Απο την Κ.Ν.
Μπήκαμε, θέλαμε δε θέλαμε, στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Βιτρίνες καταστημάτων, βεράντες σπιτιών, πλατείες και γειτονιές στολίζονται, φωτίζονται, επιδεικνύονται!
Οι περισσότεροι, με βαριά καρδιά και ελαφρά πορτοφόλια, σημειώνουν τις υποχρεώσεις των επόμενων ημερών σε χαρτάκια που κολλάνε πάνω στο ψυγείο, πάνω στο γραφείο, πάνω στον υπολογιστή...για να μη ξεχάσουν πως το πνεύμα των Χριστουγέννων για τους ενήλικες…εξαγοράζεται!
Τα παιδιά μας, στέλνουν γράμμα στον τροφαντό παππούλη με τα κόκκινα από την Καισαρεία και ζητούν τα δώρα τους, εξαγοράζοντας κι εκείνα με τη σειρά τους την εύνοιά του, δίνοντάς του την υπόσχεση πως θα ακούνε την μαμά και τον μπαμπά τους…
Αναρωτιούνται όμως, μικροί και μεγάλοι, γιατί ενώ υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουνε να φάνε σε αυτόν τον άδικο κόσμο, αυτός ο παππούλης φαίνεται τόσο καλοταϊσμένος που κλατάρει το παντελόνι του από το πάχος;!
Τι να απαντήσω στην ερώτηση της πεντάχρονης κόρης μου όταν μου λέει…γιατί κρεμάμε τις κάλτσες στα τζάκια των σπιτιών μας, ενώ υπάρχουν παιδάκια που κυκλοφορούν ξυπόλητα και κρυώνουν;
Και…συγκινούμαστε σημειώνοντας ακόμα μια υποχρέωση στα χαρτάκια που κολλάνε πάνω στο ψυγείο, πάνω στο γραφείο και πάνω στον υπολογιστή…να γίνουμε φιλάνθρωποι!
Το πνεύμα των Χριστουγέννων, για φέτος ακόμα, δείχνει να εξαγοράζεται…για του χρόνου ανησυχώ…
Ανησυχώ, γιατί νιώθω πως θα αναγκαστώ να πω όλη την αλήθεια στο παιδί μου…
Σε λίγες μέρες που θα πει το ποίημα της στο σχολείο, ντυμένο σαν άγγελος…εγώ ο διάολος πρέπει να πείσω τον εαυτό μου πως, κι αν χάσω τις αυταπάτες μου, δεν θα αφήσω κανέναν να μου τις πάρει!
Σημειώστε το…
