Μερικές φορές στην ζωή μας συναντάμε κάποιους ανθρώπους πού επιτέλους «κάτι έχουν να πούνε» μέσα σ΄ αυτήν τήν ταραγμένη εποχή πού ζούμε…
Σταυρός, η νέα κιβωτός τού Νώε !
Όσοι πιστέψουν καί ταξιδέψουν μαζί του μέσα στόν φουρτουνιασμένο κόσμο, σώζονται...
Πηγή: http://patrablog.blogspot.com
Άνθρωποι, πού δεν θα σού μιλήσουν μόνο για χαράτσια, για την εφορία, για τους πολιτικούς, για την ακρίβεια, το εμπόριο, την αγορά, και γενικότερα το χρήμα, αλλά πού θα μιλήσουν και λίγο στην ψυχή σου…
Αυτή την ψυχή πού δυστυχώς εμείς οί Νεοέλληνες δεν γνωρίζουμε αν έχουμε, και μερικές φορές ψάχνουμε μέσα στο σακάκι μας μήπως είναι τρυπωμένη σε καμιά τσέπη και δεν την βλέπουμε, γιατί τέτοια πάνω κάτω χαμηλής στάθμης εντύπωση έχουμε για την αθάνατη ψυχή μας…
Την έχουμε βάλει στο περιθώριο λές και η ψυχή μας είναι το τελευταίο πράγμα αυτής της ζωής πού πρέπει να προσέξουμε…
Ακόμη κι΄ αυτοί οί ψυχολόγοι και ψυχίατροι πού έχουνε ειδικότητα «περί ψυχής», όταν λένε «ψυχή» δεν εννοούνε αυτό το πνεύμα πού ό Θεός μας ενεφύσησε καί μας ζωοποίησε, και πού όταν φύγει από μέσα μας νεκρώνεται το σώμα και ξαπλώνει κάτω νεκρό, αλλά εννοούνε άλλα πράγματα και κρίμα την επικεφαλίδα της ειδικότητας !
Άκου τώρα, να λέγεσαι ψυχίατρος και να μη πιστεύεις στην ύπαρξη ψυχής !
Τερατώδη πράγματα εν μέσω τού 21ου αιώνος!
Οί παρακάτω λοιπόν λόγοι ενός σύγχρονου Ομολογητή πού ζεί και κινείται μέσα στην καταχνιά της Αθηναϊκής πρωτεύουσας, τού γέροντα Σωφρόνιου, θά λέγαμε ότι είναι, γιατί όχι και Προφητικοί, καί μεταφέρουν μέσα τους ένα σαφές μήνυμα προς τον Ελληνικό λαό…
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ...
=============================
Αυτό το μήνυμα αξίζει
να δούμε εδώ σε Video, και
να το διαβάσουμε παρακάτω...
ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ…
==========================
« Λαέ του Θεού, που κάποτε είχες την δόξα και το μεγαλείο σου εις όλον τον επίγειο κόσμο και πού σήμερα ευρίσκεσαι στην αδοξία και εις τον περίγελο αυτού του κόσμου. Αδέλφια μου πολυαγαπημένα, δεξιοί και αριστεροί, μέσοι και νεοφανείς, ακούσατε έναν γέροντα όπου ευρίσκεται εις το τέλος της ζωής του…
Φθάσατε πιά στο σημείο της καταστροφής σας !
Γυρίζετε στους δρόμους με το πινάκιο στο χέρι ζητώντας ένα κομμάτι ψωμί και λίγο φαγητό.
Δια ποίον λόγο;
Διότι αφήσατε των πατέρων σας και παππούδων σας την πίστη εις τον Θεόν, και τις παραδόσεις τις πατρίδος σας και προχωρείτε εις τον τελικό αφανισμό σας.
Εγκαταλείψατε τον Χριστόν.
Ο λόγος αυτός είναι φοβερός.
Λαός που δεν πιστεύει σε Θεό και μάλιστα εις τον Χριστόν μας που είσαστε βαφτισμένοι. Χωρίς αμφιβολία θα εξαφανιστείτε.
Σας παρακαλώ με δάκρυα στα μάτια επιστρέψατε κοντά στον Χριστό μας εάν θέλετε να σωθείτε.
Η θύελλα του πολέμου ( έρχεται ) και ευρίσκεται προ των θυρών, και είναι κρίμα εσείς, ο άλλοτε πανένδοξος Ελληνικός λαός, να εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης και μάλιστα από τον χώρο τούτο που λέγεται Ελλάς.
Τα παιδιά σας καθημερινώς αυτοκτονούν, άλλα σάς εγκαταλείπουν και φεύγουν και πάνε σε ξένους τόπους και σε ξένες πατρίδες, διότι επί σαράντα τόσα χρόνια χωρίς νόηση ψήφιζες και ψηφίζεις παιδιά σου απάτριδες, άθρησκους και ξενομανείς…
Τέσσερα θηρία σε έχουν περικυκλώσει και σου ρουφάν το αίμα μέρα νύχτα.
Βρίσκεσαι τώρα μεταξύ των δύο αυτών Θηρίων και σε οδηγούν εις τον αφανισμό σου…
Θερμότατα σας παρακαλώ, εγώ ο ελάχιστος δούλος του Χριστού μου και υπηρέτης όλων εκείνων οί οποίοι τον πιστεύουν, επιστρέψατε στην Παράδοση των προγόνων σας τον Χριστόν μας ο οποίος είναι ο μόνος δυνατός να σας απαλλάξει από αυτήν την καταστροφή που τώρα βρίσκεστε.
Γονατίσατε μέρα νύκτα με δάκρυα, και η σωτηρία έρχεται .
Ελάχιστος υπηρέτης σας, γέρων Σωφρόνιος ιερομόναχος »
===========
Συμπληρωματικά τώρα...
Έναν λοιπόν απ΄ αυτούς τούς ξεχωριστούς απλούς ανθρώπους ( σταγόνες στον ωκεανό σήμερα…), για τους οποίους « θα κάνεις μισή μέρα δρόμο για να τους βρείς» ( όπως έλεγε προφητικά παλαιότερα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σημαδεύοντας προφανώς την εποχή μας ), συναντήσαμε πρό ημερών.
Μας είπε
κάποια λόγια πού συνοπτικά και από όσα μπορέσαμε να συγκρατήσουμε, είναι τα
παρακάτω:
«…Τά
μηνύματα πού καθημερινώς σαν πολίτες δεχόμαστε ασφαλώς και δεν είναι ευχάριστα.
Υπάρχει μία διάχυτη αντίληψη στην κοινωνική μας ατμόσφαιρα ότι κάτι σοβαρό κυοφορείται, ότι κάποια περίεργη «γέννα» ετοιμάζεται και κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή μας θα συμβεί σε λίγο καιρό, αλλά ουδείς μπορεί μετά βεβαιότητας να εξαγγείλει το «είδος» αυτού τού γενομένου «παιδίου…», και αν θα είναι πόλεμος, σεισμός μέγας, εσωτερική αναταραχή, οικονομικό κράχ, ή κάτι άλλο σε Παγκόσμιο επίπεδο..
Πληθαίνουν ωστόσο οί Προδρομικές φωνές να μετανοήσει ο κόσμος, δηλαδή εγώ, εσύ, όλοι μας, είτε πολύ είτε από λίγο πού μπορεί ο καθένας μας, αλλά πάντως κάτι να κάνει μετακινούμενος από την μέχρι τώρα αδιάφορη και εχθρική μερικές φορές, προς τον Χριστό θέση του…
Γιατί έστω, και ένα απλό «ήμαρτον Χριστέ μου» να μπορέσει να πεί σήμερα κάποιος, σ΄ αυτή την διαβολεμένη κοινωνία πού ζούμε, έ, είναι κι΄ αυτό κάτι, το ελάχιστο βέβαια, έστω και σαν πρώτη αρχή πού όμως πρέπει να κάνουμε…
«Πρόσεξε» μας τόνισε, «αυτό όμως, το «ήμαρτον Χριστέ μου» νά το πούμε με βαθειά συναίσθηση της αμαρτωλής κατάστασής μας ως παραβάτες των Εντολών του Θεού, γιατί λίγο πολύ όλοι μας έχουμε φταίξει και γι΄ αυτό φτάσαμε ως εδώ και άς μη κρυβόμαστε πιά ( γιατί ο Θεός ξέρει και λεπτομέρειες της ζωής μας…), και άς πούμε το «ήμαρτον» με την καρδιά μας και συνεχώς, και όχι μια φορά και τελειώσαμε κάνοντας πάλι τα ίδια την άλλη ώρα…
Να πούμε το «ήμαρτον Χριστέ μου» σέρνοντας τά ποδάρια μας και πηγαίνοντας και σε κάποιον Πνευματικό Εξομολόγο όσο τους έχουμε κι΄ αυτούς σήμερα, γιατί θα έλθει ώρα όπως τα έκαναν εσκεμμένα με τον Νόμο 10 προς 1 πού κι΄ αυτούς θα τους χάσουμε και αλλοίμονο στην ψυχή μας τότε…
Λόγο λοιπόν μετάνοιας προς τον Θεό να έχουμε, και όχι απλώς για να πούμε σε ξύλινη γλώσσα κάποιον «θεοτικό λόγο» κι΄ εμείς …
«Χριστούγεννα πλησιάζουν…» μας είπε τελειώνοντας, «καιρός να κάνουμε κάτι και για την έρημη ψυχή μας, την απότιστη, την ατάϊστη από Αγία Κοινωνία από τήν εποχή πού η γιαγιά μας μάς πήγαινε στην Εκκλησιά, την δυσώδη μερικές φορές, και την γεμάτη εγωϊσμό και χωρίς ελεημοσύνη και αγάπη τις υπόλοιπες»…
Αυτά μας είπε και σταμάτησε…
