Σε ημερίδα για την επιτελική διοίκηση,
την αποκέντρωση και την αυτοδιοίκηση, στο πλαίσιο της σειράς των «Κρίση-μων»
Σεμιναρίων της «Πρωτοβουλίας για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της
Δημοκρατίας» στην Αθήνα, μίλησε σήμερα 27/11/2012, ο περιφερειακός σύμβουλος
και επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλία της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας», Κώστας Πουλάκης. Στην εκδήλωση
συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής κ. Σωτηρέλλης και ο δήμαρχος Βόλου κ.
Σκοτινιώτης, ενώ συντόνιζε ο καθηγητής κ. Μαλούτας.
Αναφερόμενος στα προβλήματα που έχει
προκαλέσει, όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε θεσμικό και δημοκρατικό
επίπεδο, ο «Καλλικράτης» και η πολιτική των μνημονίων στην Αυτοδιοίκηση, ο κ.
Πουλάκης ανέφερε ότι «δεν μπορούμε λοιπόν
να μιλήσουμε για το σήμερα, αλλά και για το αύριο της αυτοδιοίκησης, αν δεν
δούμε πώς επηρέασαν οι
νεοφιλελεύθερες επιλογές τον συγκεκριμένο θεσμό»,
ενώ σημείωσε ότι «στο επίπεδο των θεσμών
και της δημοκρατίας, οι συνέπειες της νεοφιλελεύθερης αναδίπλωσης εκφράστηκαν
μέσα από τη μετάβαση από την κυβέρνηση στη διακυβέρνηση, όπως άλλωστε
προβλέπεται και στη στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά και στη Λευκή Βίβλο για την
Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση της Ε.Ε.».
Ο κ.
Πουλάκης στηλίτευσε έντονα τις θέσεις των υποστηρικτών του «Καλλικράτη» -
πολλοί από τους οποίους σήμερα εμφανίζονται, όπως είπε, «μεταμεληθέντες» – και υπενθύμισε τις τότε τοποθετήσεις τους, όπως
λ.χ. το κείμενο εργασίας που προέκυψε από τη συνάντηση πέντε δημάρχων στη
Θεσσαλονίκη (των κ. Καμίνη, Μπουτάρη, Ιωακειμίδη, Φίλιου, καθώς και του κ.
Σκοτινιώτη), οι οποίοι τότε έλεγαν ότι «ο
“Καλλικράτης”, [...] στο επίπεδο της
συμμετοχής, της χρηστής διοίκησης και της διαφάνειας εισάγει σημαντικές
αξιοποιήσιμες δυνατότητες».
Αφού
υπενθύμισε την τρομακτική περικοπή δαπανών που έχει υποστεί η αυτοδιοίκηση, ο
κ. Πουλάκης παρουσίασε τις αντιδημοκρατικές και αναποτελεσματικές θεσμικές
ρυθμίσεις που εισήγαγε ο «Καλλικράτης», την «κοπτοραπτική» επί των αρμοδιοτήτων
που αυτός απέδιδε αρχικά στους Δήμους και στις Περιφέρειες (ενδεικτικά, ως προς
τις αποδιδόμενες στις Περιφέρειες αρμοδιότητες, τον «Καλλικράτη» ακολούθησαν 16
διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις), καθώς και τα στοιχεία που συνθέτουν την
αντιδημοκρατική, συγκεντρωτική, γραφειοκρατική, αναποτελεσματική, αδιαφανή και αντιαναπτυξιακή λειτουργία της
αυτοδιοίκησης, εντός του θεσμικού πλαισίου που της έχει τεθεί.
Όπως
σημείωσε ο κ. Πουλάκης, «με βάση όλες τις
παραπάνω παθογένειες που περιέγραψα αναλυτικά σχετικά με την εφαρμογή του
«Καλλικράτη» στο επίπεδο της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, προκύπτει ευθέως η
ανάγκη ριζικής αναμόρφωσης της αυτοδιοίκησης. Θα έλεγα ωστόσο, ότι στην ουσία
είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση στο σύνολό τους που είναι αποτέλεσμα του
δικομματισμού που λειτούργησε στην χώρα μας μετά την μεταπολίτευση και που –
όπως αποδείχθηκε από την όξυνση των αντιθέσεων και των προβλημάτων το διάστημα
των τριών τελευταίων χρόνων – έχει προκαλέσει την απογοήτευση και την
αποστασιοποίηση των πολιτών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το κίνημα των
αγανακτισμένων, το οποίο βρέθηκε σε άνοδο την εποχή της ψήφισης του 2ου
μνημονίου, δεν έθεσε μόνο οικονομικά αιτήματα, αλλά αντίθετα είχε ως κεντρικό
του άξονα τα ζητήματα της δημοκρατίας. Χρειάζεται λοιπόν συνολική πολιτική
ανατροπή του πολιτικού και θεσμικού οικοδομήματος που δημιούργησε ο
δικομματισμός».
Στη
βάση αυτή, ο κ. Πουλάκης παρουσίασε την εναλλακτική πρόταση της ριζοσπαστικής
Αριστεράς, τονίζοντας ότι «η απάντηση στο
ερώτημα “τι δημόσια διοίκηση θέλουμε”, δεν μπορεί να είναι τεχνοκρατική.
Διέρχεται από την απάντηση στο ερώτημα “τι πολιτική θέλουμε”, αλλά και “ποιες
είναι οι πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να την εφαρμόσουν”». Και συνέχισε :
«Εάν λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα «τι
πολιτική θέλουμε» κινείται πάνω στους άξονες της εμβάθυνσης της πραγματικής
δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής του παραγόμενου
πλούτου, της αλλαγής του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης με όρους κοινωνικού
ελέγχου και οφέλους, της περιβαλλοντικά και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης στη
θέση της μεγέθυνσης, της πραγματικής διαφάνειας και της δημόσιας λογοδοσίας και
αν η απάντηση στην ερώτηση «ποιες πολιτικές δυνάμεις μπορούν να εφαρμόσουν την
πολιτική αυτή» εξαιρεί για προφανείς λόγους τις πολιτικές πρακτικές και τις
πολιτικές δυνάμεις που μας έφεραν σε αυτό το σημείο, μπορούμε νομίζω να
ανιχνεύσουμε και τις βασικές κατευθύνσεις στις οποίες θα πρέπει να κινηθεί η
συνολική και ριζική αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, της αποκέντρωσης και της
αυτοδιοίκησης».
Τέλος, κλείνοντας ο κ. Πουλάκης
υπογράμμισε ότι παρά τα λεγόμενα, «στην
πραγματικότητα δεν είμαστε αντιμέτωποι με το «τέλος της Μεταπολίτευσης», όπως
συχνά λέγεται, με μία δόση μάλιστα κακίας και εκδικητικής διάθεσης έναντι της
ιστορικής αυτής περιόδου. Αντίθετα, βρισκόμαστε, σχεδόν 40 χρόνια μετά,
αντιμέτωποι με τα ίδια αιτήματα της Μεταπολίτευσης, τα οποία χειραγώγησαν,
διαστρέβλωσαν και ποδοπάτησαν όσοι σήμερα επιζητούν, δήθεν «εξαγνισμένοι», να
μας ξανασώσουν. Και τα αιτήματα αυτά δεν είναι άλλα από τον πραγματικό
εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής της χώρας. Επομένως, η
αναμόρφωση του κράτους, της δημόσιας διοίκησης, της αποκέντρωσης και της
αυτοδιοίκησης, δεν μπορεί νομίζω παρά να πραγματοποιηθεί μέσα από μία συνολική
ρήξη με πρόσωπα και πρακτικές της προηγούμενης περιόδου»
