Τη Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010 τέσσερα άτομα, δύο από την Οικολογική Ομάδα Βέροιας και δύο από την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας, εισέβαλαν στο γραφείο του Νομάρχη Ημαθίας κ. Κώστα Καραπαναγιωτίδη και άδειασαν πάνω στο γραφείο του τρεις σακούλες με ψόφια ψάρια που είχαν μαζέψει νωρίτερα από τον Αλιάκμονα, θύματα ρύπανσης από βιομηχανίες της περιοχής. Ο Νομάρχης Ημαθίας μήνυσε τους οικολόγους, οι οποίοι πέρασαν το βράδυ τους στο κρατητήριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Βέροιας, για να καταλήξουν στο αυτόφωρο την επαύριο Τρίτη. Η ακροαματική διαδικασία κράτησε πέντε ολόκληρες ώρες. Όταν όμως ολοκληρώθηκαν οι απολογίες των κατηγορουμένων, ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, αντιλαμβανόμενος ότι είχε να κάνει με άτομα που δεν ήταν περιθωριακά ή εξτρεμιστικά, αλλά ευυπόληπτοι πολίτες, πρότεινε στο μηνυτή να αποσύρει τη μήνυση, πράγμα που έγινε και στη συνέχεια το δικαστήριο απάλλαξε τους κατηγορούμενους και από τις υπόλοιπες κατηγορίες. Πήραμε συνέντευξη από τους δύο συμπολίτες μας που συμμετείχαν στην ενέργεια αυτή, τον αντιδήμαρχο Νέας Ιωνίας κ. Στέλιο Λημνιό και το μέλος της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας Μαγνησίας κ. Κώστας Βολιώτη.
Κε Λημνιέ, για ποιο λόγο βρεθήκατε από το Βόλο στη Βέροια; Τι ήταν το σημαντικό για σας;
Θεωρώ ότι το περιβάλλον είναι ενιαίο. Δεν έχει γεωγραφικά σύνορα. Κάθε μορφής ρύπανση, όπου και αν συμβαίνει, έχει επιπτώσεις στη ζωή μας. Έχουμε καθήκον να προστατεύσουμε το περιβάλλον, γιατί είναι ασπίδα προστασίας και παράγοντας υγείας για μας και τα παιδιά μας. Εξάλλου υπάρχει μια μόνιμη συνεργασία με την Οικολογική Ομάδα Βέροιας, η οποία επίσης έχει έρθει στο Βόλο για να μας βοηθήσει.
Πού βρήκατε τα ψόφια ψάρια;
Πολύ συχνά βιομηχανίες της Ημαθίας και της Πέλλας ρυπαίνουν τις τάφρους και τους παραπόταμους του Αλιάκμονα, με την ανοχή των αρμοδίων και με αποτέλεσμα να νεκρώνει κάθε μορφή ζωής. Τα ψάρια μαζεύτηκαν από τον Αλιάκμονα, όπου κατέληξαν μετά το θάνατό τους στην Τάφρο 66.
Κύριε Βολιώτη, γιατί στο Νομάρχη Ημαθίας; Του λερώσατε το γραφείο...
Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας. Ο Νομάρχης είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο των βιομηχανιών. Μέχρι σήμερα κανένας βιομήχανος που ρυπαίνει δεν έχει συλληφθεί και καταδικαστεί. Αυτό όμως επιδίωξε για μας ο κ. Νομάρχης. Για μας που όχι μόνο δε ρυπαίνουμε το περιβάλλον, αλλά το προστατεύουμε. Η Οικολογική Ομάδα Βέροιας είναι από τις πιο σημαντικές οικολογικές οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα. Έχει κάνει πολλές και σημαντικές ενέργειες για να λυθεί το πρόβλημα, πριν φτάσουμε στα πρόσφατα γεγονότα. Δεν τηρείται όμως καμία νομιμότητα. Η δημόσια διοίκηση, σε όλες της τις εκφράσεις, είναι διαβρωμένη.
Γιατί το λέτε αυτό;
Οταν οι παράνομοι δε συλλαμβάνονται και απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία, τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα ενώ εμείς περάσαμε τη νύχτα της Δευτέρας στο κρατητήριο, ο καταζητούμενος Γενικός Γραμματέας της Νομαρχίας δεν συνελήφθη.
Διαλύσατε όμως συνέντευξη Τύπου του Νομάρχη Ημαθίας...
Αυτό λέγεται «παράπλευρες απώλειες». Νομίζω ότι σοβαρότερο ζήτημα είναι η ρύπανση και ο θάνατος των ψαριών από μια συνέντευξη Τύπου.
Ετσι όμως, κύριε Λημνιέ, καταλήξατε στο κρατητήριο. Σας ήταν ευχάριστο αυτό;
Καθόλου. Όταν όμως αποφασίζεις να κάνεις κάτι, δέχεσαι και τις συνέπειες των πράξεών σου.
Ποια η εμπειρία σας από το κρατητήριο;
Αθλια. Αν δεν το ζήσεις, δεν το καταλαβαίνεις. Είναι άλλος κόσμος. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί μέσα που έχουν να δουν το φως του ήλιου τρεις μήνες. Επειδή οι φυλακές είναι γεμάτες τους στοιβάζουν στα κρατητήρια. Ας μη μιλήσουμε για συνθήκες υγιεινής. Ευτυχώς προς εμάς οι αστυνομικοί ήταν άψογοι. Είχαμε στοιχειώδη ελευθερία κινήσεων στο χώρο κράτησης και μια καθαρή τουαλέτα. Δεν ήμασταν εννοείται «ύποπτοι φυγής» Από την πρώτη στιγμή τεθήκαμε στη διάθεση της αστυνομίας. Αναλάβαμε τις ευθύνες μας.
Κύριε Βολιώτη, τι έγινε στο δικαστήριο;
Κοιτάξτε. Δεν θελήσαμε να έχουμε δικηγόρο και μάρτυρες υπεράσπισης. Κρίναμε ότι μπορούσαμε μόνοι μας να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και πιστεύω ότι το πετύχαμε. Στην ακροαματική διαδικασία καταρρίφθηκαν όλα τα επιχειρήματα της πολιτικής αγωγής και πιστεύω ότι αποδείχθηκε το δίκαιο της ενέργειάς μας. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία και μάλιστα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έπρεπε να χρειάζονται τέτοιου είδους ενέργειες. Όταν όμως επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, έχουμε καθήκον να αντιδράσουμε.
Πώς; Λερώνοντας το γραφείο του κ. Νομάρχη;
Οι ενέργειές μας είναι συνταγματικό καθήκον και υποχρέωση. Τα άρθρο 24 του Συντάγματος θεωρεί δικαίωμα των πολιτών την προστασία του περιβάλλοντος. Παράνομοι δεν είμαστε εμείς, αλλά αυτοί που ρυπαίνουν το περιβάλλον. Αν εισβάλει κάποιος στο σπίτι σας, δεν πρέπει να αντισταθείτε; Αντίστοιχα όσοι ρυπαίνουν το περιβάλλον και μάλιστα αποδεδειγμένα ατιμώρητα, εισβάλουν στον πλανήτη, τη ζωή και την υγεία των παιδιών μας. Δίπλα στην τάφρο 66 μένουν άνθρωποι και μικρά παιδιά. Δε μπορούν να ανοίξουν τα παράθυρά τους γιατί η μυρωδιά είναι αφόρητη.
Γιατί σας αθώωσαν, κύριε Λημνιέ; Ολα όσα κάνατε ήταν νόμιμα;
Κοιτάξτε. Μερικές φορές επικρατεί η λογική και το συμφέρον των εμπλεκομένων. Ο Νομάρχης κατάλαβε ότι, είτε αθωωνόμασταν, είτε καταδικαζόμασταν, ήταν κακό για αυτόν. Επίσης αυτός, αλλά και ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, στις απολογίες μας, κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με σοβαρούς αλλά και αποφασισμένους πολίτες, που γνωρίζουν τί κάνουν και γιατί το κάνουν. Έτσι λοιπόν ο ίδιος ο Πρόεδρος πρότεινε στο Νομάρχη, για τον οποίο δηλώσαμε ότι δεν έχουμε καμιά προσωπική αντιδικία και ο οποίος έψαχνε αφορμή να απαγκιστρωθεί από ένα πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει, να αποσύρει τη μήνυση, πράγμα που έπραξε. Στη συνέχεια το δικαστήριο μας απάλλαξε και από τις κατηγορίες που διώκονται αυτεπάγγελτα.
Ως στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης επιτρέπεται να συμμετέχετε σε τέτοιου είδους ενέργειες;
Υπηρετώ πάνω από 30 χρόνια την τοπική αυτοδιοίκηση. Στο διάστημα αυτό έχω αποδείξει μια αγωνιστική συνέπεια, ως ενεργός πολίτης, που δε δεσμεύεται από τα κάθε λογής συμφέροντα ή την καρέκλα. Αυτό είναι στάση ζωής και πιστεύω παράδειγμα για τους νεότερους.
Νιώθετε δικαιωμένοι, κύριε Βολιώτη;
Δεν κλαφτήκαμε, δεν υποχωρήσαμε από τις θέσεις και τις αρχές μας. Δε δώσαμε τίποτα για να αθωωθούμε. Δηλώσαμε ότι αν χρειαστεί θα το ξανακάνουμε. Ήταν μια ακόμα σημαντική εμπειρία για μας. Η δικαίωση δεν είναι μόνο στον εαυτό μας αλλά και στην κοινωνία και κυρίως στα παιδιά μας. Με την ευθύνη στους νέους ανθρώπους, αγωνιζόμαστε και δείχνουμε το δρόμο και σε αυτούς να τον ακολουθήσουν. Φοβάμαι όμως για αυτό που έρχεται. Τίποτα δεν είναι σήμερα όπως παλιά. Άραγε πώς θα είναι το μέλλον;
http://www.taxydromos.gr/localnews/tabid/58/articleType/ArticleView/articleId/29066/-24--.aspx
