Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου
Η
στιγμή που ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ,
Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, θα πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν
την ιστορία της παγκόσμιας κοινωνίας των ανθρώπων, αλλά και το δικό του
μέλλον, πλησιάζει.
Ο δυναμικός εκείνος πολιτικός άνδρας, που παρέλαβε τη Ρωσία από τα χέρια του ανεκδιήγητου Γιέλτσιν, και την ξανάβαλε στα πόδια της, πρέπει σύντομα να πάρει, πάρα πολύ σημαντικές αποφάσεις.
Η
μέχρι τώρα επιλογή κατευνασμού, απέναντι στην επιθετική Δύση, και στη
λογική του «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», δεν απέδωσαν
κανένα καρπό. Αντιθέτως, έδωσε λάθος μηνύματα στους στρατοχωροφύλακες
του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, οι εξισορροπητικές και διπλωματικές του κινήσεις,
και οι πολιτικοοικονομικές του επιλογές, μέσα στο πλαίσιο του
Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στους G8, στους G20 και στα άλλα
σκληροπυρηνικά καπιταλιστικά φόρα, δεν του προσέφεραν κανένα όφελος.
Αντιθέτως, οδήγησαν τη Ρωσία στο σημερινό σύστημα της κυριαρχίας των
οικονομικών ολιγαρχών, οι οποίοι όπως κάθε συνεπής εγχώριος μεταπράτης, μετέτρεψαν την αχανή αυτή και πλούσια χώρα, σε παράδεισο των εισαγόμενων σκουπιδοπροϊόντων, των δυτικών πολυεθνικών.
Η βαριά βιομηχανία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ακόμη να βρει το βηματισμό της, προσανατολιζόμενη κυρίως σε μονοδρομικές επιλογές, όπως η ενέργεια και τα οπλικά συστήματα. Και ακόμη χειρότερα: Οι ρωσικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είτε ασθμαίνουν με κόπο να κρατηθούν ζωντανές, είτε έχουν πνεύσει τα λοίσθια.
Την ίδια ώρα, ηγέτες χωρών, οι οποίες ήταν παραδοσιακά στραμμένες προς τη Ρωσία, αναγκάζονται να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί, απέναντι στην απληστία και επιθετικότητα των ευρατλαντιστών. Περιμένοντας το Administration και
το Κρεμλίνο, αν θα αποφασίσουν τελικά να συνεχίσουν την παραδοσιακή
τους εσωστρέφεια, ή θα επιλέξουν το δρόμο που ιστορικά ανήκει στη Ρωσία:
Αυτό της υπερδύναμης και του ηγέτη-πόλου, σε έναν πολυπολικό κόσμο,
κάθετα απέναντι στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, που επιβάλλουν δια ροπάλου, το
παρασιτικό χρηματιστηριακό κεφάλαιο και τα στρατιωτικοβιομηχανικά
συμπλέγματα των ευρατλαντιστών.
Και
το πλέον σημαντικό: Η αποφασιστικότητα των warlords της δύσης, να
εισχωρήσουν στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, στήνοντας επιθετικές
εγκαταστάσεις πολέμου, σε Ρουμανία, Ουκρανία, Βουλγαρία, Γεωργία,
Βαλτικές αλλά και Ασιατικές όμορες της Ρωσίας, Μουσουλμανικές χώρες,
κλείνουν οποιοδήποτε περιθώριο για δεύτερη σκέψη, στον ηγέτη της Ρωσικής
Ομοσπονδίας.
Οι εν πολλοίς επιτυχημένοι ελιγμοί
του Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν σε Συρία, Ουκρανία, Ιράν, απέδειξαν
πως ο ηγέτης της Ρωσίας, είναι ικανός παίκτης στη διεθνή σκακιέρα. Την
ίδια ώρα όμως, οι εξελίξεις έδειξαν πως η Δύση, δεν πρόκειται να
σταματήσει τη τυχοδιωκτική και εγκληματική της συμπεριφορά,
στις χώρες που κινούνται στην περιφέρεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Αντιθέτως, κάθε μικρή ή μεγάλη διπλωματική και πολεμική τους νίκη,
μεγαλώνει την όρεξη των ευρατλαντικών γερακιών, που στοχεύουν με καθαρούς πια όρους, στην καρδιά της Ρωσίας.
Μόλις
πριν μερικά χρόνια, ο υπογράφων είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του (όταν του
ζητήθηκε από ηγέτες χωρών, οι οποίοι πίστεψαν πως η Δύση θα κρατήσει τις
συμφωνίες της), πως το «πάτημα σε δυο βάρκες», όχι μόνο θα καταστρέψει
τις χώρες τους, αλλά θα τους οδηγήσει στον εξευτελισμό και την βιολογική
τους εξαφάνιση. Και η θέση αυτή – δυστυχώς – δικαιώθηκε.
Ακόμη,
η θέση πως οι ΝΑΤΟικοί εγκληματίες καταλαβαίνουν μόνον από το «We have
to go all the way» (Θα πρέπει να πάμε όλη τη διαδρομή) του ηγέτη του
Βορείου Βιετνάμ Ho Chi Minh, (την οποία και πάλι ο υπογράφων κάλεσε τους
ηγέτες να εφαρμόσουν, καλώντας τους Λαούς τους να προχωρήσουν σε
Παλλαϊκή αντίσταση - αντί να… γυροφέρνουν στα πολυκαταστήματα του
Dayton), επίσης αποδείχτηκε με τον σκληρότερο τρόπο, πως είναι η μόνη
γλώσσα που αντιλαμβάνονται οι ευρατλαντικές εγκληματικές συμμορίες. Μια
επιλογή που μετά από αλλεπάλληλους αποκεφαλισμούς ηγετών που πίστεψαν
στην αξιοπιστία της Δύσης και προδόθηκαν με τον αισχρότερο τρόπο
(Γιουγκοσλαβία, Ιρακ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Αίγυπτος κλπ), αντιλήφθηκε
ενωρίς, ο Πρόεδρος της Συρίας, Bashar al-Assad.
Σήμερα, ο στόχος των διεθνών συμμοριών, είναι ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν. Και ο ηγέτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δεν έχει άλλη εναλλακτική, από το να κηρύξει την παλλαϊκή αντίσταση του Ρωσικού Λαού στη βάση της νικηφόρας αρχής του Ho Chi Minh «We will go all the way». Καλώντας παράλληλα τους Λαούς όλου του κόσμου να σταθούν δίπλα στη Ρωσία, και στη δημιουργία ενός νέου πολυπολικού κόσμου, που μόνο καλά θα φέρει στους «ταπεινούς και καταφρονημένους» του πλανήτη.
Σήμερα, όχι αύριο, όχι μεθαύριο, είναι η ώρα του Βλαντιμίρ, Βλαντιμίροβιτς Πούτιν.
