Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο Lifo τον Οκτώβρη του 2007 σχεδόν τρία χρόνια πριν... διαβάστε το:
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί απέναντι από τη πολυκατοικία μας έμενε σ’ ένα χαμόσπιτο μια γριούλα. Τα απογεύματα έβγαινε στα σκαλάκια και τα παιδιά της γειτονιάς την πειράζανε και αυτή τους κυνήγαγε με μια ψάθινη σκούπα….. Έμενε μόνη της σ’ ένα χαμόσπιτο και θυμάμαι ότι όλες οι γειτόνισσες της πήγαιναν από ένα πιάτο φαγητό. Ρωτούσα τη μητέρα μου γιατί της πηγαίνουμε φαγητό και αυτή μου έλεγε ότι είναι φτωχή.
Αυτή ήταν η εικόνα που είχα τότε σαν παιδί για τη φτώχεια. Μια φτώχεια όμως που αντιμετωπιζόταν με την ανθρώπινη αλληλεγγύη της γειτονιάς….Υπήρχαν βέβαια και οι εικόνες του 3ου Κόσμου που βλέπαμε από την τηλεόραση, τα παιδάκια με τα τεράστια μάτια και τις πρησμένες κοιλιές που σε κοιτάγανε και εκλιπαρούσαν για λίγη τροφή….
Τι παράξενο ε; Μεγαλώνοντας μάθαμε να συσχετίζουμε τη φτώχεια με την έλλειψη φαγητού. Όμως, νιώθω ότι πλέον η φτώχεια μας έχει πλησιάσει όλους περισσότερο. Να φταίει άραγε η παγκοσμιοποίηση και η περίφημη απορρύθμιση της εργασίας; Διαβάζω σήμερα στο in.gr ότι σύμφωνα με έρευνα μεγάλης εταιρείας δημοσκοπήσεων το 60% (!!) των Ελλήνων φοβάται ότι μια μέρα θα ξυπνήσει στη φτώχεια. Πως γίναμε έτσι;;; Τι να φταίει άραγε; Οι μίζεροι μισθοί μας; χρέη που πνίγουν τον Έλληνα από παντού; Η ελπίδα που εξανεμίζεται μαζί με τα όνειρα; Η αδιαφορία για το διπλανό μας;
Έχω την αίσθηση ότι η σύγχρονη φτώχεια μας έχει κάνει όλους να φοβόμαστε πιο πολύ. Έχετε δει πόσο έχουν αυξηθεί οι άστεγοι στην Αθήνα; Και δεν είναι μόνο οικονομικοί μετανάστες από το εξωτερικό, είναι και άνθρωποι σαν εμάς, που μέχρι χτες είχαν σπίτι, δουλειά και τα έχασαν. Οι λόγοι; Πολλοί…..Μια δόση δανείου που δε πληρώθηκε, μια απόλυση…δε θέλει και πολύ για ν’ αλλάξει η ζωή σου…
Και η αλήθεια είναι αυτή…Η φτώχεια αλλάζει τη ζωή σου και την αλλάζει πάντα προς το χειρότερο. Και είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν γίνεις φτωχός να ξαναγίνεις μάχιμος σε μια κοινωνία που δε δίνει εύκολα ευκαιρίες και που σε βυθίζει ακόμη περισσότερο στην απόγνωση...
Το να είσαι ήδη φτωχός δε ξέρω πως είναι. Είμαι μάλλον τυχερή που μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν αντιμετώπισε σχεδόν ποτέ σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Κάποια εποχή ωστόσο θυμάμαι ότι ο πατέρας μου αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Θυμάμαι πόσο φοβόμουν τότε….Διάφορες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου….Ευτυχώς αυτά περάσανε και ο φόβος έφυγε μακριά από την οικογένεια μας. Τι είναι λοιπόν η φτώχεια; Τι εικόνα έχει ο καθένας μας για αυτήν; Φτώχεια δεν είναι μόνο τα παιδάκια του 3ου κόσμου που πεθαίνουν κατά εκατομμύρια το λεπτό. Ούτε μόνο οι άστεγοι που πλημμυρίζουν παραγκουπόλεις και μεγαλουπόλεις. Η σύγχρονη φτώχεια είναι και φόβος. Φόβος ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα…Φόβος ότι κανένα όνειρο δε μπορεί να ολοκληρωθεί…..Η σύγχρονη φτώχεια τροφοδοτείται από αυτό το φόβο και γιγαντώνεται. Και αυτός ο φόβος είναι κάτι που δε μπορεί να μετρήσει ούτε να παρουσιάσει καμία δημοσκόπηση…
pink fish
http://apneagr.blogspot.com/2010/08/blog-post_7826.html
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί απέναντι από τη πολυκατοικία μας έμενε σ’ ένα χαμόσπιτο μια γριούλα. Τα απογεύματα έβγαινε στα σκαλάκια και τα παιδιά της γειτονιάς την πειράζανε και αυτή τους κυνήγαγε με μια ψάθινη σκούπα….. Έμενε μόνη της σ’ ένα χαμόσπιτο και θυμάμαι ότι όλες οι γειτόνισσες της πήγαιναν από ένα πιάτο φαγητό. Ρωτούσα τη μητέρα μου γιατί της πηγαίνουμε φαγητό και αυτή μου έλεγε ότι είναι φτωχή.
Αυτή ήταν η εικόνα που είχα τότε σαν παιδί για τη φτώχεια. Μια φτώχεια όμως που αντιμετωπιζόταν με την ανθρώπινη αλληλεγγύη της γειτονιάς….Υπήρχαν βέβαια και οι εικόνες του 3ου Κόσμου που βλέπαμε από την τηλεόραση, τα παιδάκια με τα τεράστια μάτια και τις πρησμένες κοιλιές που σε κοιτάγανε και εκλιπαρούσαν για λίγη τροφή….
Τι παράξενο ε; Μεγαλώνοντας μάθαμε να συσχετίζουμε τη φτώχεια με την έλλειψη φαγητού. Όμως, νιώθω ότι πλέον η φτώχεια μας έχει πλησιάσει όλους περισσότερο. Να φταίει άραγε η παγκοσμιοποίηση και η περίφημη απορρύθμιση της εργασίας; Διαβάζω σήμερα στο in.gr ότι σύμφωνα με έρευνα μεγάλης εταιρείας δημοσκοπήσεων το 60% (!!) των Ελλήνων φοβάται ότι μια μέρα θα ξυπνήσει στη φτώχεια. Πως γίναμε έτσι;;; Τι να φταίει άραγε; Οι μίζεροι μισθοί μας; χρέη που πνίγουν τον Έλληνα από παντού; Η ελπίδα που εξανεμίζεται μαζί με τα όνειρα; Η αδιαφορία για το διπλανό μας;
Έχω την αίσθηση ότι η σύγχρονη φτώχεια μας έχει κάνει όλους να φοβόμαστε πιο πολύ. Έχετε δει πόσο έχουν αυξηθεί οι άστεγοι στην Αθήνα; Και δεν είναι μόνο οικονομικοί μετανάστες από το εξωτερικό, είναι και άνθρωποι σαν εμάς, που μέχρι χτες είχαν σπίτι, δουλειά και τα έχασαν. Οι λόγοι; Πολλοί…..Μια δόση δανείου που δε πληρώθηκε, μια απόλυση…δε θέλει και πολύ για ν’ αλλάξει η ζωή σου…
Και η αλήθεια είναι αυτή…Η φτώχεια αλλάζει τη ζωή σου και την αλλάζει πάντα προς το χειρότερο. Και είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν γίνεις φτωχός να ξαναγίνεις μάχιμος σε μια κοινωνία που δε δίνει εύκολα ευκαιρίες και που σε βυθίζει ακόμη περισσότερο στην απόγνωση...
Το να είσαι ήδη φτωχός δε ξέρω πως είναι. Είμαι μάλλον τυχερή που μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν αντιμετώπισε σχεδόν ποτέ σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Κάποια εποχή ωστόσο θυμάμαι ότι ο πατέρας μου αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Θυμάμαι πόσο φοβόμουν τότε….Διάφορες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου….Ευτυχώς αυτά περάσανε και ο φόβος έφυγε μακριά από την οικογένεια μας. Τι είναι λοιπόν η φτώχεια; Τι εικόνα έχει ο καθένας μας για αυτήν; Φτώχεια δεν είναι μόνο τα παιδάκια του 3ου κόσμου που πεθαίνουν κατά εκατομμύρια το λεπτό. Ούτε μόνο οι άστεγοι που πλημμυρίζουν παραγκουπόλεις και μεγαλουπόλεις. Η σύγχρονη φτώχεια είναι και φόβος. Φόβος ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα…Φόβος ότι κανένα όνειρο δε μπορεί να ολοκληρωθεί…..Η σύγχρονη φτώχεια τροφοδοτείται από αυτό το φόβο και γιγαντώνεται. Και αυτός ο φόβος είναι κάτι που δε μπορεί να μετρήσει ούτε να παρουσιάσει καμία δημοσκόπηση… pink fish
