Οι δεύτερες αναθέσεις φιλολογικών μαθημάτων σε ανειδίκευτους συναδέλφους θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμες ως αυστηρά προσωρινές και έκτακτες λύσεις που διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία των σχολείων σε απρόβλεπτες περιπτώσεις. Δεν μπορούν όμως να καθιερωθούν ως πρακτική για τους εξής σοβαρούς λόγους:
- Αδικούν τους μαθητές, οι οποίοι διδάσκονται φιλολογικά μαθήματα από συναδέλφους Ξένων Γλωσσών ή Θεολόγους. Ανεξάρτητα από την προσπάθεια που καταβάλλουν οι συνάδελφοι, τα κριτήρια αξιοκρατίας και ποιότητας καταστρατηγούνται. Η αξιοποίηση του μόνιμου δυναμικού των σχολείων έχει όρια de facto την ειδική γνώση που απέκτησαν από τις σπουδές τους και υπόκειται στους περιορισμούς που συνάγονται από τον τίτλο του πτυχίου και από τα εξεταζόμενα μαθήματα του ΑΣΕΠ ανά κλάδο.
-Αδικούν τις χιλιάδες αδιόριστων φιλολόγων, οι οποίοι παρακάμπτονται και αδικούνται από μια στρατηγική συμπληρώματος χιλιάδων κενών με καθαρά διαχειριστικά κριτήρια που αναγκάζουν χιλιάδες συναδέλφους ξένων γλωσσών και θεολόγους να διδάσκουν μαθήματα φιλολόγων. Έτσι οδηγούμαστε σε ένα σχολείο που δεν αξιοποιεί αλλά τιμωρεί το εκπαιδευτικό δυναμικό του, τιμωρεί τους μαθητές και τους στερεί το δικαίωμα στην ποιότητα.
-Διαιωνίζουν την προχειρότητα, επιβραβεύουν τη μετριότητα και νομιμοποιούν στη συνείδηση των μαθητών και των καθηγητών την τακτική του διαχειριστικού βολέματος – ο μαθητής γνωρίζει το σωστό, ο καθηγητής αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό, αλλά το κράτος στρουθοκαμηλίζει διακηρύσσοντας ποιότητα και αξιοκρατία.
-Καταργούν στη συνείδηση των μαθητών τη σημαντικότητα της Ιστορίας και δημιουργούν ανιστόρητους μαθητές. Ένα μάθημα για το οποίο ο μαθητής θεωρεί οτι μπορεί να διδαχθεί από οποιονδήποτε δικαιολογημένα το θεωρεί ασήμαντο.
Οι χιλιάδες φιλόλογοι, διορισμένοι και μη, απαιτούν να σταματήσει αυτή η παρατυπία, η οποία καθιερώθηκε με υπουργική απόφαση αυθαίρετα, κατά παράβαση της κοινής λογικής, των αρμοδιοτήτων ανά κλάδο που αυτοδίκαια καθορίζονται από τα αντίστοιχα εξεταζόμενα μαθήματα του ΑΣΕΠ, της συναδελφικής αλληλεγγύης και της Ελληνικής Νομοθεσίας που διασφαλίζει το δικαίωμα του εκπαιδευόμενου να εκπαιδεύεται από ειδικευμένους εκπαιδευτές. Αποδεχόμαστε την δεύτερη ανάθεση ως αυστηρά προσωρινή λύση ανάγκης που εξυπηρετεί το μαθητή σε έκτακτα περιστατικά, αλλά καταγγέλλουμε την καθιέρωση της μετριότητας και της αναξιοκρατίας που συνεπάγεται η ευρεία εφαρμογή της.
Η επιτακτική αυτή απαίτηση είναι πλέον καθημερινά τόσο εμφανής σε κάθε σχολείο της Ελληνικής επικράτειας που δεν χρειάζονται υπογραφές για να αναδείξουν το μέγεθος του προβλήματος. Οι μαθητές, οι καθηγητές και οι γονείς βιώνουν και συζητούν καθημερινά την ελληνική αυτή παγκόσμια πρωτοτυπία και ανευθυνότητα.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ
http://paideia-gr.blogspot.com/
http://tosokaki.blogspot.com/2010/10/blog-post_6418.html
