Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου
Κοινωνιολόγος-Οικονομολόγος.Το καλύτερο κατά παγκόσμια ομολογία μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, σατιρίζει πρόσωπα και πράγματα αλλά και καταστάσεις, έχοντας ως κεντρικό ήρωα τον απελπιστικά αφελή αλλά και ανεξίκακο, διόλου όμως «ηλίθιο»,πρίγκιπα Μίσκιν, γράφτηκε δε εξολοκλήρου μακριά από την Ρωσία, ο ήρωας οδηγείται στην καταστροφή όχι γιατί του λείπει η εξυπνάδα, αλλά γιατί συντρίβεται στο βάρος της αφόρητης πραγματικότητας.
Με την κατά κοινή ομολογία ανιστόρητη φράση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο του Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης ότι «μαζί τα φάγαμε»,παρουσιάζεται σε όλο του το μεγαλείο ο πολιτικός ξεπεσμός και αμοραλισμός μερίδας του πολιτικού κόσμου, και όχι μόνο, αλλά και εκείνων που αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στην κοινωνία(?) μια κακόγουστη και ανεύθυνη πολιτική έκφραση ως...
δήθεν “στοχευμένο πολιτικό λόγο” ..κρίμα…
Αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή της αξιοπρέπειας του Ενεργού Πολίτη, κι ας προσπαθεί να μεταφράσει με δικά του λόγια τον συγγραφέα ο κύριος Παπαχρήστου στα Νέα, έχουν και γνώση και κρίση κάποιες στιγμές ακόμη και οι κατ επίφαση “Ηλίθιοι”….
Πώς είναι δυνατόν την ώρα που υποτίθεται το Ελληνικό Κοινοβούλιο ορίζει επιτροπές για την αποκάλυψη της αλήθειας περιπτώσεων κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος να γίνεται μια τέτοια δήλωση, η οποία κατά την άποψη μου αφοπλίζει τον σκεπτόμενο έλληνα και του δίνει το δικαίωμα να παρατηρήσει ότι κάτι πολύ πιο ανησυχητικό συμβαίνει με μερίδα του πολιτικού κόσμου που από την μεταπολίτευση κι έπειτα συμμετείχε στην νομή της εξουσίας.
Πολλές φορές η οικονομική μας κατάσταση αποτέλεσε θέμα έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης καμία φορά όμως η οικονομική προβληματική δεν συνδυάσθηκε με τέτοιου τύπου πολιτική μετροαπρέπεια, η οποία ενισχύει την πεποίθηση στην κοινωνία , αφενός ότι η «πολιτική» είναι μια δραστηριότητα που δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς, και αφετέρου ότι σήμερα οι «πολιτικοί» αποτελούν αναστήματα τα οποία στηρίζονται στο περισσό θράσος και υποκρισία.
Επικίνδυνο όμως είναι ως φαινόμενο πολύ περισσότερο για την Δημοκρατία, και τον πολιτικό μας βίο, η και πάλι καταγεγραμμένη άποψη στην συνείδηση των πολιτών η σωστότερα των ενεργών πολιτών, των οποίων έχει με αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές των «πολιτικών» περιθωριοποιηθεί η πολιτική των προσωπικότητά, και αδρανοποιηθεί, η πολιτική των σκέψη και άποψη ,το γεγονός ότι η ακραία αυτή έκφραση πεζοδρομιακού χαρακτήρα βρήκε υποστηρικτές γιατί προφανώς απετέλεσαν η αποτελούν ομοτράπεζους σε αυτή την διαδικασία της λεηλασίας και της υποκρισίας.
Είναι κοινός τόπος επίσης ότι η αρνητική ή η θετική άποψη του πολίτη, όσον αφορά τον πολιτικό αποτελεί βασική παράμετρο για την ποιότητα και την ανάπτυξη η την συρρίκνωση της Δημοκρατίας, ασχέτως με την άποψη που ο πολιτικός θέλει να καλλιεργεί στο μυαλό του για τον πολίτη ως « έναν τύπο Ηλίθιου» ας πούμε….
Στην σημερινή πραγματικότητα η φαλκίδευση της Δημοκρατίας πραγματοποιείται και με μη παραδοσιακούς τρόπους, και η προκλητική και περιφρονητική αντιμετώπιση της οικονομικής πραγματικότητας αυτό αποδεικνύει.
Ο πολίτης δέχεται σήμερα μια ανελέητη πίεση ,όχι μόνο οικονομική, κοινωνική ψυχολογική, αλλά πίεση που τον εξωθεί εκτός των ορίων της λογικής στα όρια του «Ηλίθιου»,εκείνου που συνθλίβεται όχι από την ηλιθιότητά του αλλά από την αφόρητη πραγματικότητα, που του δημιούργησαν εκείνοι που σήμερα κρύβουν την ευθύνη των μέσα στο «όλοι»’.
Η πολιτική άποψη και σκέψη για να προαχθεί πρέπει να υφίσταται αξιόπιστος πολιτικός χώρος, και για να υπάρχει πολιτικός χώρος απαιτείται να τον στηρίζουν πολιτικές οντότητες ήθους και αξιοπρέπειας, και με αυτή την δημοκρατική πραγματικότητα ο λαός μας έχει αποδείξει ότι συμφωνεί απολύτως, κατά συνέπεια τον αδικεί αυτή η προκλητικά εκφρασθείσα άποψη περί της ίσης η ίδιας ευθύνης .
Η άσκηση της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια αγνόησε την πολιτική βούληση των πολιτών η οποία διαμορφώνεται συνήθως με πολιτικές λόγων, ασκήθηκε πέρα και έξω από κάθε λογική, αγνοώντας επιδεκτικά η κατ άλλους προσβάλλοντας χαρακτηριστικά την κοινωνική επιταγή.
Αυτό που δεν έπρεπε ,και δεν πρέπει να ξανασυμβεί στο μέλλον είναι αυτή η αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή του πολιτικού μας υπόβαθρου από εκπρόσωπο του Ελληνικού κοινοβουλίου, ο οποίος αλαζονικά υπέσκαψε την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής σημειολογίας ότι η «πολιτική» είναι συνεχής και εξελισσόμενη διαδικασία ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο.
Η διαδικασία αποτελεί το μείζον το πρόσωπο το έλασσον, κατανέμοντας δε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ισομερώς τις ευθύνες σε πολιτικούς και πολίτες τόσο για την λεηλασία που υπέστη η Ελλάδα όσο και για την σημερινή γενικότερη κατάσταση, αυτή δηλαδή του πολιτικού αμοραλισμού, και της αδιαφορίας δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το τοπίο και την πραγματικότητα του 2010,δυστυχώς...
Αυτή η προκλητική πολιτική τοποθέτηση για την συνενοχή του κόσμου, αποτελεί κατά την άποψη μου αρνητικό σύμπτωμα και ανασταλτικό παράγοντα της επιβίωσης και παραπέρα εξέλιξης της δημοκρατίας.
Η δομική αναδιοργάνωση και ανάταξη της οικονομικής μας κατάστασης με τον ένα η τον άλλο τρόπο, και αφού κάνει τον κύκλο της η παρούσα κρίση σε ορισμένο βάθος χρόνου θα επιτευχθεί.
Ταυτόχρονα όμως αν δεν επιχειρηθεί και η πολιτική επανατοποθέτηση σε σχέση με το ποιο είναι το ζητούμενο ο «πολιτικός» και η επιβίωσή του, ή η «πολιτική», ο πολίτης θα συνεχίσει να μην συμμετέχει, ο νέος να μην τον ενδιαφέρει το πολιτικό γίγνεσθαι, και η κοινωνία να μπολιάζεται με άκρως αντιδημοκρατικές παραφυάδες του τύπου «όλοι ίδιοι είναι».
Η κοινωνία να δέχεται προκλητικά και υβριστικά επιθέσεις του τύπου ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Όχι κύριε κάνετε προβοκατόρικο ιστορικό λάθος.
Τον σημερινό τύπο του «Ηλίθιου» τον δημιουργήσατε στο μυαλό σας, και συμπεριφέρεστε στο Έλληνα ως να είναι πράγματι Ηλίθιος.
Τέτοιου τύπου δηλώσεις πραγματικά φοβίζουν και προκαλούν, πολύ περισσότερο από την οικονομική προβληματική, γιατί ο κάθε σκεπτόμενος μπορεί να διαπιστώσει ότι μερίδα των ανθρώπων της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας απέκτησαν θράσος , απαραίτητο στην διαχείριση της εξουσίας, παραβλέποντας όμως επιδεκτικά και εσκεμμένα την πραγματικότητα ότι όταν γίνεται λεηλασία κάθε μορφής κάποιος την πραγματοποιεί και κάποιος την υφίσταται.
1. Εντελώς σημειολογική και ελάχιστα παράλληλη η σχέση των δύο «Ηλιθίων»,αφού τον έναν τον απομυθοποιεί ο Ντοστογιέφσκι, ενώ τον άλλο τον θεωρεί ότι υπάρχει ο Πάγκαλος.
2. Όποια κι αν είναι η συνευθύνη (και που βεβαίως υπάρχει),σε καμιά των περιπτώσεων δεν επιτρεπόταν η χυδαία αυτή έκφραση η οποία προσβάλει τον πολίτη.
3. Το κείμενο αποτελεί πρώτη γραφή, και τίθεται στην διάθεση της εγκρίτου εφημερίδος σας.
Κοινωνιολόγος-Οικονομολόγος.Το καλύτερο κατά παγκόσμια ομολογία μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, σατιρίζει πρόσωπα και πράγματα αλλά και καταστάσεις, έχοντας ως κεντρικό ήρωα τον απελπιστικά αφελή αλλά και ανεξίκακο, διόλου όμως «ηλίθιο»,πρίγκιπα Μίσκιν, γράφτηκε δε εξολοκλήρου μακριά από την Ρωσία, ο ήρωας οδηγείται στην καταστροφή όχι γιατί του λείπει η εξυπνάδα, αλλά γιατί συντρίβεται στο βάρος της αφόρητης πραγματικότητας.
Με την κατά κοινή ομολογία ανιστόρητη φράση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο του Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης ότι «μαζί τα φάγαμε»,παρουσιάζεται σε όλο του το μεγαλείο ο πολιτικός ξεπεσμός και αμοραλισμός μερίδας του πολιτικού κόσμου, και όχι μόνο, αλλά και εκείνων που αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στην κοινωνία(?) μια κακόγουστη και ανεύθυνη πολιτική έκφραση ως...
δήθεν “στοχευμένο πολιτικό λόγο” ..κρίμα…
Αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή της αξιοπρέπειας του Ενεργού Πολίτη, κι ας προσπαθεί να μεταφράσει με δικά του λόγια τον συγγραφέα ο κύριος Παπαχρήστου στα Νέα, έχουν και γνώση και κρίση κάποιες στιγμές ακόμη και οι κατ επίφαση “Ηλίθιοι”….
Πώς είναι δυνατόν την ώρα που υποτίθεται το Ελληνικό Κοινοβούλιο ορίζει επιτροπές για την αποκάλυψη της αλήθειας περιπτώσεων κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος να γίνεται μια τέτοια δήλωση, η οποία κατά την άποψη μου αφοπλίζει τον σκεπτόμενο έλληνα και του δίνει το δικαίωμα να παρατηρήσει ότι κάτι πολύ πιο ανησυχητικό συμβαίνει με μερίδα του πολιτικού κόσμου που από την μεταπολίτευση κι έπειτα συμμετείχε στην νομή της εξουσίας.
Πολλές φορές η οικονομική μας κατάσταση αποτέλεσε θέμα έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης καμία φορά όμως η οικονομική προβληματική δεν συνδυάσθηκε με τέτοιου τύπου πολιτική μετροαπρέπεια, η οποία ενισχύει την πεποίθηση στην κοινωνία , αφενός ότι η «πολιτική» είναι μια δραστηριότητα που δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς, και αφετέρου ότι σήμερα οι «πολιτικοί» αποτελούν αναστήματα τα οποία στηρίζονται στο περισσό θράσος και υποκρισία.
Επικίνδυνο όμως είναι ως φαινόμενο πολύ περισσότερο για την Δημοκρατία, και τον πολιτικό μας βίο, η και πάλι καταγεγραμμένη άποψη στην συνείδηση των πολιτών η σωστότερα των ενεργών πολιτών, των οποίων έχει με αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές των «πολιτικών» περιθωριοποιηθεί η πολιτική των προσωπικότητά, και αδρανοποιηθεί, η πολιτική των σκέψη και άποψη ,το γεγονός ότι η ακραία αυτή έκφραση πεζοδρομιακού χαρακτήρα βρήκε υποστηρικτές γιατί προφανώς απετέλεσαν η αποτελούν ομοτράπεζους σε αυτή την διαδικασία της λεηλασίας και της υποκρισίας.
Είναι κοινός τόπος επίσης ότι η αρνητική ή η θετική άποψη του πολίτη, όσον αφορά τον πολιτικό αποτελεί βασική παράμετρο για την ποιότητα και την ανάπτυξη η την συρρίκνωση της Δημοκρατίας, ασχέτως με την άποψη που ο πολιτικός θέλει να καλλιεργεί στο μυαλό του για τον πολίτη ως « έναν τύπο Ηλίθιου» ας πούμε….
Στην σημερινή πραγματικότητα η φαλκίδευση της Δημοκρατίας πραγματοποιείται και με μη παραδοσιακούς τρόπους, και η προκλητική και περιφρονητική αντιμετώπιση της οικονομικής πραγματικότητας αυτό αποδεικνύει.
Ο πολίτης δέχεται σήμερα μια ανελέητη πίεση ,όχι μόνο οικονομική, κοινωνική ψυχολογική, αλλά πίεση που τον εξωθεί εκτός των ορίων της λογικής στα όρια του «Ηλίθιου»,εκείνου που συνθλίβεται όχι από την ηλιθιότητά του αλλά από την αφόρητη πραγματικότητα, που του δημιούργησαν εκείνοι που σήμερα κρύβουν την ευθύνη των μέσα στο «όλοι»’.
Η πολιτική άποψη και σκέψη για να προαχθεί πρέπει να υφίσταται αξιόπιστος πολιτικός χώρος, και για να υπάρχει πολιτικός χώρος απαιτείται να τον στηρίζουν πολιτικές οντότητες ήθους και αξιοπρέπειας, και με αυτή την δημοκρατική πραγματικότητα ο λαός μας έχει αποδείξει ότι συμφωνεί απολύτως, κατά συνέπεια τον αδικεί αυτή η προκλητικά εκφρασθείσα άποψη περί της ίσης η ίδιας ευθύνης .
Η άσκηση της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια αγνόησε την πολιτική βούληση των πολιτών η οποία διαμορφώνεται συνήθως με πολιτικές λόγων, ασκήθηκε πέρα και έξω από κάθε λογική, αγνοώντας επιδεκτικά η κατ άλλους προσβάλλοντας χαρακτηριστικά την κοινωνική επιταγή.
Αυτό που δεν έπρεπε ,και δεν πρέπει να ξανασυμβεί στο μέλλον είναι αυτή η αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή του πολιτικού μας υπόβαθρου από εκπρόσωπο του Ελληνικού κοινοβουλίου, ο οποίος αλαζονικά υπέσκαψε την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής σημειολογίας ότι η «πολιτική» είναι συνεχής και εξελισσόμενη διαδικασία ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο.
Η διαδικασία αποτελεί το μείζον το πρόσωπο το έλασσον, κατανέμοντας δε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ισομερώς τις ευθύνες σε πολιτικούς και πολίτες τόσο για την λεηλασία που υπέστη η Ελλάδα όσο και για την σημερινή γενικότερη κατάσταση, αυτή δηλαδή του πολιτικού αμοραλισμού, και της αδιαφορίας δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το τοπίο και την πραγματικότητα του 2010,δυστυχώς...
Αυτή η προκλητική πολιτική τοποθέτηση για την συνενοχή του κόσμου, αποτελεί κατά την άποψη μου αρνητικό σύμπτωμα και ανασταλτικό παράγοντα της επιβίωσης και παραπέρα εξέλιξης της δημοκρατίας.
Η δομική αναδιοργάνωση και ανάταξη της οικονομικής μας κατάστασης με τον ένα η τον άλλο τρόπο, και αφού κάνει τον κύκλο της η παρούσα κρίση σε ορισμένο βάθος χρόνου θα επιτευχθεί.
Ταυτόχρονα όμως αν δεν επιχειρηθεί και η πολιτική επανατοποθέτηση σε σχέση με το ποιο είναι το ζητούμενο ο «πολιτικός» και η επιβίωσή του, ή η «πολιτική», ο πολίτης θα συνεχίσει να μην συμμετέχει, ο νέος να μην τον ενδιαφέρει το πολιτικό γίγνεσθαι, και η κοινωνία να μπολιάζεται με άκρως αντιδημοκρατικές παραφυάδες του τύπου «όλοι ίδιοι είναι».
Η κοινωνία να δέχεται προκλητικά και υβριστικά επιθέσεις του τύπου ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Όχι κύριε κάνετε προβοκατόρικο ιστορικό λάθος.
Τον σημερινό τύπο του «Ηλίθιου» τον δημιουργήσατε στο μυαλό σας, και συμπεριφέρεστε στο Έλληνα ως να είναι πράγματι Ηλίθιος.
Τέτοιου τύπου δηλώσεις πραγματικά φοβίζουν και προκαλούν, πολύ περισσότερο από την οικονομική προβληματική, γιατί ο κάθε σκεπτόμενος μπορεί να διαπιστώσει ότι μερίδα των ανθρώπων της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας απέκτησαν θράσος , απαραίτητο στην διαχείριση της εξουσίας, παραβλέποντας όμως επιδεκτικά και εσκεμμένα την πραγματικότητα ότι όταν γίνεται λεηλασία κάθε μορφής κάποιος την πραγματοποιεί και κάποιος την υφίσταται.
1. Εντελώς σημειολογική και ελάχιστα παράλληλη η σχέση των δύο «Ηλιθίων»,αφού τον έναν τον απομυθοποιεί ο Ντοστογιέφσκι, ενώ τον άλλο τον θεωρεί ότι υπάρχει ο Πάγκαλος.
2. Όποια κι αν είναι η συνευθύνη (και που βεβαίως υπάρχει),σε καμιά των περιπτώσεων δεν επιτρεπόταν η χυδαία αυτή έκφραση η οποία προσβάλει τον πολίτη.
3. Το κείμενο αποτελεί πρώτη γραφή, και τίθεται στην διάθεση της εγκρίτου εφημερίδος σας.
