Για τον τουρισμό, όραμα και στόχος των Οικολόγων Πράσινων είναι ένα ήπιο μοντέλο τουρισμού:
- με σεβασμό των φυσικών πόρων και πλήρη διαφύλαξη του φυσικού τοπίου και της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομίας, που αποτελούν το ζωτικότερο «κεφάλαιο» και για τον τουρισμό.
- με επισκέπτες, κατά το δυνατόν, όλο το χρόνο σε όλη τη χώρα.
- σε άμεση και στενή διασύνδεση με την υπόλοιπη τοπική οικονομία κάθε περιοχής.
- με την ευρύτερη δυνατή δημιουργία θέσεων εργασίας και με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους.
Όπως τόνισε ο Γ. Παρασκευόπουλος, «Το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, που φέρνει επισκέπτες 3-4 μήνες το χρόνο, αδιαφορεί για το περιβάλλον και συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο σε γιγαντιαίες μονάδες all inclusive με ελάχιστη επαφή με την τοπική οικονομία, έχει πια δείξει τα όριά του. Σχεδιάζουν 700.000 τουριστικές κατοικίες, πνίγοντας στο τσιμέντο τα ελκυστικότερα τοπία, την ώρα που στην Ισπανία υπάρχουν απούλητες 200.000 από αυτές και αποτέλεσαν την αρχή για να βυθιστεί στην κρίση η ισπανική οικονομία. Η μάχη για τη ματαίωση του φαραωνικού τουριστικού συγκροτήματος της Μονής Τοπλού, με τα υδροβόρα γήπεδα γκολφ στις άνυδρες περιοχές της Ανατολικής Κρήτης, αποτελεί σταθμό στους τοπικούς αγώνες για το περιβάλλον αλλά και χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για το είδος επενδύσεων που
Είναι λοιπόν η ώρα για ριζικό αναπροσανατολισμό: Χρειαζόμαστε διασύνδεση του τουρισμού με την υπόλοιπη τοπική οικονομία και στροφή σε ήπιες μορφές τουρισμού που φέρνουν επισκέπτες όλο το χρόνο. Όπως η Σαντορίνη επένδυσε στο ποιοτικό κρασί, έτσι και όλες οι τουριστικές περιοχές είναι επείγον να επενδύσουν σε ποιοτικά προϊόντα και σε σύγχρονη βιολογική γεωργία. Η διατήρηση και προβολή των φυσικών περιοχών και των υγροτόπων, η προώθηση πραγματικού αγροτουρισμού, η δημιουργία ποδηλατικών διαδρομών ως προέκταση ευρωπαϊκών δικτύων όπως το EUROVELO, η αναβίωση των παλιών μονοπατιών και των πεζοπορικών διαδρομών, μπορούν να κάνουν τη χώρα μας ελκυστική και σε επισκέπτες που δεν έρχονται μόνο το καλοκαίρι και που επιθυμούν πραγματική επαφή με την τοπική οικονομία και κοινωνία. Τουριστική κατοικία σε μικρή κλίμακα, μπορεί να γίνει με αναπλάσεις στα εγκαταλειμμένα ΞΕΝΙΑ και σε παραδοσιακούς οικισμούς. Θετικές προσπάθειες ήπιου τουρισμού που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια σε ορεινές περιοχές, θα πρέπει να στηριχθούν με προσέλκυση τουρισμού και από το εξωτερικό. Υπερασπίζουμε, τέλος, τα προγράμματα Κοινωνικού Τουρισμού, που για μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελούν πια τη μόνη δυνατότητα διακοπών και γνωριμίας με άλλα μέρη.
Αντί όμως για μια τέτοια στροφή, προωθούνται κινήσεις που την υπονομεύουν: εκποίηση και βίαιη αλλαγή χρήσεων σε κρίσιμες περιοχές δημόσιας γης, από τις Γούρνες στην Κρήτη μέχρι ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές όπως ο Ερημίτης στην Κέρκυρα και το Δέλτα του Νέστου, αλλά και υποσχέσεις να γίνουν «ενεργειακοί κόμβοι» το Αιγαίο, το Ιόνιο και το Λυβικό με μαζικές εξορύξεις υδρογονανθράκων. Η διπλανή Αλβανία, αλλά και η όχι πολύ μακρινή Ρουμανία, παράγουν σημαντικές ποσότητες πετρελαίου ήδη από τη δεκαετία του 1930 και αρκούν να μας δείξουν κατά πόσο κάτι τέτοιο φέρνει όντως ευημερία: αυτές τις χώρες θέλουν να μας προβάλλουν ως πρότυπο;»
