Της Αιγλης Μότσιου
Το κουβάρι της ιστορίας ξεκινά να ξετυλίγεται όταν το 1492 οι Σεφραδίτες Εβραίοι διώχθηκαν με απόφαση της Ιεράς Εξέτασης από την Ισπανία, μερικοί κατέφυγαν, μετά από πρόσκληση του τούρκου σουλτάνου, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το μυθιστόρημα βασίζεται στη ζωή ενός υπαρκτού ιστορικού προσώπου, της Εστέρ, κόρη της Ρασέλ. Η Ρασέλ κόρη μίας οικογένειας Σεφαραδιτών Εβραίων που διωγμένοι από την Ισπανία κατέφυγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τέλη του 15ου αιώνα. Όμως μετά από πολλές και οδυνηρές περιπέτειες η Ρασέλ κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Εστέρ, ήταν πάντοτε η πρωταγωνίστρια, από τη μέρα που γεννήθηκε. Ήταν πάρα πολύ όμορφη, γι’ αυτό τη φώναζαν Κιραζέ, πολύ έξυπνη, φιλόδοξη, αγαπούσε πολύ το χρήμα και τη δύναμη, ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων που παίρνουν ό,τι θέλουν. Και μάλιστα εκείνων που δεν διστάζουν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το αποκτήσουν…
Η Κιραζέ, κατόρθωσε να γίνει η πιο ισχυρή γυναίκα στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 16ου αιώνα. Έγινε έμπιστη της σουλτάνας και του παλατιού, σπουδαία και τρανή με πολύ χρήμα, πλούσια αυτή και τα παιδιά της. Ακόμα και στο απόγειο της δύναμης και της εξουσίας, η Κιραζέ δεν μπόρεσε να σβήσει το μαράζι του χαμένου έρωτα που σκίαζε την ευτυχία της. Η μοίρα της, όμως, της επιφύλαξε άγριο τέλος στα γεράματά της, στη διάρκεια ενός ξεσηκωμού των σπαχήδων.
Με βάση τα ιστορικά γεγονότα, η δράση λαμβάνει χώρα στα τέλη του 15ου και του 16ου αιώνα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το μεγαλύτερο μέρος διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αγγλία, στο Μαρόκο και στη Σαντορίνη. Παρακολουθούμε το αληθινό πρόσωπο των βασιλιάδων και των σουλτάνων, τις αντιπαλότητες Μουσουλμάνων και Χριστιανών, τις αντιθέσεις Ανατολής και Δύσης, θανάσιμες μηχανορραφίες, συμμαχίες της Καθολικής Εκκλησίας με τους βασιλείς και με τους σουλτάνους, αιμομιξία, παιδομάζωμα, στάσεις, επαναστάσεις, πυρκαγιές, ο μεγάλος σεισμός της Κωνσταντινούπολης το 1509, ευνοούμενες, σκλάβες, γενίτσαροι, κουρσάροι, πειρατές, έρωτες, πάθη, απληστία για το πλούτο και τη δύναμη, αρρωστημένη φιλοδοξία, και η τραγική μοίρα των απλών ανθρώπων είναι τα συστατικά από το μωσαϊκό που συνθέτει με μαεστρία η Σολμάζ Κιαμουράν σ' αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα.
Απόσπασμα πρώτο, σελ 77και 78.
Τζελάλ μπέη: «Επιτέλους μετά το μεσημέρι φεύγουμε από αυτό το άθλιο μέρος. Στη ζωή μου δεν έχω σιχαθεί σπίτι περισσότερο από τούτο που ζούμε τώρα. Δεν ντρέπονται να ζούνε έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Ο πάπας είναι ένας άθλιος και τα παιδιά του το ίδιο. Για να κερδίσει πολιτική δύναμη, δίνει την κόρη του στον έναν και στον άλλο. Παντού πολυτέλεια, πλούτη, ζωγραφιές … Τι κρίμα όμως παρ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια, οι ψυχές των ανθρώπων αυτών είναι μίζερες».
Ο Χαϊντάρ μπέη που μάζευε κάποια έγγραφα από το τραπέζι, πήρε μέρος στη συζήτηση και πρόσθεσε κι εκείνος «Αν ο Κάρολος δεν είχε φτάσει έξω από τη Ρώμη, σαρώνοντας τους πάντες στο πέρασμά του, κανείς δεν ξέρει που θα μπορούσε να φτάσει ο πάπας. Δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα στο σημείο να ευγνωμονώ έναν άπιστο, αλλά αυτή τη στιγμή ευγνωμονώ το Γάλλο Βασιλιά».
«Παρ’όλη τη δύναμή του ορκίστηκε πίστη στον πάπα, τι έχετε να πείτε γι αυτό;» ρώτησε ο Σινάν μπέη.
Ο Τζεμ κούνησε το χέρι του. «Πολιτική… » είπε. «Αυτό το λένε πολιτική. Μέσα σε μια στιγμή οι φονιάδες γίνονται αθώοι και οι αθώοι φονιάδες. Το συμφέρον τους αυτό τους υπαγορεύει να κάνουν τώρα. Όσο για μας, ό,τι και να λέτε εσείς, εγώ ανησυχώ για το μέλλον μου. Πως μπορώ να βασιστώ στον Κάρολο; Τι να γίνει όμως, αφού δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά;»
Απόσπασμα δεύτερο, σελ 232.
«Καθόλου δεν ντρέπεστε; Θέλετε να σκύψουμε το κεφάλι σ’ αυτό τον αλήτη τον Φερδινάνδο;» φώναζε ο σουλτάνος Σουλεϊμάν οργισμένος στο Ντιβάνι.
«Όσο στριμώχνεται τόσο ξεσηκώνει τους Γερμανούς» είπε ο Ιμπραχίμ πασά. «Αλλά που θα πάει, θα έρθει κι η ώρα του Καρόλου».
«Καλά, αυτός ο Ζαπόλια τι ρόλο παίζει; Γιατί τον κάναμε βασιλιά της Ουγγαρίας; Για να μην μπορεί να προστατέψει το βασίλειό του;»
Ο πρέσβης του Γιάνος Ζαπόλια, ο Ζερόμ Λάτσκι, όση ώρα φώναζε ο σουλτάνος θυμωμένος, έτρεμε από το φόβο του. Από το χέρι του δεν περνούσαν πολλά, πιο πολύ στηριζόταν στον Γκρίτι από τη Βενετία, που το προηγούμενο βράδυ είχε φροντίσει να του δώσουν ένα πουγκί γεμάτο χρυσάφι. Αυτός ο Γκρίτι γνώριζε αρκετούς πασάδες και βεζίρηδες, είχε τον τρόπο να τους επηρεάσει. Το θέμα Ζαπόλια μόνο έτσι μπορούσε να τακτοποιηθεί.
Εκδόσεις Ωκεανίδα.
Το κουβάρι της ιστορίας ξεκινά να ξετυλίγεται όταν το 1492 οι Σεφραδίτες Εβραίοι διώχθηκαν με απόφαση της Ιεράς Εξέτασης από την Ισπανία, μερικοί κατέφυγαν, μετά από πρόσκληση του τούρκου σουλτάνου, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.Το μυθιστόρημα βασίζεται στη ζωή ενός υπαρκτού ιστορικού προσώπου, της Εστέρ, κόρη της Ρασέλ. Η Ρασέλ κόρη μίας οικογένειας Σεφαραδιτών Εβραίων που διωγμένοι από την Ισπανία κατέφυγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τέλη του 15ου αιώνα. Όμως μετά από πολλές και οδυνηρές περιπέτειες η Ρασέλ κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Εστέρ, ήταν πάντοτε η πρωταγωνίστρια, από τη μέρα που γεννήθηκε. Ήταν πάρα πολύ όμορφη, γι’ αυτό τη φώναζαν Κιραζέ, πολύ έξυπνη, φιλόδοξη, αγαπούσε πολύ το χρήμα και τη δύναμη, ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων που παίρνουν ό,τι θέλουν. Και μάλιστα εκείνων που δεν διστάζουν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το αποκτήσουν…
Η Κιραζέ, κατόρθωσε να γίνει η πιο ισχυρή γυναίκα στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 16ου αιώνα. Έγινε έμπιστη της σουλτάνας και του παλατιού, σπουδαία και τρανή με πολύ χρήμα, πλούσια αυτή και τα παιδιά της. Ακόμα και στο απόγειο της δύναμης και της εξουσίας, η Κιραζέ δεν μπόρεσε να σβήσει το μαράζι του χαμένου έρωτα που σκίαζε την ευτυχία της. Η μοίρα της, όμως, της επιφύλαξε άγριο τέλος στα γεράματά της, στη διάρκεια ενός ξεσηκωμού των σπαχήδων.
Με βάση τα ιστορικά γεγονότα, η δράση λαμβάνει χώρα στα τέλη του 15ου και του 16ου αιώνα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το μεγαλύτερο μέρος διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αγγλία, στο Μαρόκο και στη Σαντορίνη. Παρακολουθούμε το αληθινό πρόσωπο των βασιλιάδων και των σουλτάνων, τις αντιπαλότητες Μουσουλμάνων και Χριστιανών, τις αντιθέσεις Ανατολής και Δύσης, θανάσιμες μηχανορραφίες, συμμαχίες της Καθολικής Εκκλησίας με τους βασιλείς και με τους σουλτάνους, αιμομιξία, παιδομάζωμα, στάσεις, επαναστάσεις, πυρκαγιές, ο μεγάλος σεισμός της Κωνσταντινούπολης το 1509, ευνοούμενες, σκλάβες, γενίτσαροι, κουρσάροι, πειρατές, έρωτες, πάθη, απληστία για το πλούτο και τη δύναμη, αρρωστημένη φιλοδοξία, και η τραγική μοίρα των απλών ανθρώπων είναι τα συστατικά από το μωσαϊκό που συνθέτει με μαεστρία η Σολμάζ Κιαμουράν σ' αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα.
Απόσπασμα πρώτο, σελ 77και 78.
Τζελάλ μπέη: «Επιτέλους μετά το μεσημέρι φεύγουμε από αυτό το άθλιο μέρος. Στη ζωή μου δεν έχω σιχαθεί σπίτι περισσότερο από τούτο που ζούμε τώρα. Δεν ντρέπονται να ζούνε έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Ο πάπας είναι ένας άθλιος και τα παιδιά του το ίδιο. Για να κερδίσει πολιτική δύναμη, δίνει την κόρη του στον έναν και στον άλλο. Παντού πολυτέλεια, πλούτη, ζωγραφιές … Τι κρίμα όμως παρ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια, οι ψυχές των ανθρώπων αυτών είναι μίζερες».
Ο Χαϊντάρ μπέη που μάζευε κάποια έγγραφα από το τραπέζι, πήρε μέρος στη συζήτηση και πρόσθεσε κι εκείνος «Αν ο Κάρολος δεν είχε φτάσει έξω από τη Ρώμη, σαρώνοντας τους πάντες στο πέρασμά του, κανείς δεν ξέρει που θα μπορούσε να φτάσει ο πάπας. Δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα στο σημείο να ευγνωμονώ έναν άπιστο, αλλά αυτή τη στιγμή ευγνωμονώ το Γάλλο Βασιλιά».
«Παρ’όλη τη δύναμή του ορκίστηκε πίστη στον πάπα, τι έχετε να πείτε γι αυτό;» ρώτησε ο Σινάν μπέη.
Ο Τζεμ κούνησε το χέρι του. «Πολιτική… » είπε. «Αυτό το λένε πολιτική. Μέσα σε μια στιγμή οι φονιάδες γίνονται αθώοι και οι αθώοι φονιάδες. Το συμφέρον τους αυτό τους υπαγορεύει να κάνουν τώρα. Όσο για μας, ό,τι και να λέτε εσείς, εγώ ανησυχώ για το μέλλον μου. Πως μπορώ να βασιστώ στον Κάρολο; Τι να γίνει όμως, αφού δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά;»
Απόσπασμα δεύτερο, σελ 232.
«Καθόλου δεν ντρέπεστε; Θέλετε να σκύψουμε το κεφάλι σ’ αυτό τον αλήτη τον Φερδινάνδο;» φώναζε ο σουλτάνος Σουλεϊμάν οργισμένος στο Ντιβάνι.
«Όσο στριμώχνεται τόσο ξεσηκώνει τους Γερμανούς» είπε ο Ιμπραχίμ πασά. «Αλλά που θα πάει, θα έρθει κι η ώρα του Καρόλου».
«Καλά, αυτός ο Ζαπόλια τι ρόλο παίζει; Γιατί τον κάναμε βασιλιά της Ουγγαρίας; Για να μην μπορεί να προστατέψει το βασίλειό του;»
Ο πρέσβης του Γιάνος Ζαπόλια, ο Ζερόμ Λάτσκι, όση ώρα φώναζε ο σουλτάνος θυμωμένος, έτρεμε από το φόβο του. Από το χέρι του δεν περνούσαν πολλά, πιο πολύ στηριζόταν στον Γκρίτι από τη Βενετία, που το προηγούμενο βράδυ είχε φροντίσει να του δώσουν ένα πουγκί γεμάτο χρυσάφι. Αυτός ο Γκρίτι γνώριζε αρκετούς πασάδες και βεζίρηδες, είχε τον τρόπο να τους επηρεάσει. Το θέμα Ζαπόλια μόνο έτσι μπορούσε να τακτοποιηθεί.
Εκδόσεις Ωκεανίδα.
| http://www.apolarisa.gr/index.php?page=article&article_id=1518 |
