Κυρίες και κύριο,
Διάβαζα χθες όσα δόθηκαν στις εφημερίδες από την επιστολή σας κ. Περιφερειάρχη προς τον Πρωθυπουργό, με την οποία ζητήσατε την προσωπική του παρέμβαση στη ΔΕΜΑ ώστε να γίνει η διοργάνωση των αγώνων και συνάμα η υλοποίηση των απαραίτητων υποδομών «που με περίσκεψη και πνεύμα πραγματικής οικονομίας και βέλτιστης επίτευξης στόχων έχει πλέον διαμορφώσει η Οργανωτική Επιτροπή». Εκεί που διαφωνώ είναι ότι επιμένετε να προτάσσετε τα απαραίτητα έργα υποδομής ως συνεκτικό κομμάτι του συνόλου που λέγεται Μεσογειακοί Αγώνες. Κι εκεί ήταν κατ’ εμάς και το λάθος των δημάρχων των δύο πόλεων, που ενώ θα μπορούσαν μαζί με τις Νομαρχίες και την Περιφέρεια να πιέσουν νωρίτερα για την κατασκευή των έργων, επαναπαύονταν στο ότι ήταν ενταγμένα στο φάκελο των Μεσογειακών οπότε θα γίνονταν ούτως ή άλλως. Κι αυτό, δεν έχαναν ευκαιρία να το επαναλαμβάνουν. Σήμερα η πραγματικότητα τους αδειάζει και δυστυχώς δεν είναι αιφνίδιο το άδειασμα αυτό. Το ζητούμενο πλέον είναι τα έργα και η στήριξη του ερασιτεχνικού, του σχολικού και του κοινωνικού αθλητισμού, στα οποία θα αναφερθεί ο επικεφαλής της Θεσσαλίας της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας. Εγώ σε αυτά θέλω να επικεντρωθώ.
Κυρίες και κύριοι, κατά τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, οι Μεσογειακοί Αγώνες ούτε μεγάλο ούτε αθλητικό ούτε κοινωνικό ούτε τουριστικό, ούτε πολιτιστικό γεγονός είναι. Μία φιέστα είναι που θα κράταγε μερικές μέρες, αλλά απαιτούσε υποδομές που θα τις πληρώνουμε χρόνια και μετά θα ήταν άχρηστες. Που τα έσοδά του από θεατές σε πόλεις όπως η Λάρισα και ο Βόλος θα ήταν εν τέλει ασήμαντα. Σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη, «αναπτυξιακό» είναι κάθε έργο που παράγει τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την κοινωνία, μπορεί να παράξει έσοδα χωρίς να είναι επιζήμιο για το περιβάλλον ούτε μεσο- ούτε μάκροπρόθεσμα, παρά την εκμετάλλευσή του, και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Πολύς λόγος έγινε για την αναπτυξιακή ευκαιρία των αγώνων και ρωτώ: με τα παραπάνω τουλάχιστον κριτήρια που θέτουμε, όχι μόνο εμείς, αλλά και οι πολίτες, ποια ακριβώς ήταν αυτή; Τα έργα που έπρεπε έτσι κι αλλιώς να γίνουν, όχι με αφορμή τους Αγώνες αλλά χρόνια πίσω; Οι εγκαταστάσεις που ζήταγαν να κατασκευαστούν αλλά το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα εγκαταλείπονταν, ελλείψει σχεδιασμού, όπως ακριβώς συνέβη και με τις εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων; Τα Μεσογειακά Χωριά ναι, θα ήταν όφελος, παρά μόνο όμως εφόσον οι κατοικίες κατασκευάζονταν από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και παραδίδονταν προς χρήση σε συμπολίτες μας που θα τις είχαν ανάγκη. Κι αυτό πάλι υπό τον όρο ότι δε θα ακολουθούνταν το κάκιστο παράδειγμα του πρότυπου Ολυμπιακού Χωριού που αφέθηκε να ρημάζει. Άρα καταρχήν τα όσα θα απέρρεαν από τους Μεσογειακούς –και επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι στα έργα- δε θα προσέφεραν στην κοινωνία ούτε και θα είχαν μακροχρόνια χρήση. Έσοδα και ωφέλεια, μακροχρόνια τουλάχιστον, οι Αγώνες δε θα παρήγαγαν για την περιοχή και τις τοπικές κοινωνίας. Κι αυτό ο Βόλος το γνωρίζει και από τους Ολυμπιακούς. Σε ό,τι αφορά στις νέες θέσεις εργασίας πού, για ποιους και υπό ποιες συνθήκες θα δημιουργούνταν; Θα άνοιγαν, άραγε, δουλειές που θα μείωναν τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας; Πώς θα συνέβαινε αυτό, κατά την προετοιμασία αθλητικών υποδομών που θα αναλάμβαναν ξένες εταιρίες και κοινοπραξίες, εισπράττοντας τα “δάνεια της Αγγλίας”; Στην Ελλάδα έχει επέλθει εργασιακός Μεσαίωνας, λόγω και του Μνημονίου, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι έστω κι αυτοί οι λίγοι που θα απασχολούνταν στα έργα, δε θα δούλευαν υπό ένα νέο, ιδιάζον καθεστώς δουλείας; Επίσης: ας μη γελιόμαστε ότι θα ήταν ελληνικές, πόσο δε μάλλον τοπικές επιχειρήσεις αυτές στις οποίες θα δινόταν το όλο εγχείρημα. Όλοι γνωρίζουν, ασχέτως αν δεν το ομολογούν, ότι κατά πάσα πιθανότητα, θα αναλάμβαναν οι ίδιοι και γνωστοί πλέον τοις πάσι, 5-10 μεγαλοεργολάβοι. Ας μην κλείνουμε τα ματιά σε μία αμείλικτη πραγματικότητα:
Η όλη ιστορία με τους Μεσογειακούς Αγώνες θα προσέφερε σε λίγους και γνωστούς ημετέρους, σε λίγους επιτίμους φιλοξενουμένους και αξιωματούχους δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, σε μία εποχή που η χώρα, με την ευθύνη τόσο της προηγούμενης, όσο και της σημερινής κυβέρνησης, βρίσκεται υπό διάλυση. Πάλι καλά να λέμε λοιπόν που όλα δείχνουν ότι Αγώνες δε θα πραγματοποιηθούν. Το διακύβευμα αυτή τη στιγμή είναι το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα, η οποία έφτασε ήδη και βέβαια τι πρέπει η Θεσσαλία να διεκδικήσει. Πρέπει να διεκδικήσουμε ως Θεσσαλία ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, στο ύψος του προϋπολογισμού των Μεσογειακών Αγώνων και ούτε σεντ λιγότερο.
Να διεκδικήσουμε τη δημιουργία και λειτουργία του προαστιακού σιδηροδρόμου μεταξύ Βόλου-Λάρισας, την ολοκλήρωση του Ε65, την ολοκλήρωση του Περιφερειακού του Βόλου, την ολοκληρωμένη διαχείριση της ανασυσταθείσας λίμνης Κάρλας, καθώς και όλα τα έργα υποδομής που έχει ανάγκη η περιφέρειά μας. Να πάνε τα κονδύλια σε υποδομές στον τομέα της Υγείας, της Παιδείας.
Να καταθέσουμε σήμερα κιόλας ένα Στρατηγικό Σχέδιο Έργων και Δράσεων, ιεραρχημένο και κοστολογημένο το οποίο, τόσο μέσα από το ΕΣΠΑ - με επιπλέον ενίσχυση του ΠΕΠ Θεσσαλίας-, και μέσα από τα Τομεακά Προγράμματα αλλά, και από τα άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία των Δήμων, να υλοποιηθεί μέσα από συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Αυτή θα πρέπει να είναι η σαφής στόχευσή μας και όχι να ζητάμε από τη ΔΕΜΑ τους Μεσογειακούς πίσω, αφού έτσι κι αλλιώς, εμείς θα τους πληρώναμε, δε μας χάρισε κανείς λεφτά για την υλοποίησή τους. Η Πολιτεία δεν το οφείλει χαριστικά αλλά ανταποδοτικά στη Θεσσαλία να προχωρήσουν τα απαραίτητα για την περιοχή έργα. Και γι’ αυτό, πρέπει Περιφέρεια, βουλευτές, τοπική αυτοδιοίκηση, επιστημονικοί, παραγωγικοί και κοινωνικοί φορείς όλοι μαζί, να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Σας ευχαριστώ
