτιστική κληρονομιά. Μπορεί μέχρι σήμερα στα θέατρα της πόλης μας να μην έγιναν εκδηλώσεις που υποβίβασαν την ιστορική τους αξία και ίσως να μην γίνουν και ποτέ, αλλά διαπιστώνεται ότι ο ίδιος ο κόσμος με τη συμπεριφορά του τα υποβιβάζει καθημερινά, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα γίνονται από την αρχαιολογική υπηρεσία για την προστασία τους, την ανάδειξή τους και την προβολή τους. «Καθημερινά αντικρίζουμε σκουπίδια πεταμένα μέσα στο χώρο του Α΄ Αρχαίου Θεάτρου...» τονίζει χαρακτηριστικά η προϊσταμένη του ΙΕ΄ Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Ανθή Μπάτζιου- Ευσταθίου, απαντώντας στο ερώτημα κατά πόσο σεβόμαστε τα μνημεία μας και ποια είναι τα δείγματα συμπεριφοράς μας απέναντί τους και συμπληρώνει: «...συχνά για να μπούμε μέσα στο χώρο του Αρχαίου Θεάτρου θα πρέπει να προσπεράσουμε στην είσοδό του ακαθαρσίες, πεταμένα φαγητά, μπουκάλια αλκοολούχων ποτών κ.α.». Η εικόνα ενός αρχαιολογικού χώρου με διάσπαρτα σκουπίδια, αν μην τι άλλο δεν είναι τιμητική για τους πολίτες αυτής της πόλης, καθώς μαρτυρά έλλειψη σεβασμού, γνώσης και παιδείας, στοιχεία που θα περίμενε κανείς να χαρακτηρίζουν την... πολιτισμένη (;) κοινωνία μας. Για να μην γυρίσουμε τους δείκτες του χρόνου πιο πίσω και αναφερθούμε τόσο στο γεγονός της σύλησης του μνημείου και συγκεκριμένα την αποκοπή από αυτό μαρμάρινων στοιχείων για να χρησιμοποιηθούν ως οικοδομικά υλικά, ή την καταστροφή του όταν χτίστηκαν πολλά ακίνητα πάνω στον αρχαιολογικό χώρο. Αν αναλογιστούμε όλα αυτά, τι θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα κατά πόσο είναι τελικά φιλική η πόλη μας στα αρχαία μνημεία της; Υπάρχουν δείγματα που μαρτυρούν ότι μερίδα πολιτών δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σημαντικότητα του Αρχαίου Θεάτρου και αναμφίβολα δεν είναι του ...χαρακτήρα του να νιώθει δέος στη σκέψη ότι αντικρίζει ένα έργο το οποίο κατασκεύασαν οι πρόγονοί του και αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της δικής του ιστορίας, την δικής του αξίας ως λαό και της μοναδικότητάς του στον κόσμο. Αν σήμερα ζούμε σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται παγκοσμίως «λίκνο πολιτισμού» σίγουρα αυτό δεν οφείλεται στο νεοέλληνα. Είμαστε λοιπόν ανάξιοι κληρονόμοι της ιστορίας μας; Κρίνοντας και κατακρίνοντας συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στην ιστορική αξία του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας, η κ. Ανθή Μπάτζιου- Ευσταθίου αναφέρει: «Ναι μεν, σαν πόλη το θέλουμε το μνημείο, αλλά πώς το θέλουμε; Καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί: Το φροντίζουμε; Νοιαζόμαστε γι’ αυτό; Πόσο νοιαζόμαστε και για πιο λόγο; Γνωρίζουμε την αξία του ή απλά και αόριστα το θέλουμε να υπάρχει για να λέμε ότι έχουμε κάτι σημαντικό στην πόλη; Δυστυχώς πιστεύω ότι γενικότερα ο νεοέλληνας δεν σέβεται την αρχαία κληρονομιά του, δεν είναι φιλικός απέναντι στα μνημεία του...». ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ Μέχρι και σήμερα το Α΄ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, άνοιξε τις πύλες του μόνο μία φορά: για την υποδοχή της Ολυμπιακής φλόγας. Δόθηκε η έγκριση να πραγματοποιηθούν τελετές υποδοχής της το 2004, το 2008 και το 2009, με προϋποθέσεις, επιλεκτική και προσεκτική είσοδο επισκεπτών. Κρίθηκε ότι η παραχώρηση του χώρου γι’ αυτή τη χρήση ταιριάζει απόλυτα στη φυσιογνωμία του μνημείου και δεν προσβάλλει την ιστορική του αξία. Όχι ότι δεν θα ταίριαζε και το ανέβασμα μιας παράστασης αρχαίας τραγωδίας, μια πρόταση που είχε κάνει ο Δήμος Λάρισας και το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, αλλά δεν έγινε αποδεκτή για το λόγο ότι υπήρξε ρητή εντολή (και εξακολουθεί να ισχύει) να μην γίνει καμιά άλλη εκδήλωση μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες στο μνημείο. Ο λόγος αφορούσε κυρίως στην προστασία του μνημείου και στο βαθμό επικινδυνότητας που είχε για τους επισκέπτες του. Άλλο αίτημα για φιλοξενία εκδήλωσης στο Α΄ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, δεν υπήρξε, υποστηρίζει η κ. Μπάτζιου, αλλά αντίθετα υπήρξε για το μικρότερο αρχαίο θέατρο που βρίσκεται δίπλα στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Συγκεκριμένα οι Λαρισαίοι στο παρελθόν έχουν απολαύσει συγκλονιστικές στιγμές με παραστάσεις αρχαίου δράματος του «Θεσσαλικού Θεάτρου», στον χώρο του μικρού θεάτρου, ενώ κι άλλοι φορείς έχουν ζητήσει το χώρο, όπως μεταξύ αυτών η ΕΛΟΣΥΛ, αλλά λόγω έλλειψης κατάλληλης προετοιμασίας τους δεν ήταν εφικτό να τους δοθεί. Επίσης φορέας του Σαρανταπόρου είχε ζητήσει τη φιλοξενία εκδήλωσης στον αρχαιολογικό χώρο στην Άζωρο, με θέμα την αναβίωση αρχαίου αθλητικού γεγονότος, όμως ο χρόνος που απαιτούσε η απαραίτητα διαδικασία έγκρισης ήταν μεγάλος για τα χρονικά περιθώριά τους. Αναλυτικότερα για τη διαδικασία που απαιτείται για την έγκριση χρήσης αρχαιολογικού χώρου, η κ. Μπάτζιου μας ενημερώνει: «Ο ενδιαφερόμενος φορέας απαιτείται να κάνει μια αίτηση στην ΙΕ΄ Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων Λάρισας, όπου θα ενημερώνει τι είδους εκδήλωση επιθυμεί να φιλοξενηθεί στον χώρο, τι εξοπλισμός θα χρειασθεί να τοποθετηθεί για την υλοποίησή της, μια κάτοψη του μνημείου με τις προβλεπόμενες εγκαταστάσεις που θέλει να δημιουργήσει...κ.α. , κι όλα αυτά προκειμένου να υπάρχει μια συνολική εικόνα του τι θα γίνει, ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν θα υπάρξουν φθορές στο μνημείο. Ακολούθως το αίτημα μεταβιβάζεται από την υπηρεσία μας στη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και συνοδεύεται και με τη δική μας εκτίμηση. Εν συνεχεία η εν λόγω Διεύθυνση του Υπουργείου Πολιτισμού, το μεταβιβάζει στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), από όπου και θα κριθεί η έγκρισή του ή η απόρριψή του. Σε περίπτωση έγκρισης ο φορέας που θα φιλοξενηθεί θα πρέπει να αποδεχτεί κάποιους όρους όπως το να παραδώσει τον χώρο καθαρό χωρίς φθορές κ.α. Σύμφωνα με τον νόμο το αίτημα του ενδιαφερομένου για χρήση αρχαιολογικού χώρου πρέπει να κατατεθεί πέντε μήνες πριν την υλοποίηση της εκδήλωσης». Όπως διαπιστώνεται απαιτείται καλός προγραμματισμός και μια χρονοβόρα διαδικασία, καθιστώντας δύσκολη υπόθεση τη χρήση ενός αρχαιολογικού χώρου, αλλά αν κάποιος το θέλει πολύ μπορεί να το καταφέρει. http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=20328&pid=7&CategoryID=7