«Ναρκοπέδια πλατείες και Παυσίλυπο»

Δημόσιος χώρος.

Σας αφορά; ή όχι.

Οι ειδικοί επιστήμονες (αρχιτέκτονες, χωροτάκτες, μελετητές, κ.α) έχουν άποψη; Κι αν ναι την ξέρουμε ή όχι σ αυτή την πόλη;

Μια δημοτική αρχή οφείλει να έχει άποψη και θέση επί του δημοσίου – δημοτικού χώρου  ή όχι;

Προφανώς και στα παραπάνω ερωτήματα η απάντηση είναι καταφατική.

 Ο δημόσιος- δημοτικός χώρος, η χρήση του, η αισθητική του μας επηρεάζει καθοριστικά

και ουσιαστικά και σίγουρα θα έπρεπε να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος, τώρα που ο χρόνος το επιτρέπει(εννοώντας ότι οι δημοτικές εκλογές απέχουν κάμποσο).

Μέχρι να ανοίξει ωστόσο, υπάρχει πάντα χώρος για επίκαιρα σχόλια.

Πριν αρκετές ημέρες είχα γράψει σε Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης  ότι η κεντρική πλατεία και το Παυσίλυπο μαζί και η πλατεία Πλαστήρα,  είναι «ναρκοπέδια» για τους γονείς με μικρά παιδιά και όχι μόνο. Την περασμένη Κυριακή μια φίλη με αφορμή αυτό το σχόλιο που είπε κάτι πρέπει να κάνουμε.
Να κάνουμε αλλά τι; Ποιος ακούει τις φωνές των πολιτών σ αυτή την πόλη; Ποιος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του από τους διοικούντες τις αντίθετες φωνές;
Νομίζω ότι οι διοικούντες βολεύονται στη λογική ότι η διαμαρτυρία ανήκει σε μερικούς «γραφικούς τύπους, εναλλακτικούς, αριστερούς», οι οποίοι δεν εκπροσωπούνται στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, οπότε δεν ιδρώνει το αυτί τους.
Η πόλη ανήκει στους πολίτες της.

Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες πρέπει να διεκδικήσουν την πόλη τους πίσω. Εννοώντας να απαιτήσουν τους κοινόχρηστους χώρους να είναι κοινόχρηστοι ελεύθεροι χώροι χωρίς ναρκοπέδια και …ευρωμονόδρομους των καφέ που έχουν κατακλείσει τους πεζοδρόμους και τις πλατείες.

Σπεύδω να απαντήσω σε όσους ήδη πρόλαβαν να πουν ότι και οι επαγγελματίες θέλουν να επιβιώσουν. Ναι να επιβιώσουν καμιά αντίρρηση. Αλλά πώς(;) αυθαιρετώντας σε βάρος του διερχόμενου πολίτη (μητέρα με καρότσι, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένου, κ.α). Κακοποιώντας τον αμφιβληστροειδή μας με την κακογουστιά και την έκπτωση κάθε έννοιας δημόσιου χώρου;
Η πόλη έχει αρκετά κινήματα( πολιτικά, κοινωνικά, συνδικαλιστικά, οικολογικά, κ.α). Ίσως, λέω, ίσως είναι καιρός όλα αυτά τα κινήματα να τροφοδοτήσουν ένα νέο κίνημα ζωντανό και πολυάριθμο και να είναι το κίνημα των πολιτών που θα έχει φωνή. Που θα έχει ως στόχο να φρενάρει την ασυδοσία της αυθαιρεσίας εν ονόματι της όποιας πλειοψηφίας.
Προφανώς και τα παραπάνω αποτελούν ένα ψήγμα των όσων θα μπορούσαν να μας απασχολούν για την πόλη μας, αλλά όλα έχουν την αξία τους και το χώρο τους

Φρόσω Παύλου

Δημοσιογράφος