Η παραπάνω μελέτη πραγματοποιήθηκε σε τυχαίο πληθυσμιακό δείγμα ενηλίκων στο νομό
Μαγνησίας από τους εκλογικούς καταλόγους. Το δείγμα του πληθυσμού που καθορίσθηκε προς ανάλυση ήταν το 2% του κάθε πληθυσμού (3.528 άτομα) και διαμορφώθηκε ως εξής: α) αστικές περιοχές - 2.216 άτομα, β) αγροτικές περιοχές - 723 άτομα, γ) ορεινές περιοχές - 335 άτομα και δ) νησιωτικές περιοχές - 254 άτομα.
Οι ερευνητές απέστειλαν ερωτηματολόγιο για να διερευνήσουν πιθανή ύπαρξη αρθρίτιδας, ενώ τα 1.705 άτομα, δηλαδή το 48,3% του δείγματος απάντησε θετικά και κλήθηκαν για λήψη ιστορικού, κλινική εξέταση, εργαστηριακό και ακτινολογικό έλεγχο, ώστε να επιβεβαιωθεί η διάγνωση από ρευματολόγο.
Από τις θετικές απαντήσεις τα 420 άτομα, δηλαδή το 24,62% ανέφεραν ότι είχαν ένα από τα νοσήματα του ερωτηματολογίου. Από αυτά 48 είχαν διάγνωση και θεραπεία από Πανεπιστημιακές Ρευματολογικές κλινικές, 63 από Νοσοκομεία με Ρευματολογικά τμήματα και 36 από Ιδιώτες Ρευματολόγους.
Αποτελέσματα
Συνολικά βρέθηκαν δέκα ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, πέντε ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, έξι ασθενείς με ψωριασική
αρθρίτιδα, 81 ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα και 304 ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα. Η τελευταία ήταν η συχνότερη χρόνια αρθρίτιδα και η ουρική η συχνότερη φλεγμονώδης αρθρίτιδα στο δείγμα που μελετήθηκε.
Σε ό,τι αφορά την ουρική αρθρίτιδα, αυτή παρουσιάστηκε σε ποσοστό 39,7% σε άτομα άνω των 65 ετών, ωστόσο αυξημένο ήταν και το ποσοστό για τις ηλικίες από 40 έως και 65 έτη, το οποίο άγγιξε το 18,4%.
Η ουρική αρθρίτιδα σχετίστηκε από τους ερευνητές με το αρσενικό, την αρτηριακή υπέρταση και το σακχαρώδη διαβήτη, ενώ η οστεοαρθρίτιδα σχετίστηκε θετικά με το γυναικείο φύλο, την αρτηριακή υπέρταση και τη μεγάλη ηλικία. Οι αρνητικοί συσχετισμοί έγιναν με το κάπνισμα και τη χρήση αλκοόλ, παράγοντες δηλαδή που επιβαρύνουν την κατάσταση της υγείας.
Σύμφωνα με τη μελέτη η εκτίμηση του επιπολασμού (η συχνότητα εμφάνισης μίας διαταραχής στο γενικό πληθυσμό) της ουρικής αρθρίτιδας στις γυναίκες είναι περίπου ίση με αυτή που βρέθηκε στο γενικό ελληνικό πληθυσμό πριν
λίγα χρόνια σε παρόμοια έρευνα. Στους άνδρες η συχνότητα φαίνεται να είναι αυξημένη και αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τη σχετικά μεγάλη ηλικία των ασθενών που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο κι εξετάστηκαν, τις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής τους, καθώς στο Νομό Μαγνησίας οι άνδρες καταναλώνουν πολλά θαλασσινά και οινοπνευματώδη, γεγονός που επιβαρύνει την κατάσταση.
Τι συμβαίνει εξαιτίας των αρθρίτιδων
Οι ρευματικές παθήσεις που εκδηλώνονται ως χρόνια αρθρίτιδα είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, οι φλεγμονώδεις σπονδυλαρθροπάθειες, όπως η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, η ψωριασική σπονδυλαρθρίτιδα, η αντιδραστική αρθρίτιδα, η αρθρίτιδα σχετιζόμενη με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου και η αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα. Η χρόνια αρθρίτιδα, ανάλογα με την ένταση της φλεγμονής και το βαθμό της βλάβης που προκαλεί στις αρθρώσεις, οδηγεί σε μείωση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων και αναπηρία των ασθενών. Λόγω της προσβολής και άλλων οργάνων και συστημάτων, η χρόνια αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει περαιτέρω τη νοσηρότητα και θνησιμότητα των ασθενών, όπως π.χ. με την αύξηση του καρδιαγγειακού κινδύνου στη ρευματοειδή αρθρίτιδα ή την αύξηση του μεταβολικού συνδρόμου και του συνοδού κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου στην ουρική.
Συμπτώματα
H προσβολή από την ουρική αρθρίτιδα προκαλεί έντονους πόνους, συνήθως σε μια άρθρωση κάθε φορά, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προσβάλλει πολλές αρθρώσεις συγχρόνως. H προσβεβλημένη άρθρωση συχνά πρήζεται και είναι κόκκινη. Aν και η πάθηση συχνά εκδηλώνεται στα μεγάλα δάκτυλα των ποδιών, άλλοτε προσβάλλει άλλες αρθρώσεις συμπεριλαμβανομένων των γονάτων, των αγκώνων, των ποδιών, των χεριών ή των καρπών.
Oι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας είναι συνήθως σχετικώς σύντομες. Oι πόνοι και το πρήξιμο των προσβεβλημένων αρθρώσεων εξαφανίζονται συνήθως σε μερικές ημέρες και μπορούν να παύσουν ταχύτερα με φάρμακα.
Σε μερικά άτομα ένα μεγάλο φορτίο ουρικών κρυστάλλων συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια ετών και σχηματίζονται μεγάλες αποθέσεις που ονομάζονται τόφοι. Αποθέσεις τόφων μοιάζουν σαν σβώλοι κάτω από το δέρμα και τυπικώς παρατηρούνται κοντά σε προσβεβλημένες αρθρώσεις ειδικότερα στους αγκώνες, δάχτυλα χεριών και ποδιών. Αποθέσεις μπορούν να αναπτυχθούν επίσης στην εξωτερική άκρη των αυτιών. Μερικά άτομα δεν παρουσιάζουν συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας εκτός των τόφων. Αλλά οι τόφοι μπορούν να ερεθιστούν και να προκαλέσουν πόνους. Εάν δεν θεραπευθούν οι σβολώδεις αποθέσεις των τόφων μπορούν να καταστρέψουν γειτονικά οστά.
Σε σχέση με την οστεοαρθρίτιδα, αυτή εντοπίζεται σε περιφερικές αρθρώσεις, δηλ. σε αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων, αλλά και σε αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως αφορά μία άρθρωση και μερικές φορές δύο ή περισσότερες αρθρώσεις, ενώ στα χέρια και στη σπονδυλική στήλη είναι συνήθης η εντόπιση σε πολλές αρθρώσεις. Όταν η οστεοαρθρίτιδα εντοπίζεται στη σπονδυλική στήλη είναι γνωστή και ως εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια. Η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογικών Ερευνών ,πρώτον, από φθορά της «φλάντζας», δηλαδή του αρθρικού χόνδρου, που καλύπτει την επιφάνεια των οστών μέσα στην άρθρωση, και δεύτερον, από οστική υπερπλασία στα όρια των αρθρικών επιφανειών των οστών μέσα στην άρθρωση. Έτσι, δημιουργούνται οστικές προεξοχές- οστά εκ των οστών-, που λέγονται οστεόφυτα, τα κοινώς «άλατα».
Η ερευνητική εργασία υλοποιήθηκε από τους κ.κ. Ι. Αναγνωστόπουλο, Η. Ζιντζαρά, Ι. Αλεξίου, Α. Παπαθανασίου, Ε. Ντάβα, Α. Κουτρούμπα, Γ. Μπαρούτα, Λ. Ι. Σακκά από τη Ρευματολογική Κλινική και το Εργαστήριο Βιομαθηματικών, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2008 και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό σύγγραμμα «Ελληνική Ρευματολογία».
taxydromos.gr
