Παρατηρούμε αυτόν τον καιρό, τις ατελείωτες και χρονοβόρες ουρές στις οποίες υποχρεούνται να στέκονται, να περιμένουν και να ταλαιπωρούνται, πολίτες αυτής της χώρας, κυρίως τα «υπερήφανα γηρατειά» που τους κλέψανε τις συντάξεις και την ζωή τους, για να πάρουν αυτά που δικαιούνται, κυρίως στα θέματα της υγείας, από ένα κράτος ανευθυνότητας και ζεμανφουτισμού.
Από ένα κράτος δυνάστη, ένα κράτος της ταλαιπωρίας, της ασυνέπειας και του αρπακολισμού.
Ένα κράτος που θέλει να αποκαλείται πολιτισμένο και που το διαφεντεύουν κάποιοι που εκλέχτηκαν για να υπηρετούν τον πολίτη! Και αντί να τον υπηρετούν και να του διευκολύνουν τη ζωή, την καθιστούν μαρτύριο, ταλαιπωρία, βάσανο ανυπέρβλητο.
Ανίκανες ηγεσίες, σατραπίσκοι συνδικαληστές, ανύπαρκτα μέσα, διεφθαρμένοι λιγδοπόντικες, επιπολαιότητες προϊσταμένων, το πάζλ της ανευθυνότητας, που δέχονται αμίλητοι τις περισσότερες φορές και με σκυμμένο το κεφάλι οι «πολίτες» αυτής της χώρας, που έχουν αφαιμαχθεί οικονομικά και που σκύβουν ακόμη περισσότερο το κεφάλι για να κρύψουν την ντροπή τους από την μεταχείριση που υφίστανται, τον πόνο και την οργή τους.
Και όταν βλέπεις τα όνειρα των ανθρώπων, στοιβαγμένα στις ουρές, που στήνει η Ελληνική πολιτεία, με χαμένες τις ελπίδες για το μέλλον, τότε αντιλαμβάνεται κανείς απολύτως την κοροϊδία που υπέστησαν όλη τους τη ζωή πληρώνοντας με τον μόχθο τους τις πομφόλυγες των πολιτικών ανικανοτήτων.
Δεν τον σέβονται τον πολίτη. Ποτέ δεν τον σεβάστηκαν. Είναι αυτός που παραπλανήθηκε, ξεγελάστηκε και τώρα ταπεινώνεται, από τις φανφάρες των ιδεολογημάτων τους, στη ντροπή των ουρών του πεζοδρομίου…..
Ο των Αγράφων και των κάμπων
